Onze stomende Affaire ✔️

Hoofdstuk 38

Ik ga naar boven na ik met mijn vader aan het praten was in zijn kantoor, over misschien mijn studies toch te hervatten. Als ik bij mijn kamer kom, hoor ik stemmen door de deur en als ik die open doe, zie ik mijn moeder daar staan met mijn zoon in haar armen. Ik hoor haar van alles fluisteren naar hem en vooral het woord Josh vallen wat me de kriebels bezorgd. "Mama?" Vraag ik haar, waardoor we me het zwijgen oplegt,"stil Maxine, Josh slaapt,"Zegt ze me, waardoor de koude rillingen mijn armen bedekken vol met bobbels. Ik loop mijn kamer uit, waar ik in de gang naar beneden naar vader roep, die het wel gehoord moest hebben want ik had nog nooit zo hard in mijn leven geroepen. "Waar is de brand Maxine?" Vraagt mijn vader rondkijkend in onwetendheid. "Kom vlug! Moeder is haar verstand verloren en ik ben bang," zeg ik hem, waardoor hij direct naar boven loopt,"Wat doet ze nu weer?' Vraagt hij, waardoor ik de deur open doe en hij gelijk verschiet van mijn moeder in de schommelstoel die vader een paar maanden geleden had laten brengen als cadeau. "John, je moet zien hoe groot onze kleine jongen word," zegt moeder kijkend naar vader, daar ze niet eens van ziet dat hij ouder is.

"Snap je me nu?" Vraag ik mijn vader, die knikte nog te geschokt bij zijn vrouw die in de schommelstoel zit de baby te knuffelen en in slaap wiegen. Vader dacht terug aan vroeger en hoe gelukkig hij was met zijn vrouw. Ik kan het zo van zijn gezicht aflezen dat dit de vrouw is waar hij van hield.

Hij gaat naar haar toe, proberen uit te leggen dat Josh moet slapen en hem in zijn wiegje terug legend. Ik kijk naar het moment tussen hen, waar moeder hem in zijn ogen kijkt met zoveel liefde dat het voelt of ik hun privacy schend. Ik doe de deur dicht en laat een zucht vrij. Ik hoor de bel en loop naar beneden, waar ik als eerste aan de deur kom en Remco zie staan boos.

"Wist je het van Josh en je ex-vriendje?!" Roept hij gekwetst naar me. "Nog niet zo lang Remco. Het zijn mijn zaken niet eens," Zeg ik hem als ik de deur vrij maak zodat hij naar binnen kan gaan, naar het salon. Hij neemt plaatst over me en gaat voort,"Je wilt niet weten met wie de vader van je kind optrekt?" Vraagt hij met een snauw, waardoor ik wat aangevallen voel. "Als Tristan de vader was, misschien," zeg ik. Ik kijk hem hopend aan of hij eindelijk door heeft wat ik bedoel. Hij kijkt me nog even aan voor het valt bij hem,"Hij is van mij eh?" Vraagt Remco met een stille stem, zodat die maar amper gehoord zou worden. "Ja", zeg ik naar mijn handen kijkend, schuldig. Hij komt voor me zitten op zijn knieën mijn hoofd naar boven houdend, zodat ik wel in die twee poelen van blauw moest kijken. "Maxine, waarom had je dat niet gelijk gezegd?" Vraagt hij me voor hij mijn lippen kust en ik hem zijn gang laat gaan als hij zijn tong in de mijne sensueel laat binnen gaan. Zo doen we even voort, tot mijn vader zijn stem raspt kwaad. "Hoe durf je mijn dochter hier in mijn huis weer te bedonderen! Daar heb je de deur!" Roept mijn vader boos, wijzend naar de uitgang. "John, je hebt me lang genoeg hier slecht laten voelen omdat ik iets had met je zoon en nu ik hier ben om je dochter terug te veroveren, gooi je me weer buiten," Zegt Remco, al was het enige wat ik hoorde Ik ben hier voor je dochter terug te veroveren.

Verlegen kijk ik hem nog steeds aan in die ogen, nog voor me zittend de mooiste woorden zeggend, waar ik altijd al op hoopte om die te horen. "Als je denkt dat mijn dochter nog in je gladde praatjes gelooft, ben je zeker naïef. "Vader, hij heeft me nooit iets wijsgemaakt. Ik wist wat we hadden een affaire was van het begin, alleen valt het nu pas bij me dat hij nooit me iets heeft beloofd." Mijn vader is nog steeds niet overtuigd of hij wel eerlijk is over zijn gevoelens,"Remco, ben je zeker dat dit is wat je wilt? Als je mijn dochter nog is pijn doet,"Zegt vader die onderbroken wordt door Remco,"Ja meneer! Ik ben zeker en ik wil voor ons gaan en onze zoon."

Mijn vader kijkt ons aan, voor hij zuchtend de gang in loopt. In de gang hoor ik hem tegen mijn moeder pratend,"kom we gaan slapen Brianna, morgen is weer een lange dan," Ze knikte en pakt zijn hand vast, samen naar de oost vleugel wandelend waar voordien hun gedeelde kamer was. Vader was gelukkig ik zag het aan zijn lach toen mijn moeder zijn hand vastpakte. Nu is het mijn tijd,"Hoe bedoel je? Me terug veroveren?" Vraag ik Remco die me in zijn armen pakt, "Je was altijd al de ware voor me, al wou ik het niet zien. Ik hield van je broer, maar die gevoelens voor jou waren sterker van het moment dat je het appartement instapte."

Hoor ik het goed! Had hij al gevoelens toen voor me? Ik heb er nooit iets van gemerkt. Volgens mij was de relatie tussen mijn broer en Remco altijd perfect. Remco staart me nog steeds aan als ik de kamer uitloop me omdraaiend om me goed in hem op te nemen,"Mag ik mee met jou naar boven? Naar onze zoon?"

"Ja, ik zou niet liever hebben," zeg ik hem met mijn wangen die helemaal rood zijn aangelopen van zijn vraag.

Ik kijk hem aan, naar het zwarte haar dat hij uit zijn ogen haalt, wat zoveel op dat van Romeo lijkt. In die blauwe ogen kan ik net zo weg dromen als bij die van onze zoon.

Ik kus hem, voor hij met me mee loopt naar boven. Naar onze zoon die op ons staat te wachten in mijn kamer. Op de trap naar boven houdt Remco me nog tegen fluisterend in mijn oor,"Ik hou van je Maxine Dewaluwe."