Saymayı bıraktım. Seni beklerken günler artık bana bomboş geliyor. Sabırla bekliyorum seni, umudum olmasa bile. Ben asla gitmem demiştin, sen bile gittin. Artık hiç bir şeye inancım kalmadı canımın içi. Arkanda bıraktığın bir sürü söz ve hayal var. Unutma olur mu? Çok özledim. Kalbim sızlıyor artık. Nedeni özlemden mi yoksa gidişinden mi bilmem. Kendimi zincirlere bağlanmış gibi hissediyorum. Elim kolum bağlı, bekliyorum sadece.
Ne kadar özledim biliyor musun..?
Gidişinin üzerinden günler geceler geçtikçe öyle çok özlüyorum ki seni..
Gecenin en zifiri karanlığından sonra gelen şafağın söktüğü vakit gibi
gelsen bana, karanlık gecelerimin ardından doğan sabah güneşi gibi
gözlerini görsem , nefesini hissetsem , boynuna sarıldığımda hissettiğim sıcaklığı , içime dolan huzuru…
Seni özlemek bahar mevsiminde ılık ılık esen bahar rüzgarı gibi…
Şimdi sorsan bana ne kadar özledin diye anlatamam sözlerim yetmez anlatmaya.
anlatamayacağım kadar çok öyle çok özledim ki seni
bana bir dokunuşunu hissetsem yağmurun tenime değdiği an gibi…
bir gülüşünle hayat bulduğum bir bakışında kendimi kaybettiğim an gibi
ay gibi yıldız gibi gökkuşağı gibi ışıldayan o gülen gözlerini..
Şimdi sorsan bana ne kadar özledin diye anlatamam sözlerim yetmez anlatmaya
anlatamiyacağim kadar çok öyle çok özledim ki seni şu canımdaki kan içime işleyen can gibi
gül bahçesinde güllere aşık bülbüller gibi…
Adını her andığımda aminlerime karışan gözyaşlarım gibi..
Şimdi sorsan bana ne kadar özledin diye anlatamam sözlerim yetmez anlatmaya.
anlatamayacağim kadar çok öyle çok özledim ki seni.
Seni bu dünyada en çok ne üzdü deseler bağıra bağıra şunu söylemek isterdim; Bana küçük bir sevgiyi bile çok gördüler ama diğerlerine gani gani herşeylerini ortaya serdiler...Bakın bunun acısını da hâyal kırıklığını da açıklayamam.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHUMUN İZİ 🥀
Non-FictionKalmak istedim, hep yanında kalmak istedim. Gözlerinde kalmak, yüreğinde kalmak, sol yanında, ömründe kalayım istedim. Gitmem için onca bahanem varken, kalmak için sebepler yarattım kendime. Hep kaldım, varlığında da kaldım yokluğundada. Zaman dedim...