ඉතා කලකිරීමෙන් ලියා තබන අවසාන පතොක් කතාව. මේ සහරාව කොයිතරම් දරුණු තැනක්ද... මේකේ හැමතැනම බොරුවලවල්, වැළි කුණාටු, ඔක්කොමත් හරි අඩිය තියන තියන තැන කාන්තාර සර්පයෝ....
පහුගිය දවස්ටිකේ ඇත්තටම සහරාව ගැනත්, සමස්තයක් වශයෙන් මේ මුළු සිස්ටම් එකත් මට අන්තයටම එපා වුණා. මේවා කවදද වෙනස් වෙන්නේ.
මාස හතරක පොඩි දරුවෙක්, intussusception එහෙමත් නැත්තම් බඩවැඩලක් ඇතුලේ බඩවැලක් යාම හේතුවෙන් සිදු කරන පරීක්ෂණයකට අරන් ගියාම, තවත් ඒකකයකින් එන රෝගියාත් ආවාම එකපාර බලන්නම් කියලා ඒ දරුවව පරීක්ෂා කිරීම පැයකින් පමණ ප්රමාද කිරීම කොයිතරම් අමානුෂික ද.
ඒ සියල්ලත් හරි, "කිරි ටිකක් දීලා නලව ගන්න" කියන භයානක උපදේශයත් ඒ අම්මට දීලා. බඩේ මේ වගේ ප්රශ්නයක් ආවම, ශල්යකර්මයක් කිරීමට අවශ්ය වෙන්න පුලුවන් . ඉතින් නිර්වින්දනය කරන්න නම් පැය හයක් දරුවා නිරාහාරව තියලා සේලයින් දෙන්න ඕනෙ. එතකොට පරීක්ෂණය කරලා එහෙම අවශ්යතාවක් නෑ කියලා තහවුරු කරගන්නත් කලින් කොහොමද බබාට කිරි දෙන්න කියන්නේ. ඒ අම්මා දැනුම් තේරුම් තිබුණ නිසා කිරි දීලා නෑ හොඳ වෙලාවට. කිසි දෙයක් නොතේරෙන කෙනෙක් වුණා නම්....
මේ අදාල පුද්ගලයාම මගේ බට සම්බන්ධ කොරෝනා රෝගියෙක් පරීක්ෂා කරන්න කිව්වම මටත් හරි ලස්සනට කතා කළා. ඒ පරීක්ෂණය කරන්න අදාල උපකරණය කොරෝනා වාට්ටුවට ගෙන්නගන්න ඕනෙ. කොහොම හරි ඒක කොරෝනා දැඩි සත්කාර ඒකකයට අවශ්ය වුණ නිසා එහි කටයුතු අවසන් වුණාම තමයි මගේ රෝගියා පරීක්ෂා කරගන්න ඒ උපකරණය ලබා ගන්න පුලුවන් වුණේ. එතකොට වෙලාව හතර පහු වෙලා. එතකොට ඇමතුම් සේවාවේ ඉන්න නිලධාරියාට තමයි මේ කියන රෝගියාව බලන්න වෙන්නේ. ඉතින් මම කෝල් කරලා අදාල උපකරණය ගෙන්වා ගත්ත බව දැනුම් දුන්නා.
අදාල නිලධාරියා - "දවල් දෙකට නේද ඔය පරීක්ෂාව කරන්න කියලා තියෙන්නේ ?"
පතොක් - "ඔව්, ඒත් මේ උපකරණය මෙච්චර වෙලා දැඩි සත්කාර රෝගියෙක් වෙනුවෙන් පාවිච්චි වුණා. දැන් තමයි අපිට ලැබුණේ"
එතනින් එහාට මට ලැබුණ වාග් සංග්රහය ගැන නොලියමි.
ඇමතුම් සේවාව යනු, උදේ කරගත්තෙ නැත්තෙ මන්ද, ඕක හදිස්සිද, දැන් කරන්න ඕනෙද, යැයි අසා අමතන්නාට බැන වදින ඉතා අමුතු සේවයකි.
YOU ARE READING
පතොක් කතා |සිංහල| සත්ය සිද්ධි 🌵🌵 [Completed]
Non-Fictionසහරාවේ ශාඛාවක පූදින්න පිං සොයන මම, ඇසින් දුටු, ඇස් තෙමූ, හදට දැනුනු, හද බිඳපු පුංචි පුංචි කතා...🌵🌵