Why do i even like you?

Part 21

Lang stukje omdat het kan. en omdat het vakantie is 😊.

CHARLOTTES POV

Luca nam mijn vrije hand en trok me mee naar de dichtst bijzijnde struik. Hij legde een vinger op mijn lippen en keek geconcentreerd in het rond. Ik probeerde zijn blik te volgen maar zag niemand. "Zie je die grote boom die scheef staat?" Fluisterde hij. Ik knikte. "Links zie je een voet" fluisterde hij. Ik keek beter naar de boom en zag een puntje van een schoen. Moest Luca het niet gezien hebben had ik dat vast nooit opgemerkt. Luca maakte een gebaar dat ik moest blijven zitten. Ik knikte en keek hoe hij naar de volgende struik sloop. Hij richtte zijn geweer en kneep een oog dicht. Hij bleef een tijdje zitten tot hij de trekker over trok. Zijn arm spieren spanden in zijn pak. Luca keek me aan en mijn blik richtte zich vlug op zijn slachtoffer. Ik zag een meisje met een blauwe vlek op haar heup terwijl ze schichtig om zich heen keek. Ze vluchtte naar de volgende boom. Plots lag er een hand op mijn schouder en ik gaf een gilletje. Onmiddellijk sloeg ik mijn hand op mijn mond en keek naar Luca die naast me zat. Hij glimlachte en wees naar een struik. Als ik goed keek zag ik iemand erachter zitten. "Schiet" fluisterde hij. "Ik?" Fluisterde ik terug. " Ja, het lukt je wel" fluisterde hij. Ik richtte mijn geweer richting de struik. Ik hoorde Luca zuchten en hij ging dichterbij zitten. Hij nam het geweer vast en richte het juist. Ik keek op en zag dat zijn gezicht gevaarlijk dicht bij was. Toen hij het ook doorhad ging hij terug naar achter. Ik keek nog eens naar de struik voor me en haalde de trekker over. "Aah shit" hoorde ik iemand fluisteren. Er zat een blauwe plek op zijn bovenbeen toen hij weg rende van de struik. Hij liep achter een muurtje waar een meisje hard begon te lachen. Plots hoorden we niks meer. Luca tikte mijn schouder en wenkte me mee. Ik volgde hem stilletjes. Toen we achter het muurtje keken zagen we een kussend koppel staan. Hoe schattig. Ik keek naar Luca maar ik zag hem niet meer staan. "Psst" hoorde ik achter me. Ik keek om en zag Luca op de grond liggen terwijl hij naast zich wees. Ik ging naast hem liggen. Onze armen lagen tegen elkaar. We richtten beiden ons geweer en Luca telde af op zijn vingers. Drie. Twee. Een. Ik schoot zeker 5 keer. Luca keek me lachend aan en ik bekeek de schade die we aangericht hadden. De twee zaten onder de verf en keken elkaar geschokt aan. De jongen ging voor haar staan en keek onze richting uit. Hij beschermde haar terwijl hij ons zocht. Hij kreeg onze gaten en kreeg een grijns op zijn gezicht. "Rollen op een" fluisterde Luca. "Drie. Twee. Een" ik rolde naar rechts achter een struik. Luca lag achter de andere struik en stond langzaam recht. Ik volgde zijn voorbeeld en op zijn teken renden we richting de andere kant, waar de jongen ons niet goed kon zien. Hij loste een paar schoten maar ze waren allemaal mis. Plots hield Luca halt en ik vloog tegen hem aan waardoor we op grond vielen. Hij lag op zijn rug en ik op mijn buik op Luca. Hij begon hard te lachen en legde zijn armen lachend rond mijn middel. "Kijk waar je loopt" Ik legde mijn hoofd op zijn borst. Ik kwam op adem en stond terug recht. Ik zag dat mijn handen onder de modder zaten. Voor dat Luca het zelf door had, trok ik twee strepen op zijn beide kaken. Hij keek eerst geschokt maar dan glimlachte hij en nam mijn handen vast. Hij bewoog ze naar mijn gezicht. Ik probeerde me los te krijgen maar hij was veel sterker dan mij. Nu stonden er bij mij ook twee strepen op elke kaak. Ik lachte en keek naar zijn handen die nog steeds de mijne vasthielden. Luca liet ze los en ik veegde ze af aan mijn broek. We liepen verder en vonden een paar gestapelde vaten. Af en toe zaten er wat spleten in zodat we makkelijk konden richten. We vonden dit beide een goeie schuilplaats en gingen erachter zitten. Veel plaats was er niet waardoor we tegen elkaar aan gedrukt zaten. We zochten heel de buurt af, op zoek naar het rode team. Ik zag wat blond haar in de verte en wees ernaar. Luca knikte en richte zijn geweer. Ik keek naar hem en ik merkte op dat hij eigenlijk heel gespierd was. Hij trainde er vast wel voor. Ik hoorde en knal en zag dat hij een schot gelost had op het meisje. Net op dat moment zag ik de jongen lopen en schoot hem recht op zijn borst. Hij deinsde even achteruit maar rende dan terug richting het meisje. Hij lachte naar haar en hielp haar overeind. Luca en ik richtten ons geweer opnieuw en schoten nog een paar keer tot een luide bel afging. Luca controleerde vlug mijn pak op vlekken en ik deed hetzelfde bij hem. Toen we geen vlekken vonden sprong Luca recht en gaf me een knuffel. "We hebben gewonnen" lachte hij. Ik lachte ook omdat zijn lach gewoon aanstekelijk was. We gingen terug naar de deur waar een man onze pakken controleerde, en ze daarna meenam samen met onze geweren. We gingen de kamer uit en Luca gaf me nog een knuffel van blijdschap. Ik knuffelde hem graag terug. Het voelde gewoon zo veilig om het te knuffelen. Het koppel kwam de andere kamer uit en kwam op ons af. "Jullie waren echt goed" zei het meisje lachend. "Nee, hij is goed" en ik wees naar Luca. "Jij was ook goed" zei Luca terug en ik keek hem lachend aan. "Jullie zijn echt schattig samen" giechelde het meisje. "We zijn.... geen.... euh.... we zijn gewoon vrienden" zei ik en ik keek naar de grond. "Jullie zouden echt schattig zijn samen" zei het meisje en ze knipoogde naar me toen ze de jongen mee trok naar buiten. Ik keek wat ongemakkelijk naar mijn schoenen. Ik kuchte om de stilte wat te breken. Na enige tijd zuchtte Luca glimlachend en nam mijn hand. Hij trok me mee naar buiten en ik zag dat het al donker aan het woorden was. Ik ging weer achterop zijn fiets zitten en het deed me even denken aan Arthur, toen mijn fiets in de boom zat. De kinderachtige klootzak. "Wil je nog iets eten? Of ga je naar huis?" Vroeg Luca toen we al even rondreden. "Ik zou wel nog iets willen eten maar anders bestellen we gewoon pizza?" stelde ik voor. Luca lachte. "Wat?" zei ik terwijl ik probeerde zijn gezicht te zien. De fiets begon hevig te wankelen. "Zit recht!" riep hij lachend uit en hij bracht het stuur weer onder controle. "Mijn huis?" vroeg hij. "Ok" glimlachte ik.

ARTHURS POV
Vandaag was er een match, dus ik had mijn wekker vroeg gezet. Ik sprong uit bed, deed een T-shirt en een broek aan en nam mijn sportzak van de grond. Ik strompelde de trap af en liep naar de keuken. Ik nam een kom cornflakes en ging alleen aan tafel zitten. Mijn ouders lagen nog in bed. Toen ik klaar was met eten plaatste ik de kom in de vaatwasser en liep naar de gang. Ik deed mijn schoenen aan en nam mijn sleutels van het kastje bij de deur. Ik zwaaide de deur open en deed hem zachtjes achter me dicht zodat mijn ouders niet wakker werden. Ze waren niet echt te vinden voor mijn sport dus kwamen ze amper naar een wedstrijd kijken. Ik nam mijn fiets en sprong erop terwijl ik naar school fietste. Het voelde raar om naar school te fietsen op een zaterdag. Ik kwam bijna aan op school en zag al de helft van het team staan. Ik plaatste mijn fiets in de stalling en wandelde naar ze toe. Matthias was er al en gaf me een schouderklopje. "Ik moet even met je praten, maat" zei hij en ik kokhalsde bijna bij het woord 'maat'. Ik knikte en volgde hem, weg van de ploeg. "Hoe gaat het met Anna binnendraaien?" vroeg hij met een grijns. "Ik... eum goed... denk ik" stotterde ik. "Als dat ze met mij op date gaat, moet het wel fantastisch gaan tussen jullie, niet?" daagde hij me uit. Moest hij een meisje zijn had ik hem een bitch genoemd. Maar nu is hij gewoon een klootzak. "Ze is niet met je op date geweest" zei ik. Ik probeerde erachter te komen of het wel waar kon zijn. Misschien wou ze juist dat het uit was, zodat ze bij Matthias kon kruipen. "O, jawel, Ik ben haar thuis gaan ophalen en nam haar uit eten. Iets wat jij nooit zou gedaan hebben. Aangezien je er het geld niet voor hebt." grijnsde hij. Hij ging te ver. Ik wou hem graag op zijn 'o-zo-mooie' gezicht slaan. Maar in plaats van dat te doen, draaide ik me rustig om en liep naar het team. Ik moest Anna duidelijk maken dat Matthias slecht was voor haar. Elk meisje dat hij gehad heeft was een slet. Ik vraag me af waarom hij haar gekozen heeft. Zij is totaal geen slet. Ik moest misschien raad vragen bij Charlotte. Ja, dat ga ik doen. Na de wedstrijd ga ik naar haar. Ik keek op en zag dat de hele ploeg er al stond. De trainer floot en we gingen naar de kleedkamers. Ik ving wat gesprekken op over cheerleaders. Hadden wij dat dan? Ik deed mijn scheenbeschermers aan en nam mijn mondstuk. Ik liep als een van de laatsten naar buiten. Plots hielden alle jongens halt. Ik volgde hun blik en zag een groepje meisjes in extreem korte shirtjes en rokjes die op ons af liepen. Anna. Anna liep als eerste in de rij. Ze liepen allemaal achter haar aan. "Ik heb mijn vader gevraagd of we cheerleaders mochten hebben" zei Matthias. Natuurlijk mocht hij dat. Zijn vader is directeur en denkt dat hij de perfecte zoon heeft. Ik keek hoe Anna heupwiegend op me afkwam. Maar net toen ze voor me stond draaide ze zich naar Matthias en kuste hem. "Succes baby" zei ze en ze liep weg. Ik rolde met mijn ogen. De trainer floot dat we op onze positie moesten staan en ik liep het veld op. Ik stond als quarterback. Zoals altijd. De scheids floot en de bal vloog door de lucht.