Onze stomende Affaire ✔️

Proloog

Met de resultaten in mijn hand van het examen dat ik zojuist heb afgelegd. Loop ik het appartement enthousiast in. Dat ik samen met mijn broer en zijn vriendje Remco deel. Als ik mijn broer niet direct hoor of zie, zoek ik het appartement door. Het appartement heeft maar twee slaapkamers dus is snel doorzocht. Tot ik een geluid hoor vanuit de badkamer en zonder nadenken de deur open trek. "Josh, Josh ik heb zestig procent! Ik heb het gehaald," zeg ik enthousiast als ik naar het dichte gordijn kijk van onze douch. Ik blijf zwaaien met het papier tot het gordijn open getrokken wordt. Waar ik niet mijn broer naakt zie staan, maar Remco. De Remco, waarvan ik al in mijn begin tienerjaren een oogje heb. De man die ik nooit zou kunnen krijgen, niet alleen door dat hij al bezet is, nee. Hij is zo homo als het maar kan zijn. Mijn broer en hem hebben nu al zo lang verkering dat ik er van overtuigd ben dat hij nooit over mij zou denken als over mijn broer. En hier zie ik hem nu staan in zijn volle glorie, met zijn prachtig gespierd lichaam nog nat met de waterdruppels. Ik bekijk een druppel die glijdt naar zijn geslachtsdeel, he geslachtsdeel waar al mijn natte dromen al een paar jaar over gaan. 

"Sorry", zeg ik verlegen met een blos op mijn wangen als ik reik naar de deurknop. "Wacht", hoor ik hem zeggen als ik me terug omdraai en hem voor me zie staan met een handdoek. En laat ik je zeggen dat die handdoek niet afdoet van het prachtige natte lichaam dat ik handbereik voor me staat. Zijn donkere zwarte haren, nat vastgeplakt op zijn voorhoofd, zijn ijsblauwe ogen in de mijn geboord. Zonder beter weten of maar een greintje van verstand in mijn hoofd, bekijk ik hem nog meer. De harde spieren van zijn jaren van sporten, zoals kajakken, wat hij in het schoolteam doet. Hij haalt me uit mijn gedachten door nog dichter naar me toe te komen, zo dicht dat ik zijn adem bijna kan voelen. "Max, wat had je in je hand?" Vraagt hij me, als hij naar het papier reikt dat uit mijn handen op de grond is gevallen. "Eindresultaten van school", probeer ik mijn stem terug te vinden. Ook al beneemt hij me de adem door zijn haar naar achter te doen en ik zo nog een beter blik krijg op al die spieren die bewegen voor me, alsof ze voor me zijn gevormd. Boos, roep ik mijn gedachten tot een halt. Hij is het vriendje van mijn broer, waar is je waardigheid Maxine! "Indrukwekkend, Max," zegt zijn lage stem in een grinnik, die me kippenvel bezorgd. Mijn bijnaam, alleen al over zijn lippen, maakt me week voor hem. Het was dan wel een afkorting, al kon het ook als een jongensnaam worden onder zien, al heb ik me daar nooit veel van aangetrokken, na jaren van zo genoemd te worden.  Hij mag me zelfs alles noemen wat hij wil, zo gek ben ik voor hem. Alweer verlies ik mijn verstand door die ijsblauwe ogen, die met een donkere kring rond de iris is bezet met een donkere kleur van blauw. 

"Ben je nu verlegen?" Vraagt hij me opeens als mijn rode wangen hem pas echt opvallen. Met dat gezegd te hebben, worden mijn wangen nog een tint donkerder rood. "Je kent me al van je twaalf jaar, Max." Moet hij het er altijd inwrijven, hoeveel ouder hij is als mij. Hij heeft altijd me gezien als het kleine zusje van Josh. Het verlegen meisje dat amper tot niets durfde zeggen tegen hem tot ze veertien was. Geërgerd kijk ik hem nu aan. Waarom schaam ik me zelfs? Ik ben bijna 18 jaar en ga volgend jaar naar de universiteit! Het is niet dat ik nog maagd ben en nog nooit een penis heb gezien van dichtbij. 

"Nee, ik ben geen 12 jaar meer, al is het niet altijd even gemakkelijk om bij je broer te wonen en zijn vriend hier naakt ziet, terwijl je denkt dat je broer hier is." Het bevalt hem wel wat ik zeg, als hij een lach op zijn gezicht krijgt. Een echte lach, deze keer als zijn buikspieren op en neer bewegen met elke beweging die zijn mond maakt. "Nee, Max, je bent zeker geen twaalf meer." Wat bedoelt hij daar nu weer mee, denk ik als ik zijn handen op mijn schouders voel. "Waar is Josh eigenlijk?" Vraag ik hem om de nervositeit van hem zo dicht bij me te hebben af me te schudden. Nu voel ik zijn hand van mijn schouders naar mijn haar gaan. Naar de donkere bruine haarlok die voor mijn ogen is gevallen. 

Het voelt zo goed dat ik zonder het beseffen een bevredigende zucht uit mijn mond laat gaat. "Dat is niet wat je echt wil weten, wel?" Hoor ik hem fluisteren in mijn oor, wat de trillingen me doet smachten naar zijn lippen op mijn mond. "Nee", beken ik hem als ik mijn tong onbewust over mijn lippen laat gaan, haast hem proevend erop. Hij laat nu zijn hand over mijn wang gaan tot hij bij mijn lippen is. Voor ik het weet, vervangt hij zijn lange vinger op mijn lippen. Door zijn lippen erop te drukken. Eenmaal zijn smaak te hebben geproefd, weet ik niet of ik het ooit nog kan missen om die lippen op de mijn te voelen.