Why do i even like you?

Part 15

CHARLOTTES POV

Het was al een week uit tussen Arthur en Anna. Arthur miste haar niet meer zo erg als in het begin van de week. Veel heb ik hem niet meer gesproken. We zijn alleen woensdag samen naar de Starbucks geweest. Veel te lekkere koffie die ze daar hebben. Ik lag nog wat te denken in mijn bed toen ik een berichtje kreeg van Anna.

A: hey, ik moet je iets zeggen. Ik kom nu naar je toe.
C: Okee??

Niet veel later hoorde ik de bel en ik sprong mijn bed uit. Ik liep de trap af en struikelde bijna over de laatste trede maar raakte toch bij de deur. Ik zwaaide de deur open en zag Anna staan. "Hey, wat is er?" Vroeg ik. Anna duwde me binnen en smeet de deur dicht. Ik keek haar vragend aan. "Niet boos zijn" zei ze na enige tijd. Nu snapte ik het helemaal niet en keek haar aan. "Waarom zou ik boos worden?"vroeg ik argwanend. "Ik.. Ikkee... eeuummm..." stotterde ze. "Ik heb terug met arthur" fluisterde ze toen. "Wat? Hoe kun je dat nu doen? Ik dacht dat je hem niet meer miste!? Ik dacht dat je niet echt op hem was!? Wat is jou probleem eigenlijk?" riep ik uit. Ze keek me geschokt aan. "Het spijt me echt! Maar ik besef nu pas dat ik van hem hou" zei ze bijna huilend. "How sweet" zei ik lief. "Now get out my house!" Riep ik erachter aan. Ze liep huilend het huis uit en fietste weg. Ik had wel wat spijt van wat ik gezegd had maar ze moest dat maar niet gedaan hebben. Ik smeet de deur dicht en stormde naar mijn kamer. Ik zette Ed Sheeran op en werd weer rustig. Doordat het volume zo hoog stond had ik niet door dat mijn broer binnenkwam. Pas toen de muziek stilviel zag ik hem staan. "Lewis?" Lewis ging op mijn bed zitten. "Wat is er?" Ik hoorde je schreeuwen en dan de deur dichtslaan" Ik keek hem aan en zuchtte. Ik liet me achterover vallen en begon te vertellen. Ik en mijn broer wisten alles van elkaar dus het maakte niks uit. Toen ik uitverteld was gaf hij me een knuffel. "En dat is je beste vriendin?" "I guess... niet meer denk ik" We besloten na een tijdje een film te kijken en we lagen samen in mijn bed onder een deken met een bak popcorn. Dan kon ik even mijn gedachten verzetten.

ARTHURS POV
Ik stond voor het raam in Anna's huis om haar op te wachten. Ik zag Anna huilend de oprit terug oprijden. Charlotte kon het waarschijnlijk niet aan dat we terug samen waren. Ik vond het wel erg voor Charlotte. Ze was zo mooi en schattig en dan gebeurt dit met haar. Dat verdient ze niet. Maar Anna is nu mijn lief en staat op de 1ste plaats. Ik liep naar de voordeur en deed de deur open. Anna viel in mijn armen. Ze snikte haar op mijn schouder. Ze was best groot voor een meisje waardoor ze bijna zo groot was als ik. "Wat zei ze?" vroeg ik zacht. "Ze... Ze smeet me een soort van buiten" snikte ze. Ik trok haar mee naar binnen en deed de deur zachtjes dicht. Ik nam haar in mijn armen en droeg haar de trap op. Ze waren nu vast geen vriendinnen meer. En dat kwam allemaal door mij. Ik stopte Anna in bed. Ik plofte op haar bureaustoel. Ik kon mijn schuldgevoel niet aan. Ik had hun vriendschap verpest. Misschien was het gewoon beter als Anna en ik uit elkaar zijn. Maar dat kon ik Anna niet aandoen. Ze zou er kapot van zijn. Zeker nu ze haar beste vriendin kwijt is. Ik nam mijn jas en schreef nog vlug een briefje voor slapende Anna.

Anna,
Het spijt me heel erg van Charlotte. Sorry dat ik nu al wegga maar je lag net zo lief te slapen. Ik bel je wel nog.
Arthur x

// omggg sorry tis echt veel te lang geleden 😟 een maand ofzoo 😧😧 soorryyyyyy maar vanaf nu zal ik wat meer eraan denken om verder te schrijven
Love you
Inestjeuh //