පතොක් කතා |සිංහල| සත්‍ය සිද්ධි 🌵🌵 [Completed]

02. නම තියපු පතොක් පැළයක් මම

කොයි කතාව මුලින් ලියනවද කියලා හිතා ගන්න අමාරුයි.
මුලින්ම හිතුනා මම ඇත්තටම පතොක් ගහක් වගේ මොකද්ද මේ කරන්නේ කියලා ලියලා ඉන්න ඕනෙ කියලා.

සාමාන්‍යයෙන් රෝහලක අලුත් ඒකක පටන් ගන්නකොට ඒකට වෙනම වාට්ටුවක්, වෛද්‍ය , හෙද, සෞඛ්‍ය කාර්‍ය සහයක කියන හැම කැටගරි එකෙන්ම මානව සම්පත් ඕනෙ වෙනවා.

ඉතින් මාව දාපු ඒකකේට වාට්ටුවක් නෑ, මානව සම්පත මායි, බොසුයි විතරයි. ශල්‍ය ඒකකයක් නිසා අපිට වෙනම ශල්‍යාගාර පහසුකම් අවශ්‍ය වුණත් එහෙම එකක් තිබුණෙත් නෑ.

මේක අමුතු තැනක්, සේවා සපයනවට වඩා ඒක නෑ, මේක නෑ අරක නෑ මෙහෙම බෑ, කියලා වැඩක් නොකර ඉන්න හැටි ඉගෙන ගන්න ඕනෙ නම් එන්න ඕනෙ මෙහෙට.

ශල්‍යාගාර කොච්චර තිබුණත් එක එක ලොකු සර්ලා ඒවා ඔක්කොම අල්ලගෙන, අපේ අලුත් යුනිට් එකට වෙලාවක් දෙන්න කවුරුත් කැමති වුණේ නෑ.

සාමාන්‍යයෙන් ආවට ගියාට ලෙඩෙක් කපන්න බෑ. ඒකට අදාල පහසුකම්, උපකරණ , නිර්වින්දන සහය ඕනෙ වෙනවා. මේකට සාමාන්‍යයෙන් කියන්නේ theatre list කියලා.

අපේ යුනිට් එකෙන් මොනාද කරන්නේ. බට පෑස්සීම සහ අවයව බද්ධ කිරීම

ඔව් ඒක තමයි, කපා ගෙන ආවොත් එකතු කරලා මහනවා,
බ්ලොක් වෙලා ආවොත් වෙන තැනක නහරයක් ගලවලා, බ්ලොක් එක මග හැරලා ලේ යන්න අලුත් මාර්ගයක් හදලා දෙනවා (bypass surgery ).

ලංකාවෙ කොහේ හරි මොළය මිය ගිය කෙනෙක් ගේ අවයව ලබා දෙනවා නම්, ඒවා ගලවන්න යනවා (මම නම් තාම ගියේ නෑ).

අපේ රෝහලේ රෝගියෙක්ට අවයව ලැබෙනවානම් ඒවා සවි කරලා දෙනවා.
මේ අවයව බද්ධයේදි, අවයව ලබා දෙන්නේ කවුද කියන එක අපි දන්නේ නෑ. ඒක නීතිමය කටයුත්තක් නිසා අපි කරන්නේ සවි කරන එක විතරයි.

ඇත්තටම බැලුවම ලොකු සේවයක් දෙන්න පුලුවන් තැනක්. ඒත් ලෙඩ්ඩු තියා ගන්න වාට්ටුවක් වත් නෑ අපිට.

ඉතින් මේක ඇත්තටම කාන්තාරයක්.

මේ කතාව මම දායක වුණ පළවෙනි බද්ධය ගැන. ලොකු මහත්තයා තමයි ඒක කරන්නේ. මම ඉතින් අනික් පැත්තෙන් හිටගෙන අඬු අල්ලගෙන ඉන්නවා. අවයවය මොකද්ද කියලා මම නොකියා ඉන්නම්.