Onze stomende Affaire ✔️

Hoofdstuk 37

Ik kon haast mijn ogen niet geloven! Mijn eigen broer staat te kussen met mijn ex-vriendje! De broer die me uit huis zette voor het afpakken van zijn vriendje, dan nog wel. Heel de film ben ik meer dan opgejaagd van die twee daar knus zittend als een koppel. Hoe durft hij? Kwaad loop ik als de film gedaan is naar hun toe, voor Gabrielle me tegen kon houden. 

"Hoe durf je Josh! Kwaad op mij zijn en precies hetzelfde doen! Dan nog wel met Tristan,"Die ik nu in de ogen kijk, waardoor hij bijna door zijn stoel kan zakken van schaamte. Duidelijk was Tristan nog niet uit de kast gekomen. Iedereen keek en Josh trok me mee uit de zaal.

"Maxine, niet hier," zegt hij als hij met me naar zijn appartement gaat, met Tristan achter ons lopend. In het appartement begin ik boos los te branden,"Hoe durven jullie? Was dit al bezig op vakantie?" Vraag ik hun verwijtend. "Nee! We hebben nog maar juist iets," zegt Tristan, waarop Josh voort gaat,"Remco en ik zijn al een week uiteen, van op het moment dat ik bij onze ouders vandaan ging, hij kwam later binnen en maakte het uit."

Hij heeft het echt gedaan! Hij heeft echt Josh gedumpt. "Wanneer is dit dan begonnen?" Vraag ik waarop Tristan antwoord,"stiekem hadden we al gevoelens voor elkaar, maar ik kon nog niet toegeven dat ik voor jongens val en Josh had weer geen zin om in deze val te trappen, wat ik snap van zijn kant gezien." wow even een steek van Tristan, die zelf ook niet vies is van bedriegen, maar Josh moet zelf weten. "Weet Remco het?" Vraag ik kijkend naar Josh die nee knikt met zijn hoofd. 

Na dat we dat uitgeklaard hadden, was er nog weinig tussen ons om te zeggen en ik vertrek terug naar mijn ouders thuis. Ik neem de sleutel van de voordeur uit mijn handtas en loop naar binnen, waar mijn vader rondloopt door de gangen,"je bent thuis," zegt hij nerveus. "Is er iets aan de hand papa?" Vraag ik de spanning voelen in zijn lichaam.  "Je moeder is afgevoerd naar het ziekenhuis, Maxine."

"Hoe bedoel je papa? Hoe kan dit? Wat is gebeurd?" Al de vragen blijven me maar binnenstromen! Ik snap niet wat er gebeurd is en mijn vader kijkt me alleen triest aan of ze al dood is! "Ze heeft een aanval gehad" dat is al wat mijn vader zegt voor we in het ziekenhuis aankomen.

Als de dokter terug komt, zou ze niet zomaar een aanval hebben gehad. Ze had een beroerte gehad, door de vele operaties en botox die haar lichaam zouden vergiftigd hebben. Mijn vader hoor ik nog mompelen dat hij had gezegd tegen haar dat die rommel haar dood nog is, ging zijn.

"Gaat ze genezen dokter?" Vraag ik angstig. Het is niet dat mijn moeder en ik niet overeen kwamen dat ik niet om haar geef. "De schade die er al is, gaat blijvend zijn. We hebben ook haar borstimplantaten moeten weg halen," Mijn moeder gaat razend zijn als ze doorheeft wat ze met haar hebben gedaan, haar nepborsten waren haar grote trots. Vader moest bijna een lach inhouden, waardoor ik hem kwaad aankeek.

Maar als we de kamer van mijn moeder binnen stappen, herken ik amper nog de vrouw die me heeft gemaakt. Ze is helemaal ingevallen, wat blijkt later dat ze zelfs implantaten in haar gezicht had. "Bent u zeker dat dit Brianna Dewaluwe is?" Vraag ik de dokter nerveus. Vader staat erbij met zijn hoofd te schudden,"wie is nu het oudst!" Ik kijk vader kwaad aan, ze had juist een aanval gehad en hij genoot ervan. Zelfs toen Josh die avond aankwam, keek hij naar ons voor bevestiging dat in het grote bed onze moeder was die je amper zag liggen.

Dan nog niet gezegd toen ze wakker werd en ons allemaal aankeek, of ze niet eens doorhad wat er gebeurd was. "John, ik kan mijn linkerarm niet bewegen!" Roept ze in paniek, tot ze doorheeft dat ze in een ziekenhuis ligt. "Nee, Brianna je hebt een beroerte gehad van al die troep," Het was of mijn moeder haar wereld instort. "Geef me een spiegel!" Roept ze naar me. "Moeder doe dat niet, probeer eerst te genezen van de operatie die je juist had," Zeg ik haar, bang de spiegel te laten zien. "Operatie!" Roept we weer kwaad, waardoor vader inspringt die geen bang van haar meer heeft,"Ze hebben je implantaten verwijdert," Zegt vader, met een lichte lach wat ons beide verbaasd.

"Nee, niet mijn borsten?" Vraagt moeder in paniek, waardoor Josh op haar probeert in te praten om geen tweede aanval uit te lokken. "Ja Brianna! Je borsten gezicht en al de andere plekken waar je ze had zitten," Zegt mijn vader genietend van het moment om haar als een grijs doek in het bed te zien vallen. Mijn moeder was helemaal weg, ze zei niets meer tegen niet een van ons. 

In de auto naar huis spreek ik mijn vader over zijn gedrag aan,"waar ging dat over papa? Waarom deed je zo tegen haar?" Vraag ik hem. Waardoor hij bijna heel het stuur plat nijpt als het van iets zacht zou gemaakt zijn. "Maxine, Al die jaren was je moeder gemeen tegen me. Het is misschien kinderachtig wat ik je nu ga zeggen, maar je moeders chanteerde me al jaren." Chanteren met wat? En kinderachtig waarom?

"Je moeder heeft haar familie geld gebruikt om mijn bedrijf te redden en als ik over een scheiding begon, wilde ze het geld terug dat ik niet had," Geschokt hou ik mijn handen voor mijn mond, wat hij al die jaren voor ons verborgen hield. "Kinderachtig? Omdat je haar zo uitmaakte in het ziekenhuis?" Vraag ik hem, waardoor hij knikte en wegkijkt van me terug op de weg. Nu begrijp ik mijn vader eens zo meer. Hij was zelf ook een slachtoffer van onze moeder net als ons! Hij had even weinig te zeggen als ons. Ik lijk misschien toch meer op mijn vader dan dat ik dacht. Ik heb haar jaren ook me laten slecht voelen over mezelf en me minderwaardig gevoeld omdat zij het wel gemaakt heeft. Mijn moeder beheerd in de buurt de meest duurste warenhuizen. Al was dit niet onze moeder, nee. Het was haar ex-man waar ze met getrouwd was jaren voor ze onze vader leerde kennen. Moest ze juist veel geluk hebben dat hij moest delen in zijn successen bij zijn fouten. Moeder is nu de schim die ze ooit is geweest en later blijkt zullen we nooit weten of ze helemaal zal genezen mentaal. Fysiek is het heelproces al begonnen, maar mentaal is ze helemaal de weg kwijt.