Living With Purpose (Young Mafia Series #1)

25

Chapter 25: Junjun is still alive.

"Hmm..." Nakatayo si Jannelyn sa harapan ko na kakabago lang gising. "Good morning!" Sabay ngiti niya sa akin. Ngumiti ako nang pilit at iniwas ang tingin. Hindi dapat ako magpa halata sa nararamdaman ko.

"Here." Bibigay ko sa kanya ang sandwich. "Kumain ka na. alis na din tayo." Tumango siya at umupo sa tabi ko. Pagkatapos namin kumain hinanda na namin ang mga gamit para umalis na.

"Babalik ka ba dito, Eli?" Nagugulahan niyang tanong.

"I don't know." Nagkibit balikat na lang ako dahil hindi ko alam kung pupunta ba ako dito ulit o hindi na.

"Kapag pumunta ka dito, sabihan mo ako ha? Sasama ako! Para di ka naman lonely dito." Tugon niya. Di ako tumango at hinayaan na lang siya. "Si Marco nga pala nasaan?" Nagugulahan niyang tanong.

"May emergency kaya umuwi na. Ako na ang hahatid sayo." Sagot ko. Tumango siya. "Jannelyn.." Tawag ko sa kanya. Napalingon siya sa kin at kumunot ang noo. Tumaas ang kilay niya.

"Hmmm?" Tanong niya.

"Tungkol do'n sa sinabi ko sayo kahapon. May sagot ka na?" Tanong ko. Kinakabahan ako. Kinakabahan ako kung anong sasagutin niya.

"I think this is not the right time." Sabay ngiti niya. Kumunot ang noo ko. "Eli, trust me. Just don't forget that. Just trust me." Tugon niya.

Kumunot ang noo ko at hindi siya naiintindihan. Pagkatapos namin hinatid ko na siya sa bahay niya. Umuwi n agad ako dahil kay gusto akong itanong kay Kuya! Madami! Hindi ko alam kung anong dapat ko gawin! Pakiramdam ko na kay kuya ang sagot sa lahat nang tanong sa mga utak ko.

"Nasa'n si Kuya, Manang—" Napatigil ako sa pagsalita na nakita ko si Kuya at Marco nag uusap. Galit ang mukha ni Kuya na parang may nangnyari hindi niya gusto. "Anong ginagawa mo dito, Marco?" Napalingon sila sa akin dalawa.

"So, totoo?" Hindi ko alam kung bakit to nangnyari. "Kuya, pero paano niyo nalaman si Jannelyn ang nakasagasa kay Junjun?" Takang tanong ko.

"Si Jannelyn." Sagot niya. Kumunot ang noo ko. "Siya mismo ang nagsabi sa akin na siya ang nakasagasa kay Junjun."

"Ano?" Nagulat ako narinig ko!

Hinaplos ko ang necktie na nakaagaw nang atensiyon ko. Kulay blue yun pero muted at hindi naman gaano kaagaw nang atensyon. I liked the small patterns on it and I think it suits Kuya well. Malapit na ang birthday ni Kuya kaya ang na isip ko ka i-regalo sa kanya ay necktie. Iniisip ko kung magustuhan kaya niya 'to? I mean, I'm sure there are tons of people who will give him much prettier and expensive than this.

Kaya ko naman bumili na mas maganda pa dito. But I'm sure Kuya hindi niya lang talaga tumatanggap nang mga expensive nang mga bagay. He doesn't like a expensive things. Gusto niya lang yung tipong kahit anong gusto mo ibigay sa kanya tatanggapin niya yun.

"I'll take this." Tugon ko.

Inabot ko ang napiling necktie at inabot yun sa saleslady na agad namn itong kinuha. She told me wait for a moment and i nodded before roomed my eyes around boutique. Pagkatapos kong bumili para iregalo kay Kuya. Umuwi na agad ako dahil may kailangan pa ako gawin. Bukas na ang test namin at yun na ang huling test.

"Kaya nga ako nandito hindi ba? Ginagawa ko naman lahat nang gusto mo ha?! Ano pa bang gusto mo?!" Sinamaan ko nang tingin si Jannelyn na nakaupo sa harapan ko.  Tumayo siya at hinawakan ang kamay ko. "Hindi pa ba yun sapat?" Inikot ko ang mata ko at umupo sa sofa kung saan siya kanina naka upo.

"What do you think you're doing ha?" Tanong ko. Kumunot ang noo niya pero nagsalita naman na akala niya'y hindi ako seryoso sa tinanong ko.

"Ano bang gusto mo? Sabihin mo na lang sa akin—"

"Jannelyn, I'm serious." Tugon ko. Napakamot siya sa ulo niya at umupo sa tabi ko. "Anong ginagawa mo?" Nagugulahan kong tanong.

"Eh, kase yung sabi mo na 'What do you think your doing?' naka sulat naman kase talaga yun sa script." Tugon niya. "Napag usapan niyo na?" Tanong niya.

"Ang alin?" Nagugulahan kong tanong.

"Tungkol kay Junjun." Sagot niya. Napatingin ako sa kanya. "Na ako ang nakasagasa sa kanya." Tugon niya.

Napatitig ako nang ilang oras. Kung totoo ba talaga ang sinasabi niya. Is she saying the truth? Lanao siya ang nakasagasa kay Junjun? Kung wala naman siya kotse?

"Junjun is still alive, Eli."

Lumaki ang mata ko. "Don't joke around, Jan.." Tugon ko. "I'm serious."

"Seryoso ako no!" Sigaw niya. "Kung ayaw mo maniwala. Bahala ka. Pero buhay pa siya." Tugon niya. "At alam yun ni Marco. Hindi mo lang alam dahil kinalimutan mo siya at ni let go na. Ayaw mo lang siya mahirapan at ang sarili mo. Tugon niya.

"What?"

"He's still alive." Ulit niya. "Sa likod mo, oh!" Nilingon ko ang nasa likod ko pero wala naman tao doon. Sinamaan ko siya nang tingin pero pagtingin ko sa kanya, nakatingin siya sa likod ko na parang may tao doon.

Inikot ko ang mata ko at tumayo. Tinalikuran ko siya pero sa pagtalikod ko halos matumba ako sa nakita ko. Si Junjun nakatayo sa harapan ko! Anong—?!

Unti unting tumulo ang luha ko at lumapit sa kanya. Nahihirapan akong naglalakad palapit sa kanya at hinawakan ang kamay niya na hahawakan sana ako.

"S-sino ka?" At dun tumulo na ang luha ko. Hindi ko mapigilan hindi umupo sa nakita ko. Umupo si Junjun para makita ko ang mukha niya. "S-sabihin m-mo, sino k-ka?" Pinikit ko ang mata ko at hinintay ang sagot niya.

"Ako 'to, Elias. Si Junjun ang kaibigan mo." Minulat ko ang mata ko at unting unti inangat ang ulo ko para makita ang mata niya. "Sorry.. patawarin mo ako." Umupo siya sa sahig at niyakap ako.

"Gago ka." Bulong ko. "Bwesit ka. A-ano namang laro 'to ha? P-patay patayan?" Sigaw ko. Pero niyakap ko siya nang mahigit. Nanginginig ang mga bibig ko.

"I'm sorry, Eli." Bulong niya.

____________________________________________________________________________

:)