Why do i even like you?

Part 23

ARTHURS POV

We wonnen de wedstrijd met gemak en ik liep zo snel als ik kon het veld af. Ik moest eerst Anna vinden. Niet dat dat moeilijk was want ze liep alweer naast Matthias. Toen ik haar aankeek zag ik even spijt in haar ogen maar dat verbeelde ik me vast want het volgende moment hing ze weer aan Matthias. Ik wachtte buiten als laatste en toen Matthias de kleedkamer in liep, ging ik richting Anna. "Anna?" zei ik. "Ja" zei ze bitchy terug. "Waarom doe je zo?" vroeg ik. "Hoe?" reageerde ze fel. "Eerst ben je met me, door een stomme reden is het uit en je gaat de dag zelf met een ander? En je kiest zelfs Matthias? Hoe kun je?" schreeuwde ik uit. Ze zuchtte en keek me triest aan. "Ik koos er niet voor. Ik wil je gewoon geen pijn doen" zei ze. "Wat?" Riep ik uit. "Dit doet genoeg pijn hoor" Ze sloeg haar blik neer en liep weg. Net toen ze de hoek om wou gaan draaide ze zich om. "Ik kan het je niet zeggen. Ik ben er nog niet klaar voor" zei ze en ze verdween uit mijn zicht. Ik zuchtte en ging de kleedkamer binnen.

Ik zat nog als laatste met Sander in de kleedkamer. Hij was mijn beste vriend maar de laatste tijd praatten we niet meer. Hij kwam over me zitten. "Gast, het spijt me echt van Anna en ik weet niet wat ze in Matthias ziet" zei hij na een stilte. Ik keek vragend naar hem op. "Wat spijt je?" Vroeg ik. "Van anna.... Heeft ze je het niet gezegd?" Hij schrok en stond snel op. "Wat spijt je!?" riep ik nu uit. Hij nam zijn zak en liep richting de deur. "Wat spijt je!?" schreeuwde ik en hij hield halt. Hij draaide zich langzaam om. "Het spijt me heel erg wat er gebeurt is maar ik wil dat Anna je het zelf zegt" zei hij en hij liep naar buiten. Ik bleef verslagen op de bank zitten. Wat was er gebeurt? Wat heeft Sander met Anna te maken? Ze kenden elkaar toch niet? Ofwel? Ik stopte met overdenken en liep naar mijn fiets om naar Charlotte te gaan. Zij wist vast wat ik moest doen. Ik sprong op het zadel en zwaaide mijn zak op mijn rug voor ik mijn stuur nam en vertrok. Ik ging eerst langs mijn huis om mijn zak te legen. Mijn moeder haatte het als mijn vuile kleren in de zak bleven zitten. Ik reed de ruime oprit op en reed richting mijn huis. Niemand behalve Anna en Charlotte wisten hoe rijk mijn ouders eigenlijk waren. Ik vond het gewoon niet leuk om erover op te scheppen. Ik wou geen dikke nek krijgen zoals Matthias. En ik vond het leuker zo. Mijn moeder moest de hele dag werken dus ik moest op mijn zusje passen. Ik besloot om vanavond langs te gaan bij Charlotte.

Ik wandelde richting haar huis. Ik stapte de ruime voortuin in en ging op de deurmat staan. Ik drukte de bel even in en zette terug een stap achteruit. Ik wachtte een tijdje tot plots haar broer opendeed. Ik wou net vragen of Charlotte thuis was toen haar broer me de mond snoerde. "Wat doe je hier? Je hoort hier niet te zijn en neen, Charlotte is niet thuis. Ze is op een date moest je het willen weten en wil niet met je praten doei." en de deur knalde dicht. Ik stond even versteld toen een paar seconden later de deur weer openging. "Maar waarvoor kom je eigenlijk?" Vroeg Lewis. "Ik wou haar iets vragen over Anna" zei ik. "Door jou hebben Anna en Charlotte ruzie dus waarom zou je haar iets vragen over Anna? Je hebt echt niet door wat je gedaan hebt he? Ik snap wel dat je je gevoelens niet kunt veranderen maar daarom moet je niet zo facking klote doen tegen mijn zusje! Eerst zit je haar hoop te geven, dan laat je haar vallen en dan doe je het gewoon opnieuw!? Je hebt nog niet eens je excuses aangeboden aan haar en Anna was haar verdomde beste vriendin en door een sukkel als jij is het verpest!! bye sukkel! En dat ik je maar niet meer zie bij mijn zusje!" En toen vlood de deur terug dicht. Ouch ... die deed pijn. Ik wist dat hij groot gelijk had. Ik had alles tussen hen verpest en ook nog eens mijn vriendschap met Charlotte en mijn relatie met Anna. Ik deed gewoon alles fout. Ik ging terug naar mijn huis. Ik schopte een steentje op de straat en stak mijn handen wat verder in mijn zakken. Ik moest iets veranderen aan de situatie maar ik wist totaal niet hoe. En ik had niemand om mee te praten erover. Charlotte haatte me vast. Anna wou me niet meer zien en Sander verzweeg alleen maar dingen voor me. Eigenlijk was ik best alleen zonder hun. Ik ging terug naar binnen in mijn eigen huis en zag mijn vader met de vodka in de zetel zitten. Hij ging net even naar het toilet en ik nam een aantal slokken. Ik voelde het branden in mijn keel en ik liep snel de trap op voor mijn vader me zag. De deur viel hard achter me dicht en toen ik mijn kleren uitdeed voelde ik het al wat lichter worden in mijn hoofd. Ik viel letterlijk op mijn bed en mijn gedachten vervaagden naarmate ik langer bleef liggen. Ik viel uiteindelijk in slaap door de roes van de vodka.

// sry voor de scheldwoorden en sry voor het k*thoofdstukje en sry omdat et zo lang duurde en dankje voor de 2,16 K lezers 😘//