Korhan Cihanbey ve Karaca Demirkan... İki ayrı dünyaların insanı gibi görünseler de birbirini tamamlayan iki parçaydılar. Aralarında engel var gibi gözükse de aşklarından asla vazgeçmediler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalbimin delicesine çarptığı bu dakikalarda ne yapacağımı şaşırmış bir vaziyette Korhan'a sığınmış bir şekilde duruyordum. Evet, korkuyordum. Hem de fazlasıyla... Ama biz bu yola, bunu göze alarak girmemiş miydik zaten? Biliyorduk bir gün bununla karşılaşacağımızı.
Babamın bağırışları, annemin şaşkınlığı, Handan Hanım'ın sinirliliği ile yaklaşık beş dakika geçmişti. Gözümden yaşlar akıyordu. Kendime engel olamıyordum. Sanki dünya şuan benim için durmuştu. Korhan nasıl hissediyordu bilemezdim fakat olduğumuz duruma bakılırsa onun da hoşnut olmadığını tahmin edebiliyordum.
"Sen böyle bir şeyi nasıl yaptın ha?" dedi babam yanımıza bir kaç adım kala. Bakışları Korhan'a yöneldi. Bana baktığı aynı sertlikle ona bakıyordu. Şuan, işvereni olması umurunda bile değildi. Buna emindim. Karşısında gördüğü adamı, kızına göz koyan şerefsiz konumunda görüyordu.
"Fırat Bey, bir dinleseniz." dedi Korhan sessizliğini bozarak. Babam alaylı bir gülüş sergiledi. "Dinlemek? Siz nasıl bir işe bulaştığınızın farkında değil misiniz? Nesini dinleyeceğim ben bu durumun?" dedi babam.
"Biliyorum fakat bağırarak ya da kızarak bir sonuca ulaşamazsınız. Düzgünce oturup konuşalım, gereksiz tatsızlıkta çıkmasın böylece." dedi Korhan.
"Kızıma nasıl göz koyduğunu, kardeşin yaşındaki kızı nasıl yanına aldığını mı anlatacaksın Korhan efendi? Bir de güvenip şirkete yolladım seninle kaç gün. Kim bilir neler yaptınız o arada. Bana da yazıklar olsun! Gözümün önündekileri görememişim." dedi babam.
"Baba, lütfen..." diye konuştum alçak bir seste. Babamın bakışları hemen beni buldu. Baştan aşağı süzdüğünde iğrenir gibi bir yüz ifadesine bürünmüştü.
"Ne lütfen, Karaca? Kızım sen hiç kendine yakıştırıyor musun bu durumu? Aranızda kaç yaş var sizin! Hem, o koskoca bey, bey!" dedi vurgularcasına. "Hatırlatayım; biz her ay bu heriften paramızı alıyoruz, bu herifin işini hallediyoruz."
"Umurumda değil." dedi Korhan sert sesiyle. "Onun babası veya annesi olmanız umurumda bile değil! Ne olmuş yani? Dünyanın sonu mu geldi sırf yardımcılarımızın kızı ile ilişkiye girdim diye!"
"Üzersin sen onu, dayanamaz o sana! Çok küçük daha! On sekiz yaşında. Daha hiçbir şeyin farkında bile değil. Tuzağınıza da düşürmüşsünüz! Keyfiniz isteyince de kapıma bırakırsınız artık! Siz inanıyor musunuz bu ilişkinin bir sonu olacağına? Yazık günahtır!" dedi babam.
Gözyaşlarım bir bir yanaklarıma düşerken ne diyeceğimi şaşırmış bir durumdaydım. Babam kesinlikle karşıydı bu ilişkiye. Ve emindim ki, ilk fırsatta bu evden gidecektik...
