Why do i even like you?

Part 18

POV CHARLOTTE

Ik hoorde de stoel naast me naar achter schuiven en ik keek verbaasd op. Recht in de bruine ogen van Luca. Een grote hand zwaaide voor mijn ogen. "Gaat alles wel goed?" vroeg hij lachend. "Euh ja euh ja tuurlijk" antwoordde ik betrapt. Ik was weer eens aan het staren. Maar ik kon er toch niks aan doen dat hij zo'n mooie ogen had toch? Ik hoorde een plof en zag dat hij naast me was komen zitten. Hij keek me even glimlachend aan en richtte zijn aandacht weer op de leerkracht die probeerde de klas stil te krijgen. Niet dat dat echt lukte want alle barbiepoppen kletsten maar door. "Hoe heet dat meisje dat jou heel de tijd aankijkt?" fluisterde hij. "Wie?" fluisterde hij terug. "Dat meisje daar met dat rokje" zei hij terwijl hij subtiel zijn hoofd draaide naar haar toe om haar aan te wijzen. Ik volgde zijn blik en mijn ogen kruisten die van Anna. Vlug keek ik naar beneden en wachtte een tijdje voor ik weer durfde opkijken. "Wat is er gebeurt?" vroeg Luca fluisterend. "Lang verhaal" zei ik. "Ik heb tijd" antwoordde hij lachend. "In het kort zit het zo, ik vond een jongen leuk maar Anna liep er mee weg. En ze maakte het uit. En toen ik dacht dat ik weer kans had kwam ze me doodleuk vertellen dat ze weer met hem was" riep ik half uit. Heel de klas was plots stil. Iedereen, inclusief Anna en Luca, staarden me aan. "Bedankt, Charlotte, om het stil te maken" zei de leerkracht. "Let nu maar allemaal weer op". "Waarom zou je haar boven jou kiezen?" Fluisterde hij. Ik wou er voor wedden dat ik eruitzag als een tomaat. Echt. Ik stond knalrood. Ik hoorde hem grinniken toen ik mijn wangen probeerde af te koelen met mijn koude handen. Ik keek wat meer naar beneden zodat mijn haar een gordijn voorstelde tussen ons in. Zo kon hij mijn rode gezicht niet meer bekijken. "Charlotte?" ik keek vragend op naar de leerkracht. "Wil je antwoorden?" vroeg ze ongeduldig. "Eum.... Ik....." ik staarde naar het bord maar verstond niks van wat erop stond. "Dacht ik wel" zuchtte ze en ze duidde een andere leerling aan. "Let jij altijd zo goed op in klas?" vroeg Luca lachend. "Moest jij me niet storen zou dat beter gaan" zei ik lachend terug. Hij glimlachte. "Kwetsend" zei hij droog. "Altijd"

"Jij kunt echt gemeen zijn, weet je dat?" vroeg Luca toen de bel ging. "Maar toch is er iets wat ik leuk aan je vind" zuchtte hij. "Sorry" zei ik half lachend terug. Hij glimlachte en stak zijn hand uit. Hij nam mijn agenda en een balpen. "Wat doe je?" ik kreeg geen antwoord. Na een paar tellen sloeg hij de agenda dicht en gaf me de balpen terug. Ik stak alles netjes weg en nam mijn agenda vast. Ik bladerde aan snel tempo door mijn agenda tot ik iets zag staan. Ik draaide het blad terug om en zag wat tekst in het hoekje staan. "Morgen, 5u30 's avonds aan jou voordeur" ik las het opnieuw en opnieuw. Wat!? Wat was dit zelf? Ik nam mijn iPhone uit mijn zak en wou hem ontgrendelen toen plots mevrouw Patterson voor mijn neus stond. "Wat zijn wij daarmee van plan, dame?" Ze wees richting de iPhone in mijn handen. Ik rolde met mijn ogen en gaf hem aan haar. "En schrijf maar 4 bladzijden" zei ze er droog achteraan. "wat? Waarom?" Vroeg ik geschokt. "Je rolt niet met je ogen meid" zei ze en ze draaide zich zelfzeker om. Ik zuchtte hard. "Je rolt niet met je ogen meid" zei ik met een bekakt stemmetje. "Mooie imitatie" hoorde ik iemand grinniken achter me. Ik draaide me langzaam om en zag Matthias staan. Owja, die was er ook nog. Jammergenoeg. Ik rolde nogmaals met mijn ogen. "Je rolt niet met je ogen meid" Imiteerde hij nu mevrouw Patterson. "Wat doe je hier eigenlijk?" vroeg ik hem. " Je moet nog met mij op date" zei hij. "Eum.... moet dat echt?" Zuchtte ik overdreven. "Ja" zei hij. "Morgen" Ik dacht aan wat Luca in mijn agenda had geschreven. Dat was ook morgen. " Morgen gaat niet" zei ik snel. "Waarom niet?" "Euh..... pianoles" zei ik snel. "Speel jij piano?" vroeg hij verbaasd. "Euh ja" stamelde ik. "Dan ga je toch gewoon niet?" vroeg hij. "dat gaat niet maar ik moet nu weg. Doei" riep ik over mijn schouder en ik sprintte naar mijn fiets. Mijn gsm! Die moest ik nog halen. Ik sprintte terug het gebouw in op zoek naar mevrouw Patterson. Ik liep wat doelloos door de gang toen ik plots aan de andere kant van de gang een klein persoon zag lopen. Ik sprintte erheen en was opgelucht toen ik zag dat het wel degelijk mevrouw Patterson was. "Eum.... Mevrouw? U hebt mij gsm nog....." Ik zag haar hand in haar tas gaan en ze viste er een iPhone uit. Ze overhandigde hem aan mij en wees erop dat ik nog 4 bladzijden moest schrijven. Ik bedankte haar voor mijn gsm en rolde met mijn ogen voor de bladzijden die ik kreeg. Maar ik deed het zodat zij het niet zag. Straks moest ik er dubbel schrijven. Ik liep de gang uit terwijl ik Luca in mijn contacten zocht. Toen ik hem gevonden had, stuurde ik hem vlug een sms.
C: Wat bedoel je?
Ik kreeg al snel antwoord.
L: Sta gewoon klaar en trek oude kleren aan.
Ik keek verbaasd. Ik gokte op een date maar dan draag je toch geen oude kleren? Er gong vanalles door mijn hoofd terwijl ik mijn fiets uit het rek nam. Ik dacht nog wat na over wat het zou kunnen zijn. Ik stak de oortjes in mijn oren en begon naar huis te fietsen.

// ClesteVanOyen : jij bent Anna ma tverhaal klopt echt nie 😂
En sorry dat et zo kort is maar ik heb examens mensen
Maja ly 😘//