Yağmur bastırdığında çıktığım yolda gördüm ben o büyük Çınar Ağacını. Kim bilirdi ki o gün o ağacı bir başka gözler görecek ve benim hayatıma dokunacaktı o gözlerin ateşi. Sevgisiyle, üzüntüsüyle, anılarımla, unuttuklarımla dokunacaktı ve küle dönme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yine bir kapı aralığında gözetliyordum içeriyi. Annem ve babam kavga ederken bunu yapıyordum, anneme ve babama bir şeyi söylemeyeçekineceğim zaman bunu yapıyordum ve bazen sadece onları izlemek istediğim için yapıyordum. İçimde bir aile sevgisi vardı hiç bitmeyecekmiş gibi olan. Ne yaparlarsa yapsınlar vazgeçemiyordum onlardan ve bu bana zarar vermekten başka bir şey yapmıyordu. Annemin beni sevdiğini biliyordum, babamyüzünden bana gösteremediği bir sevgisi olduğunu biliyordum. Babamın ise... onun beni sevmediğini iliklerimde hissediyordum. Hissettiriyordu bir şekilde, sanki beni alıyor bütün derimi soyup içine işliyordu bu sevgisizliği. Bunu bilerek mi yapıyordu? Evet...
Annem telaşlı bir şekilde bir çantaaçmış ve benim üstlerimi içine dolduruyordu. Bunu neden yaptığını anlamıyordum ama birlikte bir yere gideceğimizi düşünmek bile beni sevindirmeye yetmişti. Yüzümde oluşan gülümsemeye asla engel olamadan yaptıklarını izliyordum.
Bir süre sonra annem çantayı bir sürü kıyafet ile doldurdu. Hızlı bir şekilde fermuarı kapattığında eli sıkışmış ve acımıştı. Fakat bunu umursamayarak elini çekti ve çantayı alıp kapıya doğru yaklaştı. Kapının önünde beni gördüğünde duraksamış ve ne yapacağını şaşırmıştı. Gözleri bir elindeki çantaya bir bana dönüyor ve bir şeylerden korkuyor gibiydi. Merak etme anne beni bırakıp gideceğini anlamam...
Anneme doğru bir adım attım. Gözlerim onun gözlerinde, yüzümde en masum gülümsemem ile onu izliyordum. Elindeki çantaya elimi hafifçe uzattığımda çantayı hızlı bir şekilde geri çekti. Yaptığı şeyden ürktüğümü anladığında yüzü yumuşadı ve benimle yüz yüze gelebilmek için yere oturdu. O çok sevdiğim uzun eteği yere serilmişti ve bu görüntüyü her zaman çoksevmiştim. Büyüdüğümde bende senin kiler gibi etek giyeceğim anne...
"Bir yere mi gidiyoruz anne?" diye sorduğumda yüzümde ki gülümsemeye engel olmaya çalışıyordum.
"K-kızım." Annem konuştuğunda gözleri dolu bir şekilde yutkunmasını beklemiyordum. Az önce zorla yüzümden silmeye çalıştığım gülümsemem bir anda silinmiş ve anneme korku ile bakmaya başlamıştım.
"Anne ne oldu sana?" Annemi böylegörmek hemen gözlerimin dolmasına yetmişti. Annem gözlerini yukarı çevirdi ve gözyaşlarınıgerigöndermeye çalıştı.
