Korhan Cihanbey ve Karaca Demirkan... İki ayrı dünyaların insanı gibi görünseler de birbirini tamamlayan iki parçaydılar. Aralarında engel var gibi gözükse de aşklarından asla vazgeçmediler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merdivenlerden hızlıca aşağı indim ve evden çıktım. Büyük eve doğru ilerliyordum. Şuan orada olmamın hiçbir açıklaması olamazdı. Bahanem ise belliydi, Gökçe'yi görmek için geldiğimi söyleyecektim.
Berra denen kadını aşırı merak ediyordum. Asansörde takındığı tavra bakılırsa kendini üstün görüyordu. Korhan ile eskiden ilişkilerinin olması onu yüceltiyordu sanırım. Onun böyle düşündüğüne emindim.
Evden içeri girdiğimde Korhan'ın yüksek sesini işittim.
"Karışmayın!" diye bağırdı. "Kiminle sevgili olacağıma siz karar veremezsiniz! Yaşandı ve bitti, uzatmayın!"
"Korhan neden bağırıyorsun?" dedi Handan Hanım.
"Neden acaba?"
"İyiliğini istiyoruz yavrum. Hem Berra ile aranızdakiler aşılmayacak sorunlar değil. Bir daha deneseniz? Ben artık senin mutluluğunu görmek istiyorum."
"Anne, istemiyorum." dedi Korhan. Ve sonra devam etti, "Berra annemle ya da Gökçe'yle ne konuşacaksan konuş bana bulaşma!"
"Anlıyorum tabii. Sende haklısın. Hemen bulmuşsun birilerini." dedi Berra. Kalbim hızlıca atmaya başladı. Çok erkendi daha ortaya çıkması için...
"Ne bulması? Korhan doğru mu?" dedi Handan Hanım.
"Zamanı gelince öğrenirsiniz. Bunaltmayın beni!"
"Doğruymuş demek..." dedi Berra.
"Berra, senin hayatımda bir söz hakkın yok. Bir yıl önce herşey bitti demiştik. Sırf şirkette hisselerin var diye ses etmiyorum. Meraklı değilim seni görmeye." dedi Korhan.
"Pekala Korhan." dedi Berra. "İstemeyen birini daha fazla zorlayamam. Sana ve tabii o kıza da mutluluklar."
Adım sesleri yanaşmaya başladığında kendimi hızlıca dışarıya attım. Evin yanına geçtiğimde Berra'nın arabasına binip gidişini izledim. Hızlıca tekrar eve girdiğimde ortamın hâlâ gergin olduğunu gördüm.
"Karaca!" diye seslendi Gökçe. Bu seslenme ile hem Korhan'ın hem de Handan Hanım'ın bakışları beni bulmuştu.
