Why do i even like you?

Part 6

// sorry ik ga de personages nog niet doen, misschien als ik wat meer reads heb //

CHARLOTTES POV
Ik werd gewekt door mijn iPhone. Waarom moest dat verdomde ding nou zo'n irritant lawaai maken? Ik kroop langzaam vanonder mijn lakens en ging rechtop zitten op mijn bed. Ik nam een shortje en een bloesje uit de kast en liep naar de badkamer. Ik klopte op de deur. Geen antwoord. Ik deed langzaam de deur open maar zag niemand in de badkamer. Vreemd, normaal gezien was ik nooit de eerste die in de badkamer was. Nadat ik uit de badkamer kwam, huppelde ik vrolijk de trap af. Waarom ik zo vrolijk was wist ik zelf niet eens. Na mijn ontbijt sms'te ik Anna
C: ik sta klaar, kom je?
A: onderweg
Niet veel later hoorde ik de deurbel gaan. Ik zag Anna staan met haar fiets in haar handen. Mijn sleutel viel op de grond toen ik de deur achter me dicht deed. Ik raapte ze op en kroop op haar fiets. "Ik wil je eigenlijk iets vragen" zei Anna na enige stilte. "wat?" Vroeg ik. "Eum... vind je arthur leuk?" Vroeg ze. "wat!? Nee natuurlijk niet!" Riep ik uit "ik haat hem!". "Jaja natuurlijk" zei Anna ongelovig. Ik keek haar verbaasd aan. "Waarom denk je dat?"vroeg ik. "Voorgevoel"zei ze terug. Raar maar ok.

Ik sprong van het bagagerek en ze plaatste haar fiets in het rek en liepen naar binnen. Ik volgde Anna naar onze kluisjes. Tussen onze kluisjes zat er een ongebruikt kluisje dus dat kwam goed uit. Zo hadden wij meer plaats. Toen we bij onze kluisjes aankwamen, zag ik Arthur al staan. Hij keek me aan. Ik keek terug. Zo bleven we enkele seconden staan. "charlotte? Hoorde je wel wat ik net zei?"vroeg Anna achter mijn rug. Ik draaide me om. "sorry, wat zei je?" "Ga je vanmiddag mee een film kijken?"vroeg ze opnieuw. "Euhm, ja tuurlijk" zei ik snel. Ik nam nog mijn boek uit mijn kluisje en liep naar klas.

ARTHURS POV

"Zal ik je helpen?"vroeg ik aan Charlotte. Ze stond al zeker 10 minuten zich af te vragen hoe ze haar fiets uit die boom zou kunnen krijgen. Ze draaide haar hoofd en keek me kwaad aan. "Dat vraag je me nu pas?"zei ze terug. "ja" antwoordde ik. Ik strekte mijn armen en trok aan de fiets. Er kwam geen beweging in. Ik trok nogmaals. Hij bewoog nog geen centimeter. "Goed bezig" zei Charlotte sarcastisch. "Wees blij dat ik je help"zei ik terug. Ze mocht er best blij om zijn. Ik had namelijk hem er in gestoken. Het was best onlogisch dat ik hem er nu probeerde uit te halen. "Dit zal niet werken. Je hebt meer hulp nodig"zei ik nadat ik nog een aantal pogingen deed om de fiets eruit te krijgen. "O, Fijn, dat had ik nog niet door hoor"zei Charlotte sarcastisch. "Wil je achterop?" vroeg ik. "Best"zei ze en ze rolde met haar ogen.

CHARLOTTES POV

Fijn, nou mocht ik nog eens een uitvlucht zoeken waarom ik mijn fiets weer niet bij had. Arthur haalde zijn fiets uit het rek. "Kom maar op"zei hij nadat hij behendig op zijn fiets sprong. Ik ging achterop zitten en legde mijn armen rond zijn middel. Dit was best vreemd. Het leek net of ik hem een knuffel gaf. Eigenlijk was het best wel lief dat hij me nogmaals naar huis bracht. Wow, wacht, lief!? Shit, Charlotte! Hij is niet lief? Wat zeg jij nou? Okay ik praat tegen mezelf. Stop. "Zei je iets?" Vroeg Arthur. "Euh... nee" Shit, zei ik dat hardop? Okay, nou begin ik weer in mezelf te praten.

"Wil je morgenochtend weer achterop?" zei Arthur nadat ik van zijn fiets sprong. "Als dat kan"zei ik voorzichtig. "Natuurlijk"antwoordde hij. Hij kwam wat dichterbij staan. Ik keek hem aan in zijn staalblauwe ogen. Zijn hoofd kwam dichterbij. Ging hij nou doen wat ik dacht dat hij ging doen? Hij was al zo dichtbij dat ik zijn adem voelde. Hij legde een hand op mijn schouder en trok me dichterbij. Hij trok me in zijn armen. En ik knuffelde ongemakkelijk terug. Oef, een knuffel. Het was maar een knuffel. Wat dacht ik eigenlijk? Dat Arthur me ging zoenen!? Wat bezielde me? Maar okay. Ik liet hem los en liep naar de voordeur. Arthur nam zijn fiets en ging richting zijn huis.

//dankje voor de cuties die mijn boek lezen 😘
Eneuh comment-------------------->