CHARLOTTES POV
"Wil je morgenochtend weer achterop?" zei Arthur nadat ik van zijn fiets sprong. "Als dat kan"zei ik voorzichtig. "Natuurlijk"antwoordde hij. Hij kwam wat dichterbij staan. Ik keek hem aan in zijn staalblauwe ogen. Zijn hoofd kwam dichterbij. Ging hij nou doen wat ik dacht dat hij ging doen? Hij was al zo dichtbij dat ik zijn adem voelde. Hij legde een hand op mijn schouder en trok me dichterbij. Hij trok me in zijn armen. En ik knuffelde ongemakkelijk terug. Oef, een knuffel. Het was maar een knuffel. Wat dacht ik eigenlijk? Dat Arthur me ging zoenen!? Wat bezielde me? Maar okay. Ik liet hem los en liep naar de voordeur. Arthur nam zijn fiets en ging richting zijn huis.
A: Ben je klaar? Dan kom ik je halen om je te voeren naar school.
O ja, mijn fiets zat nog altijd in die boom op school. En nu moest ik weer achterop bij Arthur.
C: Ja, ik sta klaar. En bedankt dat je me wil voeren.
A: graag gedaan
Ik stak net mijn iPhone in mijn zak toen ik piepende remmen hoorde. Ik keek op en mijn blik ging naar zijn felblauwe ogen. Na even staren had ik door waar ik mee bezig was. Ik sloeg mijn blik neer en liep op hem af. "Hey" zei ik verlegen. "Spring maar achterop" zei hij. "Waarom doe je dit eigenlijk voor mij?" vroeg ik toen ik achterop zat. "Matthias is een klootzak en ik kan er niet tegen hoe hij meisjes behandelt" zei hij en hij zuchtte. "Hij is toch je vriend?"vroeg ik hem. "Wel kijk, ik doe niets liever dan quarterback zijn. En als ik zijn vriend niet zou zijn dan smijt hij me uit het team"zei hij zacht. "Wat!?"riep ik uit. Arthur schrok van mijn reactie en verloor de controle over het stuur. Maar hij herpakte zich, en na een beetje wankelen reed hij rustig verder. "ow, sorry, maar dat is gemeen!"riep ik. Maar dit keer niet zo luid. "Weet ik maar quarterback zijn, daar droom ik al mijn hele leven van" antwoordde hij. "weet ik wel, maar wie doet er nou zoiets?"vroeg ik. "Matthias"zuchtten we tegelijk. Ik moest lachen. Maar die lach smolt weg als ijs voor de zon, toen ik een kwade Matthias op ons af zag komen. We waren dus al op school aangekomen. "Wat doet die bitch op jou fiets?"riep Matthias uit. "Ze moet toch naar school kunnen? Aangezien har fiets in de boom hangt door jou" antwoordde Arthur terug. Er was iets aan zijn stem die me angstig maakte. "Wat doe je hier nog?"riep Arthur naar me. Wat!? Sinds wanneer doet hij zo? Oja, ik had me vergist, hij doet al heel zijn leven zo. Ik keek Arthur boos aan en ik zag even schuld in zijn blik voorbijflitsen. Maar toen kreeg hij door dat Matthias erbij stond en verharde zijn blik. Ik draaide me om en liep weg.
ARTHURS POV
Ik zag Charlotte weggaan. Ik keek haar schuldig na. Waarom deed ik zo tegen haar? Maar toen dacht ik weer aan Matthias en uit het team gezet worden en mijn schuldgevoel minderde. Ik zei minderde. Het ging niet weg. Ik besloot een bericht te sturen.
A: het spijt me x
C: ik snap je... je hoeft geen sorry te zeggen x
A: maar toch spijt het me x
Ik keek de school rond en zag Charlotte zitten bij haar vriendinnen. Ze haalde haar iPhone uit en las mijn bericht. Onmiddellijk verscheen er een lach op haar gezicht en ze bloosde. Wat haar heel erg schattig stond. Wow, wacht, ze bloosde!? Vond ze me leuk!? En waarom vind ik haar schattig? TRIIINNNGGGG. De bel ging en ik liep richting het gebouw. Ik zag Charlotte bij mijn kluisje staan samen met haar vriendin. Heette ze niet Anne? Of was het Anna? Ik denk Anna. Maar waarom staan ze bij mijn kluisje?
CHARLOTTES POV
Ik stond bij Anna's kluisje en zag Arthur op ons af komen. "Wat doen jullie hier?"vroeg Arthur. Het was niet op een arrogante manier maar eerder een nieuwsgierige manier. "Dit is mijn kluisje"zei Anna. "En dit is mijn kluisje"zei Arthur en hij wees naar het kluisje naast die van Anna. Nadat ze haar boeken had genomen liepen we samen naar klas. "Best een leuke jongen, die Arthur"zei Anna nog net voor we de klas binnengingen. "Vind ik ook" fluisterde ik.
//saai i know, maar na dit stukje komt een heel belangrijk stukje. En als dit niet was gebeurt ging ... nooit... mmm....mm....mmmmm snapje?
Dus ook snorry als het heel erg kort is :( het spijt me....
Wat vinden jullie van het verhaal? Nu is het waarschijnlijk heel cliché maar het komt nog... het komt....
Dus euhm....
Comment??? 😁😘------------>
//
JE LEEST
Why do i even like you?
Romans"Kom mee" zei ze en ze trok aan mijn arm. Daardoor botste ik tegen Arthur op. Hij was echt leuk. Charlotte! Focus! Je liep net tegen hem aan. "Sorry"zei ik snel en ik volgde Anne naar buiten. Ze ging op een bankje zitten. "Ik ben mm mmm...mmm.."momp...
