Korhan Cihanbey ve Karaca Demirkan... İki ayrı dünyaların insanı gibi görünseler de birbirini tamamlayan iki parçaydılar. Aralarında engel var gibi gözükse de aşklarından asla vazgeçmediler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aradan kaç dakika geçtiğini hesap edemedim. Hâlâ arabanın ön koltuğunda, Korhan'a sarılı bir şekilde duruyordum. Gözümdeki yaşlar akmayı bırakmıştı, durgunlaşmıştım.
Öylece kalakalmıştım sanki.
Onun ne hissettiğini bilmiyordum. Beni ailemden kaçırmıştı ve ben resmen Korhan'a kaçmıştım. Bundan sonra ne olacağını asla kestiremiyordum.
Tek bildiğim, sarıldığım bu adama çoktan aşık olduğumdu...
Birbirimizden ayrıldığımızda gözleri gözlerimde gezindi. Bana doğru yaklaşıp alnıma küçük bir öpücük kondurdu. Gözlerim hafif kapandığında hemen geri açıldı. Ellerimi yanaklarına koydum. Bu sefer de ben ona doğru eğilip dudaklarını öptüm.
"Yapabilecek misin Karaca?" diye sordu dakikalardır süren sessizliği bozarak. Kaşlarım hafif çatıldı. Ellerimi yanaklarından çektim ve ona bakmayı sürdürdüm.
"Neyi yapabilecek miyim?" diye sordum. Dudakları aralandı ve daha sonra tekrar kapandı. Bakışlarını kısa süreliğine yola çevirip tekrar bana yöneltti.
"Benimle birlikte olmayı Karaca. Aileni geride bırakıp benimle gelebilecek misin? Eğer istemezsen anlarım. Bir şekilde yolumuza bakarız. Senin kötü olmanı istemiyorum ailene karşı. Seni evlendireceklerini söylediler. Reşitsin Karaca, yaparlar. Eğer istemiyorum artık diyorsan gerçekten geri dönerim. Herşey sana bağlı sevgilim."
"Korhan, o ev bin beter. Dünden beri ne çektiğimi anlayamazsın. Kafayı yiyecektim. Namusuma kadar laf ettiler biliyor musun? Annem birlikte olduğumuzu öğrendi, daha doğrusu söylememe zorladı. Nişanlamayacaklarını ama ileride evlendireceklerini söyledi. Korhan hiç bilmediğim bir adamla evlenmek istemiyorum. Gitmek istiyorum onlardan. Onlar aile değil, düşman. Ne olur bırakma beni onlara."
Kafasını yavaşça "Anladım" dercesine salladı. "Bırakmazdım zaten." dedi ve beni tekrar kendisine çekti. Ona tekrar sıkıca sarıldığımda kokusunu içime çektim. Ondan ayrılmak istemiyordum. Ayıramayacaklardı.
"Nereye gideceğiz?" diye sordum ondan ayrılıp.
"Seni bulamayacakları bir yere." diyip derin bir nefes aldı. "Dedemin yanına gideceğiz. Babamın babasının yanına yani. O bizi istediğimiz kadar misafir eder. Hem rahat da oluruz."
Kafamı yavaşça olumlu anlamda salladım. "Nerede yaşıyor ki?"
