පතොක් කතා |සිංහල| සත්‍ය සිද්ධි 🌵🌵 [Completed]

24. Urgent please

ටික දවසකින් කාන්තාරය ගැන ලියන්නත් බැරි වුණා. පහුගිය ටිකේ මෙහේ හරි අලකලංචි.

මෙහෙමයි කාන්තාරය වුණත් අපි හැමෝම කරන්නේ team work එකක්. ඉතින් ඒ team එකේ එක්කෙනෙක් හරි ඒ හැඟීමෙන් වැඩ කරන්නේ නැත්තම් සමස්ථ කාන්තාරයම බිඳ වැටෙනවා.

ඇත්තටම පහුගිය දවස් ටිකේ අපිට ටිකක් කරදර වුණා. ප්ලෑන් කළ වැඩ කරගන්න බැරි වුණා.

දැන් මේකට කාටද බනින්න ඕනෙ. Team work එකෙන් තාවකාලිකව ඉවත් වුණ අයටද නැත්තම්, එයාලට එහෙම අහක් වෙන්න සිද්ධ වෙන තැනට වැඩ කරපු අයටද.

මේක මගේ පුද්ගලික මතය, කාට වුණත් අරගල කරන්න වෙන්නේ ප්‍රශ්න ආවම. එහෙම ප්‍රශ්න නොඑන ක්‍රමයක් තිබුණා නම් එයාලා ජොලියට අරගල කරයිද?

හැමෝම කරන රාජකාරිය වැදගත්, එකක්වත් හොඳ සහ නරක කියලා අපිට බෙදන්න බෑ. මොන රාජකාරිය කලත් ඒකට ගැලපෙන්න , එයාල කරන කැපකිරීම අගය කරන්න, සහ එයාලට ජීවත් වෙන්න සරිලන වැටුපක් එයාල ලබන්න ඕනෙ. ඒක කාලීනව ජීවන වියදමට ගැලපෙන්න යාවත්කාලීන වෙන්න ඕනෙ. එහෙම නිවැරැදි ක්‍රමයක් නැති එකයි අවුල. ඒ ඒ කාලෙට එන නායකයන්ට හේත්තු වෙන වෘත්තීය සමිති ලොක්කන් හැමදේම තමන්ට වාසියට හරව ගන්නවා. කල්පවතින සාධාරණ විසඳුමක් නිර්මාණය කරන්න කවුරුත් කැමති නෑ. මොකද මේ ප්‍රශ්න තියෙන තාක් කල් ඡන්ද අපේක්ෂකයන්ට වාසියි...

අන්තිමට තැලුනේ කවුද.... මම දැකපු විදියට නම් තැලුනේ එයාලටම උදේ හවා බැල මෙහෙවරකම් කරපු මිනිස්සු .

අද කතාව ඉතා කෙටියි. මේක ලියන්නේ මාගේ සහෝදර පතොක් පැළ දෙක ගැන ආඩම්බරයෙන්....

අපිට ආවා ටිකක් වෙනස් ලෙඩෙක්. එයාගේ මොළයට රුධිරය ගෙනයන රුධිර නාලයක් 90% ක් අවහිර වෙලා. ඉතින් ඉතිරි 10% අවහිර වුණාම ලෙඩාට අංශභාග තත්ත්වයක් එනවා, ඇඳටම වෙනවා, ඇවිදින්න බැරුව යනවා.

හැකි ඉක්මනින් නහරයේ අවහිරතාවය ඉවත් කරන්න ඕනෙ වුණත් එක එක බාධක. කොරෝනා පොසිටිව් වීම්, දැඩි සත්කාර ඒකකයේ ඇඳක් හිස් නොවීම වගේ හේතු මත කීපවරක්ම රෝගියාට හිස් අතින් යන්න වුණා.