Więcej niż można zobaczyć- Fanfic BNHA

O tym jak szpiegować 22#

Ach... nienawidzę dni kiedy mam do późna zajęcia. Jeszcze w lato to jest w miarę spoko, ale to dramat podczas zimy. Tak to przynajmniej wracam i jeszcze widać ostatnie promienie słońca. A w zimie to nie dość, że piździ to jeszcze jest ciemno i każdemu chce się spać. Ale na szczęście dziś jedna praca oddana, jest zaliczenie na semestr. Teraz można odetchnąć i coś dobrego wszamać.

Zmęczona zaczęłam grzebać w kieszeniach, by znaleźć klucze do mieszkania. Już miałam włożyć klucz do zamka, kiedy nagle udało mi się usłyszeć jakieś szmery. Zastygłam na moment zastanawiając się, czy może mi faktycznie nie odwala i zaczynam słyszeć głosy. Ale po dłuższej chwili zorientowałam się, że głosy dochodziły z mojego mieszkania. Trochę zdziwiona zeszłam do parteru i na czworakach przeszłam pod oknem, by nikt kto był w środku mnie nie zauważył. Wstałam i przyległam do ściany, powoli zerkając co się dzieje w środku. HA! Chodziło się na bohaterstwo to się teraz ma zdolności agenta.

Gdy już wystarczająco się wychyliłam, zobaczyłam Kuriego i Shotę siedzących razem na kanapie. Kuri, ku mojemu zdziwieniu, wydawał się bardzo spokojny, nie dygał się, siedział luźno, nie starał się zachowywać dystansu. Normalnie jak nie Kuri przy facetach, nie licząc tej trans, którą poznał w trakcie stażu. Czy jak to się mówi... Dlaczego jestem tak głupia i nie umiem w zaimki osób trans?

Olewając moją ignorancje, znowu skupiłam się na tej dwójce. Tym co rzuciło mi się jeszcze bardziej w oczy był fakt, że w sumie Shota gapił się na Kuri'ego jak na obrazek. To do jasnej cholery, nie był ten sam obojętny wzrok, który codziennie widzę. Jasne, wciąż wyglądał jakby go nic nie obchodziło, ale widać, kurwa widać te iskierki w oku. Lekko wkurwiona przykucnęłam.

Kurwa, nie jestem żadnym NPC'em, który może istnieć tylko w swoim wątku! Po to kurwa siedzę w domu przez wszystkie rozdziały, bo mam nadzieję, że w końcu wskoczę i ogarnę co się tam dzieję. Ale nie kurwa. Widocznie Shubi ma embargo na pojawianie się w tym wątku! Musi użerać się z własnym. Kurwa, to ja w tym funfiku jestem główną bohaterką! Należy mi się coś, przez tą traumę, którą mi w backstory napisano!

Nie wiele myśląc, zdecydowałam się na użycie mojego daru, by podsłuchać ich rozmowę. Muszę wybadać teren, bo powoli zaczynały się ziszczać moje najgorsze obawy. Usiadłam na podłodze, wyprostowałam nogi, oparłam się o ścianę i złożyłam ręce na udach. Taka pozycja zawsze była bezpieczna, by zostawić ciało. Miałam pewność, że przypadkiem nie narobię sobie jakiegoś złamania twarzy, jak to czasami miało miejsce, jak od tak na stojąco opuszczałam swoje ciało.

Aktywowałam swój dar i od razu poczułam jak dusza odłącza się od ciała. Wstałam zostawiając swoje ciało na podłodze. Zawsze było to dziwne widzieć siebie z takiej perspektywy, ale nie chcąc marnować czasu, skierowałam się do drzwi. Po chwili zrozumiałam, że nie mogę od tak wejść. Bądź co bądź moja dusza była widoczna gołym okiem. Wyglądałam jak normalna ja z tym mankamentem, że byłam w pół przeźroczysta. Zrobiłam dwa kroki w lewo licząc na to, że wceluje w lodówkę i znajdę się w kuchni, tuż za nimi. Nie byłoby wtedy szans, by mnie zobaczyli i wszystko bym doskonale słyszała, genialne!

Wzięłam głęboki oddech i zanurkowałam w ścianę. Wiedziałam, że to bez sensu, bo nie potrzebowałam powietrza, kiedy byłam w postaci Duszy, ale zawsze miałam taki odruch. Spojrzałam naokoło siebie. Byłam w lodówce. Jest sukces! Było to dość dziwne, bo z tej perspektywy czułam się jak jakieś małe zwierzątko postawione na półce. Nim zaczęłam zachwycać się tą perspektywą i szukać tego krasnoludka, który ma włączać i wyłączać światło w lodówce, zrobiłam jeszcze jeden krok i stanęłam na środku kuchni. Spojrzałam się w stronę kanapy, gdzie chłopaki nadal rozmawiali. OMG! To się faktycznie może udać! Korzystając z okazji, że mnie nie zauważyli, nie zamierzałam od razu się chować w szafkach, więc oparłam się o wyspę kuchenną i zaczęłam słuchać o czym oni rozmawiają.