Why do i even like you?

Part 29

Charlotte pov

"Geef me twee minuten om iets deftig aan te trekken!" Zei ik en draaide Luca mijn rug toe. "Hoeft niet voor mij. Het staat je schattig" zei hij. Ik voelde mijn wangen rood worden en keek hem aan. "Dankje" fluisterde ik. Ik wenkte hem naar de woonkamer. "Zet je," zei ik terwijl ik naar de zetel wees. "Drinken?" Vroeg ik. "Ja graag. Wat heb je?" vroeg hij me. "Euhm... Is cola oke?" Stelde ik voor en hij knikte. Ik trippelde vrolijk naar de keuken en schonk twee glazen in. Toen drong het pas tot me door dat het al middag was. Ik had weer lang geslapen. Ik nam de twee glazen en liep zo voorzichtig mogelijk naar de woonkamer. Maar natuurlijk kon ik dat niet zonder morsen, typisch mij. Ik hoorde Luca grinniken en ik keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan. "Zit je me nu uit te lachen?" vroeg ik hem. "Je weet dat ik van je hou" antwoordde hij. Mijn wangen begonnen te gloeien en ik draaide me snel om, zodat Luca het niet zag. Snel haalde ik een doekje en poetste de cola van de vloer. Daarna plofte ik naast Luca in de zetel. "Wil je een film kijken?" vroeg ik. "Dat mag je maar ik kijk liever naar jou" was zijn antwoord en opnieuw moest ik blozen. Hoe hij het deed was een raadsel maar mijn wangen gingen de rest van de dag rood blijven als hij zo verder deed. Ik mompelde een bedankje en nam een slok van mijn cola. Plots uit het niets voelde ik twee zachte lippen op mijn wang. Ik schrok en keek hem aan. "Ik kon het niet laten. Je bent te schattig" en opnieuw stond ik knalrood. "En al zeker als je bloost" ow... Hij had me door, ik dacht dat het niet op viel. Ik keek in zijn ogen en ik zag dat hij net hetzelfde deed. Natuurlijk moest mijn o-zo-lieve broer *kuchkuch* het moment verpesten door met veel lawaai de kamer binnen te komen. Ik zuchtte en stond op. Ik keek Luca aan en stak mijn hand uit. Ik trok hem recht. Of toch probeerde ik, ik viel op zijn schoot waarna hij mij rechtzette en dan ook zelf recht ging staan. "Ik ben boven" zei ik tegen Lewis. Ik kreeg een knipoog terug en ik rolde met mijn ogen. Ik nam Luca's hand en trok hem mee de trap op. Op mijn kamer ging tenminste niemand ons storen. Ik deed de deur achter me dicht en Luca ging op mijn bed zitten. Ongemakkelijk liep ik naar hem toe en plofte op het bed. "Ik bijt niet" lachte hij. Ik schoof een stukje zijn kant op. Hij nam mijn middel en trok me tegen hem aan. Ik glimlachte naar hem. Luca porde in mijn zij waardoor ik zo hard schrok dat ik bijna het bed af viel. Ik keek hem vol ongeloof aan en porde hem terug. Hij trok een wenkbrauw op en probeerde zijn gezicht serieus te krijgen. "Je weet niet waaraan je begonnen bent" zei hij uitdagend. "Je beseft toch wel dat JIJ diegene bent die begonnen is?" Antwoordde ik. Ik was nog maar uitgesproken en hij begon me te kietelen. Ik viel achterover van het lachen. "S-ss-stop" lachte ik. "Wie?" "Luca s-stop asje-asjeblief" bracht ik tussen het lachen uit. Hij stopte even met kietelen. "Luca wie?" Vroeg hij. Ik zuchtte. "Liefste Luca van de hele wereld?" Luca hield op met kietelen en kwam boven me hangen. "Sorry" zei hij. "Waarom zeg je-" mijn vraag werd onderbroken door Luca's lippen op die van mij. Mijn ene hand legde ik op zijn rug en mijn andere zat in zijn haar. Het gevoel in mijn buik was onbeschijfelijk. Maar zoals altijd moet iets de leuke momenten verpesten. Deze keer was het mijn gsm. Anna belde. Ik fluisterde sorry naar Luca en nam op. "Charlie, het spijt me" hoorde ik Anna huilen aan de telefoon. "Ik wou het zelf niet. Ik snap niet wat er met me was. Ik... Sorry" "Anna, je hoeft geen sorry te zeggen. Dit is jou fout niet. Ik kom vanmiddag langs goed? Ik heb nu even... Bezoek" zei ik. "Okay" antwoordde ze. Ik zei gedag en smeet mijn gsm op mijn bed. "Waar waren we?" Vroeg ik aan Luca. "Hier" en zijn hoofd kwam dichterbij. Hij gaf me een zacht kusje en keek me aan. "Charlotte, wil je asjeblief de mijne zijn?" fluisterde hij. Ik legde mijn handen in zijn nek en gaf hem een kus. "Mag ik dit beschouwen als een ja?" vroeg hij en ik knikte. Hij trok me dichterbij en knuffelde me. Hij viel achterover waardoor ik met mijn hoofd op zijn borst belande. "Ik hoor je hart kloppen" zei ik zacht. "Blijf maar goed luisteren want het klopt speciaal voor jou" antwoordde hij. Gelukkig zag hij mijn wangen niet want ik stond waarschijnlijk weer zo rood als een tomaat. Hij was zo lief. Wat een geluk heb ik toch met hem. Ik genoot ervan om zo bij hem te zijn. Hij was de perfecte jongen voor me en ik wist zeker dat dit nog een tijdje ging duren. Ik glimlachte in mezelf en gaf hem een lief kusje op zijn wang. Ik wou dat dit moment nooit voorbij zou gaan. "Luca?" "Ja, Charlotte?" Antwoordde hij. "Mag ik een paar dingen vragen?" "Tuurlijk mag dat" zei hij. "Wat is je lievelingskleur?" vroeg ik en ik keek op zodat ik zijn gezicht zag. "Groen, van jou?" "Donkerblauw. Wat is je lievelingsijsjessmaak?" Hij grinnikte om mijn vraag. "Citroen. Wat is het van jou?" "Framboos"
Zo gingen we nog even door en ik kwam vele dingen over hem te weten. Maar toen het 5 uur was besefte ik dat ik nog naar Anna moest. Ik nam Luca mee naar de voordeur. Hij gaf me een kusje en liep naar zijn huis. Ik sprintte de trap op om iets deftig aan te trekken en ging naar Anna's huis.