Why do i even like you?

Part 9

CHARLOTTES POV~1 WEEK LATER

Ik werd langzaam wakker. Op mijn wekker stond dat het al 7uur 45 was. Mijn ogen sperden open en ik sprong uit mijn bed. Maar dat was niet echt slim want ik landde met mijn voet op iets hards. Een stekende pijn ging door mijn voet en ik plofte terug op mijn bed. Ik keek naar de grond en zag een rondslingerend legoblokje liggen. Ik bleef nog even zitten met mijn voet in mijn handen tot de pijn wegging. Ik keek op mijn wekker en het was al 5 minuten later. Vlug sprintte ik naar de badkamer en maakte me klaar. Na tien minuten liep ik met dubbele treden naar beneden. Ik nam een appel, stak hem in mijn rugzak en deed hem op mijn rug. Ik nam mijn gsm van de lader en keek hoe laat het was. Vijf na acht. Ik had nog 10 minuten om naar school te gaan. Ik strikte de veters van mijn donkerblauwe hoge Allstars en nam mijn fietssleutel. Oja, ik had mijn broer gevraagd mijn fiets uit de boom te halen. Mijn broer was groot en sterk dus dat ging met gemak.

"Ik moet je nog iets vertellen"zei Anna. Ik keek in haar ogen en zag de vrolijke twinkeling. "Je kunt het nu toch zeggen?"zei ik. "Er zijn teveel mensen"antwoordde ze. Ik keek om me heen in de drukke gang van onze school. Ze had wel gelijk. Als niemand het mocht weten, was dit beslist niet de plek waar ze het me moest vertellen. "Vanmiddag dan?" vroeg ik. "Ok, ik kom naar je kluisje na de les"zei ze en ze liep naar haar lokaal. Ik ging naar mijn klas en zag dat er alleen nog plek was naast Arthur. Ik ging zitten en hij glimlachte naar mij. Ik zag zijn schattige kuiltjes. Wow, wacht, schattig!? Weet je, volgens mij begon ik hem leuk te vinden. En hij was best knap met zijn warrige bruine haar en zijn felblauwe ogen. "Chartlotte!? Kun je je aandacht eens op mij richten in plaats van op Arthur!?" riep de leerkracht plots. Ik voelde mijn wangen rood worden. Ik voelde me betrapt. "Had je een mooi uitzicht?" Fluisterde Arthur. "In je dromen nog niet" siste ik terug. Ik zag hem grijnzen in mijn ooghoek.

TRRIIINNNGGG... De bel ging en ik slenterde het lokaal uit. Ik liep naar mijn kluisje waar Anna al op me stond te wachten. "Jij bent snel"zei ik lachend. "Jij bent traag" lachte ze terug. "Maar wat wou je me zeggen?"vroeg ik toen mijn boeken in mijn kluisje lagen. "Kom mee" zei ze en ze trok aan mijn arm. Daardoor botste ik tegen Arthur op. Hij was echt leuk. Charlotte! Focus! Je liep net tegen hem aan. "Sorry"zei ik snel en ik volgde Anne naar buiten. Ze ging op een bankje zitten. "Ik ben mm mmm...mmm.."mompelde ze. "wat zei je?"vroeg ik. "Ik ben met Arthur" wat!? Nee... dat kon je niet menen. "Meen je dat nou?"vroeg ik voorzichtig. "ja!" Riep ze luid en ze stond recht om een vreugdedansje te doen. Ik stond op en liep zonder nog iets te zeggen naar het toilet. Ik hoorde haar voetstappen achter me maar ik negeerde haar. Had ze dan niet door dat ik hem leuk vond? Zeg maar leukleuk!? "Charlotte? Waarom liep je plots weg? Waar zit je? Hallo? Waarom deed je- o nee o nee Charlotte" ze bonkte op de deur. "kom er uit. Ik... Ik wist het niet.. Ik dacht..." Ik deed de deur open. "Je dacht verkeerd" zei ik bot en ik liep naar mijn lokaal.

// aah!!! Anna is met arthur :o
Wat zal Charlotte nu doen? En wat zal Anna doen? En hoe zal arthur reageren? Of zal ze het gewoon niet zeggen tegen hem? Wat denken jullie!?!?!?

Inesjeuhhh xx 😘//