Why do i even like you?

Part 10

ARTHURS POV

Ik liep het lokaal binnen en zag Anna zitten. Ze was echt mooi. Ik zag de lege plaats naast haar en keek haar verbaasd aan. Normaal gezien zat ze altijd naast Charlotte. Ik speurde de klas rond en zag Charlotte alleen zitten, helemaal achteraan. Ik besloot naast Anna te gaan zitten en smeet mijn rugzak op de tafel. Voor ik ging zitten wierp ik nog een blik op Charlotte. En als ogen konden doden was ik nu beslist dood. Waarom was ze boos? Had ze ruzie met Anna? Zij hebben echt nooit ruzie. Ik heb ze nog nooit ruzie zien maken. Er was maar 1 keer dat ze een meningsverschil hadden en dat was omdat Anna een roze cupcake, en Charlotte een blauwe cupcake wou. Dus nee, ze maakten echt nooit ruzie. "Hey" fluisterde ik zacht naar Anna. Ze keek me aan met haar felblauwe ogen. "Hey" fluisterde ze terug. Er was iets, ik voelde het. Nu moest ik nog alleen te weten komen wat. "Ik vertel het je straks wel"fluisterde ze alsof ze mijn gedachten kon lezen. Ik knikte en mijn aandacht ging weer naar de leerkracht.

"Wat is er aan de hand?" vroeg ik toen ik uit het lokaal liep met Anna. "Ik heb ruzie met Charlotte" zei ze. "Maar waaro-" "om jou". ze liet me niet uitspreken. "wat?" Antwoordde ik. "Ze vind je leuk" Anna keek naar de grond. Ze had het duidelijk moeilijk. Ik nam haar hand en trok haar in mijn armen. Ze begroef haar gezicht in mijn shirt en ik hoorde haar zachtjes snikken. "Weet je wat, zo kun je geen les volgen. Kom mee. We gaan ergens anders heen"zei ik nadat we zo'n 10 minuten in elkaars armen verstrengeld stonden. Ik nam haar hand en trok haar mee naar buiten toen de bel net ging.

CHARLOTTES POV

De bel ging en ik sprintte naar de klas. In Engels mocht ik beslist niet te laat komen. Ik kon nog net de klas binnen glippen. Matthias stond al bij de deur om hem dicht te doen maar ik hield hem tegen en liep naar mijn vaste plek. Nadat ik was gaan zitten, ging mijn blik de klas rond. Ik zocht iemand. Toen ik doorhad wie ik eigenlijk zocht, besefte ik weer wat er gebeurd was. De persoon die ik onbewust zocht, was Arthur. Maar hij was met mijn beste vriendin. Of wat ze dan ook was voor mij. Ze waren waarschijnlijk samen weg. Wat deed ik Anna toch aan? Ze was vast heel gelukkig met Arthur maar ik moest het weer verpesten. Misschien is het beter als we geen vriendinnen zijn. Ik kwets har er alleen mee. Maar ik kon toch moeilijk al die jaren van vriendschap opgeven om een jongen? "Charlotte? Gaat alles wel?" vroeg de leerkracht bezorgd. "Ja alles ok" antwoordde ik afwezig. Ik moest het goed maken met Anna. Ik keek even op en zag dat de leerkracht druk bezig was. In nam stiekem mijn iPhone uit mijn zak en ontgrendelde hem.

C: Kan ik je straks even spreken?
A: Ja tuurlijk, maar ik ben nu niet op school. Ik kom het volgende uur terug.
C: Ok

Ik zuchtte opgelucht. Ze wou nog met me praten. Dat was een goed teken, toch? Niet veel later ging de bel en ik liep naar de deur. Maar voor ik buiten kon gaan, werd ik teen gehouden. Door Matthias. Voor ik me er vragen over kon stellen, begon hij te praten. "Ik weet dat je hem leuk vindt. Maar je moet hem vergeten. Er zijn betere jongens" zei hij zacht in mijn oor. Daarna liet hij me vol vragen achter. Net toen ik besefte wat er gebeurd was kreeg ik 2 berichten. De eerste was van Matthias.

M: Jongens zoals mij x

Wat!? Ok dit is vreemd. Ik opende het tweede berichtje. Het was van Anna.

A: Ik wacht aan de schoolpoort

Ik las het en liep onmiddellijk naar buiten.

// 😱 die had je niet zien aankomen he!? Dit is dus wat er met mij gebeurt. Ok, niet precies maar dan nog. Niet dat dat boeit maar ok :D

Byebye koeievlaai haha lolz

Inestjeuh x 😘///