පතොක් කතා |සිංහල| සත්‍ය සිද්ධි 🌵🌵 [Completed]

12. අදහස්.....

මුලින්ම මම ගොඩක් ස්තූතිවන්ත වෙනවා මම අහපු ප්‍රශ්නයට ඔයාලා දුන්න අදහස්වලට.

ඒ කතාව ඇත්තටම අපේ රෝගියෙක් මුහුණ දුන්න තත්ත්වයක් . අපේ ශල්‍යාගාරය ඉඩ පහසුකම් නැති වීමත් එක්ක අන්තිමට ඒ දුව අඬලා අඬලා අම්මගේ ටිකට් කපාගෙන අම්මව ගෙදර අරන් ගියා.

ඒ වෙනකොට කකුල කපන්න තරම් නිර්ණයක සපුරලා නොතිබ්බත් ලේ නොහදා කකුල ඉවත් කිරීමෙන් ඒ කපන තැන එන තුවාලය සුව වීම පවා සැක සහිතයි.

අවුරුදු 89ක් කියන්නේ ශල්‍යකර්මයකට ටිකක් භයානක වයසක්. ලේ ගමන නැවත සකස් කළාම කකුලට වැඩියෙන් ලේ යන්න ගත්තොත් හෘදයවස්තුවට යන ලේ ප්‍රමාණය අඩු වෙලා , හදිසි හෘදයාබාධ යක් ඇවිත් ඇතැම්විට මිය යන්න වුණත් පුලුවන්.

ශල්‍යකර්මයට පෙර හෘදයවස්තුව ඉතා හොඳ මට්ටමේ ඇති බව පෙන්නුව පරීක්ෂණ වාර්තා තිබුණ අම්මලත් සාර්තක ශල්‍යකර්ම වලින් පසුව හැදුන දරුණු හෘදයාබාධ නිසා මිය ගියා.

ඉතින් ඒ වෙලාවෙ ඒ දුවට ගන්න තිබුන හොඳම තීරණය වෙන්න ඇති එයා ගත්තෙ. රෝගියෙක් බලෙන් ටිකට් කපාගෙන යන්න උත්සහ කරද්දි අපි වැඳ වැටුණත් ඒ තීරණය වෙනස් වෙන්නේ නෑ.

මම දකින විදියට මෙතන තවත් බරපතල සමාජ, ආර්ථික ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා .
දෙමව්පියෝ හෝ පවුලේ කෙනෙක් රෝගී වුණොත් ඒ පවුලේ ඉන්න පොඩි දරුවෙක්ට රැකවරණය දෙන්න ක්‍රමයක් අපේ රටේ නෑ. ඒ වෙලාවට ඒ දරුවෝ කොයිතරම් අනාරක්ෂිත ද.

උපස්තාන සේවාවකින් කෙනෙක් යොදවලා අම්මව බලව ගන්න ඒ දුවට වත්කමක් නෑ. එහෙම සේවාවලින් වැඩි හරියක් කරන්නේ මුදල් ගසා කෑමත්, රෝගියා තවත් අසරණ කිරීමත් පමණයි.

සෞඛ්‍ය නිදහස් වුණාට ඉතින් රැක බලා ගැනීමට බරපැන දරන්න වෙනවා.

මේ වගේ රෝගියෙක් ආවම, ඉක්මනින් බට දාලා ලේ සැපයුම හදලා, තුවාලය පිරිසිදු කරලා, වැකුම් යන්ත්‍රයක් තුවාලයට සවි කරලා ඉක්මනින් ගෙදර යවන්න ඕනේ. ඒක තමා නිවැරදිම ක්‍රමය.

ඉතින් කෝ බැලුන්, වයර්, ශල්‍යාගාර, වැකුම් යන්ත්‍ර..... වැකුම් /vaccum dressing එකක් පිටින් දානවා නම් රු 35000ක් වගේ ගෙවන්න ඕනෙ.

මට ඉස්සර මෙහෙම හිතුනේ නෑ. ඒත් දැන් හිතෙනවා , මේ රටේ පාලකයන් අවුරුදු ගානක් ගසා කාපු මුදල් හරි විදියට පාවිච්චි වුණා නම්.... එහෙනම් මේ කාටත් බලුන් දාලා කකුල් බේරගෙන දෙපයින් යන්න තිබුණා. උන්ගේ ගසා කෑමට වන්දි ගෙව්වේ ඒ අසරණයන් ගේ දෙපා සහ ජීවිත පමණයි......