Living With Purpose (Young Mafia Series #1)

32

Chapter 32: Family

Napakagat na lang ako sa labi ko habang nakatingin kay Jannelyn na ngayon nakatitig sa akin at parang ba may alam siya sa iniisip ko. Ang totoo niyan kanina ko pa hinihintay na May darating pa...pero bakit umaasa lang ako?

"May hinihintay ka?" Takang tanong niya. Umiling agad ako at peke umubo. Umayos akong umupo at hindi tumingin da kanya. Umiiwas lang ako nang tingin s mga titig niya. "Galing dito sila, Tita bago ka magising." tugon niya.

"Tsk " Sabay irap ko.

"Totoo ang sinasabi ko. Unang dumating ang Mama no tapos si Mr, Fedelin na ang dumating. Pero umalis siya kaagad nang nalaman niya na gumising ka na," sabi niya. "Ayaw mong maniwala? Kailangan ko ba nang ebedensiya o CCTV?" Sinamaan ko siya nang tingin.

"Hindi ako police," sabi ko. "Bakit mo ba sinasabi 'to? Hindi naman ako nagtatanong." tugon ko.

"Tsk. May lakad ako ngayon kaya hindi muna kita magbabantay kaya sila Andrea muna ang magbabantay sayo." Tumayo siya at hinalikan ang noo ko. Napangiti na lang ako. Nang tatalikod na sana siya pero hinila ko ang braso niya at pinaharap sa akin.

Hinalikan ko siya s pisngi. Nnag hiniwalay ko na ang mga mukha namin. Kita ko sa mukha niya kung gaano siya ka gulat.

"Gulat na gulat ka ha?" I ask her. Napailing na lang siya at sinapak ako sa ulo. Tumawa na lang ako nang umalis na siya. "I love you." tugon ko. Hindi ako mapakali. Bakit parang may mangnyanyaring masama?

Natulog na lang ako. Pagkagising ko nang banda 3 Pm wala akong ginawa kundi tumingin lang sa loob nang kwarto. Pwede naman ako umalis pero hindi ko ba alam man ayaw ko lang umalis dito. Mas lagi kong nakikita si Jannelyn dito sa hospital.

Napatingin ako sa pumasok na Doctor. Nakatayo lang siya sa harapan ko at nakangiti. "Ako nga pala si, Doctor Lina Salvador." kumunot ang noo ko sa huli niyang salita. "Pwede na kayong umalis bukas." Tumango ako at hindi na lang nagsalita dahil ang mukha niya parang nakita ko na noon.

Saan ko ba siya nakita? Familiar talaga siya.

                   ****

"Meron ka kikitain bukas, Wer alam mo na kung sino yun di'ba?" Tanong sa akin ni Junjun Tumango ako at kinagat lang ang labi hawak ang remote. "Kumusta na si, Elias?"

"Okay lang naman siya, ayaw niya lang umuwi." sabi ko. Tumango siya at umupo sa harap ko. "May kailangan ka pa?" tanong ko. Umiling siya at ngumiti lang.

"May gusto lang sana ako itataong."

"Ano iyon?"

"Yung nangnyari ba kay Elias hindi mo ba sinadya yun, Jannelyn?" Napalingon ako sa kanya. Nakatingin lang siya sa akin na naghihintay nang sagot ko.

Umiling ako. "Hindi ko alam na may allergy siya. Kung mag alala ka sa kanya bakit hindi mo siya puntahan?" tanong ko.

"Hindi pwede. Baka mapahamak pa siya nang dahil sa akin." sabi niya. Tumango na lang ako at hindi na nagtanong. "Mag ingat ka bukas. Hindi ako makakasama dahil may bisita kami sa bahay. Yung kuya mo pala na si — sino ba yun?"

"Roman." sabi ko.

"Oo, Si Kuya Roman mo. Binigyan ko siya nang pera at bahay. Hinanda ko na din kung anong kailangan niya. Bibigyan ko ba siya nang mga Bodyguard?" takang tanong niya.

Umiling ako. "Wag na. Kaya protektahan ni Kuya ang sarili niya. Ingat ka na lang sa pagmamaneho mo." sabi ko. Nag bow siya at tumango bago ako tinalikuran.

Elias Calling....

Tumingin ako sa cellphone ko na tumunog ito. Kinuha ko sa mesa at tinapat sa tenga ko. ["Hindi ka pupunta dito?"] Tanong ni Elias sa kabilang linya.

"Papunta na ako diyan. May ginagawa kang ako." sabi ko.

["Okay, sige pero dalian mo ha? Bumili ka din nang beer, Jannelyn o man lang chichirya."]

Napailing lang ako. "Oo, na. Sige papunta na ako diyan."

["I love you"]

Pinikit ko ang mata ko. "I love you too." tugon ko at binaba ko na ang cellphone.

Masama ang ginawa ko na ginamit si Elias pero eto lang ang tanging kailangan kong gawin para makapag higanti.

             ****

"Kanina ka pa?" tanong ko kay Jannelyn na ngayon umiinom nang kape. Tumango siya at tumabi sa akin. "Saan ka galing kanina?" tanong ko sa kanya.

"Sa bahay namin." maikling sagot niya. Tumango na lang ako at napalingon din sa dumating na Doctor. Na si Doctor, Lina Salvador. Nakangiti siya s amin ni Jannelyn at may sinabi lang kay Jannelyn.

"Tara na." Tumango ako at hinawakan ang kamay ni Jannelyn. "Wala na bang masakit sayo?" taning niya. Umiling ako at nginitian siya.

"Ah, Jannelyn pwede ba tawagin mo si kuya?" Tumango siya at tumakbo pabalik sa hospital.

"Elias." Napalingon ako sa taong tumawag sa pangalan ko. Kumunot ang noo ko na si Andrea yun. Hindi siya nakangiti walang bakas sa mga mata niya na may emosyon siya. "Kumusta ka na?" Hindi parin siya ngumingiti.

"Okay lang naman ako. Bakit ka nandito? Akala ko ba umuwi ka na?" takang tanong ko.

"Mag gusto lang sana ako sabihin sayo." Ngumiti siya pero ang naging yun parang nag alala.

"Ano iyon?"

"Si Jannelyn ba may tiwala ka sa kanya?" tanong niya. Tumango ako. "Bakit?"

"Dahil mahal ko siya." Deretsahan kong sabi.

"Hindi mo dapat siya minahal o man lang pagkatiwalaan."

"Anong sinasabi mo?" nagugulahan kong tanong.

"Isa siyang mamatay tao, Eli dahil sa pagmamahal mo sa kanya pwedeng mamatay ang papa mo dahil dun. Pwedeng matuloy ang paghihiganti niya sa Papa mo," sabi niya. "Eli, makipaghiwalay ka na." Umiling ako.

"Ano bang sinasabi mo?" Takanmng tanong ko. "Ano bang sinasabi mo ha? Andrea wala akong panahon—"

"Elias!" Napalingon ako kay Jannelyn na ngayon tumatakbo sa akin na kasama niya si Kuya. Ngumiti sila dalawa nang palapit sa akin. Tumingin ako kay Andrea lumaki na lang ang mata ko na wala na siya doon.

Anong ibig niyang sabihin?  Ano'ng ibig sabihin ni Andrea?

"Okay ka lang?" Tumango ako kay Kuya.

:)