Selina Taekook

2≮

Boyun girintimdeki derin soluklarla gözlerimi kırpıştırdım. Açmakta zorluk çektiğim gözlerim omzuma konulan öpücüklerle açıldı.

Mırıltılar çıkarak uyandığımı belli ettiğimde tenimdeki dudaklar yerini boşluğa bıraktı. Onun yerine belimi sarmalayarak çıplak göğsüne daha da yapışmamı sağladı.

"Hayatım, uyandın mı? Hadi banyo yapalım. Dün gece yapmadık."

İnkar etmek istesem de pes ettim. Kendimi arkamdaki bedene daha çok yasladığımda kalçamda hissettiğim uzunlukla yutkundum.

Oh, şuan onun çıplak uyluklarına yaslıydım.

"Gece çok haraket edince mecbur çıktım."

Anladığımı belirten mırıltılar çıkardım. Saniyeler sonra bedenimi kolları arasında kendine doğru çevirdi. Tebessüm ederek yüzümü izlemeye başladı.

"Sen hangi dünyadan gelen nadide çiçeksin?"

Sorusuyla dudaklarımı birbirine bastırdım. Utanıyordum. O böyle ilgiyle konuştuğunda utanıyordum. Kalbime çok ağır geliyordu.

Taehyung'un ilgisi bana fazlaydı.

"Selina'm, geceleri anlarım bu kadar parlamanı. Peki ya gündüzleri?"

Kirpiklerimi hızla kırpıştırdım. Güzel sözlerinin etkisiyle aralanan dudaklarımı ıslattım.

"Tüm cihanı aydınlatan Güneş'ten  parlak olmayı nasıl başarıyorsun?"

Yüzümü göğsüne gömdüm utançla. Kıkırdadı yaptığım karşılığında. Uzun parmakları saç tellerime dolandı. Oynadı mest olduğu saç tutamlarımla.

5 aylık evli olmamıza rağmen bana bu denli iyi davranması iyi değildi. Ben onu hak etmiyordum. O beni böyle el üstünde tuttuğu halde karşılığında koca bir hiçi hak etmiyordu.

Korkuyorum. Yemin ederim bilerek yapmıyorum. Sadece deli gibi korkuyorum. Ona kapılmaktan, aşık olmaktan, bağlanmaktan.....

Çünkü bunun son bulacağını biliyordum. Bu mutluluk geçici bir şeydi. Biliyordum. Her şey bittiğinde onsuz kalmak beni zorlayacaktı. Ama evliliğimiz bundan ibaretti.

Elimden bir şey gelmemesi o kadar ağır koyuyordu ki bana. Hayatımla ilgili tek bir karar verememek, ezik gibi onun baskısı altında kalmak, dünyanın tüm iyiliğini hak eden birisinin arkasından iş çevirmek...

Taehyung’un kullanmak beni yiyip bitiriyordu. Düşünsenize bir gün annen gelip diyor ki, 'Jungkook'la evlenmelisin'. Seninde itiraz hakkın olmadığı için kabul ediyorsun.

Bu kararıyla belki de tüm hayatı kaymıştı. Sevdiği kız vardı belki. Güzel bir karısı olacaktı, evliliği, çocukları, mutlu bir ailesi.

Yalan olmayan ailesi.

Taehyung öyle güzel kalpli ki, zorla evlendirildiği kişiye dünyanın en iyi insanıymış gibi bakabiliyordu.
Üzmüyordu, incitmiyordu, dinliyordu.

Bana acıdığından mıdır bu ilgisi bilmiyorum. Ama tek bildiğim benim kalbim bu sözler, bu dokunuşlar, ince düşünceler karşısında daha fazla dayanamayacağıydı.

Ona aşık mı oluyordum?

"Utanma bebeğim. Bu kelimelerime alışsan iyi edersin. Çünkü seni her gün böyle uyandıracağım"

Hayır, hayır. Alışamam Taehyung.

"İşe gitmem gerekiyor. Kalk hadi banyoya"

Gözlerim büyürken ona kahvaltı hazırlamadığım aklıma geldi. Aceleyle oturur pozisyona geçerek "Taehyung, kalk çabuk. Daha kahvaltı hazırlamadım" dedim.