Why do i even like you?

Part 25

CHARLOTTES POV

Maandagochtend. Iedereen haat die ochtend, zelfs leerkrachten! Dus waarom zou je dan les geven? Er let toch niemand op dus wat is het nut er dan van? Maar ja. Ik kroop dus met veel moeite mijn bed uit en slenterde naar mijn kast. Ik nam wat kleren eruit en liep naar mijn badkamer. Ik bedoel mijn broers en mijn badkamer. Ik klopte op de deur. Ik hoorde wat gestommel en ging er vanuit dat mijn broer in de badkamer zat. Ik strompelde vermoeid terug naar mijn bed en nam mijn gsm van de lader. 2 berichten. Een van Anna en een van Luca. Ik opende snel die van Luca.

L: Goeiemorgen :)

Las ik. Ik typte snel een goeiemorgen terug en opende de sms van Anna.

A: Hey. Spreken we ajb eens af om te praten? Na school? In de starbucks?

C: Ok.

Praten? Anna wil praten? Met mij? In de starbucks dan nog! Daar gingen we vaak samen heen na school toen we nog beste vriendinnen waren. Met de nadruk op 'waren' en nu wil ze plots terug praten. Wat is er aan de hand in deze wereld? Maar goed. Ik hoorde het slot van de badkamer opengaan en ik sprong recht. Mijn broer kwam de badkamer uit terwijl hij op 1 been probeerde zijn sokken aan te trekken. Hij was waarschijnlijk even vergeten dat lomp zijn in de familie zat dus dat dat geen goed plan was. Want een paar tellen later lach hij languit op de vloer en ik bijna ook maar dan van het lachen. Ik kreeg een geïrriteerde blik van mijn broer die opstond en naar zijn kamer hinkte. Ik sloot de deur van de badkamer met nog altijd een glimlach op mijn gezicht door die val van mijn broer.

"Mijn ketting lag er af" zei ik zo geloofwaardig mogelijk. Ik toonde mijn handen die ik daarnet wat heb ingesmeerd met wat mascara zodat het leek dat ik geprobeerd heb mijn ketting erop te leggen. Maar ik was helemaal niet met de fiets. Mijn broer heeft vanmorgen een probleem gehad met zijn Vespa. Dus hij nam mijn fiets maar zodat ik te voet naar school mocht. En daardoor moest ik staan liegen en ik zweer het je daar ben ik slecht in. Iedereen heeft me onmiddellijk door als ik lieg maar ik heb geluk vandaag want het was Mevrouw Sanders. Zij heeft mij nooit door. Zelfs als het heel erg opvalt. Nadat ik mijn briefje gekregen heb spurt ik de trap op. Ik hoorde een zware stem om het hoekje en bleef even staan luisteren. "Ik zweer het je! Als je het hem zegt staat alles op het internet babe" zei de stem. Ik vroeg me af wie het is. "Ik zal niks zeggen" piepte een stem. Anna! Dat was overduidelijk Anna. Ik raapte al mijn moed bijeen en keek voorzichtig het hoekje om. Ik zag Matthias bedreigend voor Anna staan. Ze stond tegen de muur met aan elke kant van haar hoofd een hand van Matthias. Haar blik viel op mij en ik ging vlug terug het hoekje om. Matthias had niks door en praatte verder. "En zorg dat Sander zijn mond houdt!" Zei hij en ik hoorde zijn voetstappen mijn kant op komen. Vlug keek ik wat in het rond en zag een deur aan mijn linkerkant. Ik opende hem vlug en deed hem zacht terug dicht. Ik kneep mijn ogen dicht en concentreerde me op het geluid van de schoenen van Matthias. Toen ik zeker wist dat hij weg was deed ik langzaam mijn ogen open. 25 paar ogen keken vragend mijn kant op. Ik was een klas binnengegaan blijkbaar. De leerkracht die vooraan stond trok een wenkbrauw op. "En wat is de reden van het storen van mijn interessante les?" Zei ze. "Euh... Ik had even een probleempje. Maar ik denk dat uw leerlingen de onderbreking van de 'interessante' les niet zo erg vonden hoor" zei ik met een gemene glimlach en ik glipte vlug de klas uit. Ik schrok van mezelf door wat ik gezegd had en ging snel richting mijn eigen les. Ik klopte op de deur en wachtte op een teken om binnen te mogen. Toen ik eenmaal binnen was keken opnieuw 25 paar ogen mij aan. Wat is er zo raar aan iemand die een les binnenkomt? En al zeker ik. Ik ben altijd te laat dus zo interessant is het niet hoor. "Jawel want we vragen ons allemaal af wat je uitvlucht nu is" zei mevrouw Patterson. Zei ik dat hardop? "Ja en ga nu maar zitten" zei ze en ik zuchtte nogmaals hard. Daarna liep ik naar mijn plaats en zag dat Anna er ook al was. Van Matthias was geen spoor maar dat was ook wel van hel te verwachten. Je mocht van geluk spreken als je hem eens in een klaslokaal zag. Ik keek naar de leerkracht en probeerde terug mee te volgen met wat ze bezig was. Niet dat ik er iets van snapte maar ik deed mijn best.

//Sorry voor het lange wachten 😁 maar als jullie toch wachten op een nieuw hoofdstuk kun je even het boek van een supergoeie vriendin van me lezen myrthesmet echt lezen! Het heet 'The first hungergames'!!!! Super mooi! 😘 bye //