RUHUMUN İZİ 🥀

"öyle ki denizsin ama içinde balıklar boğuluyor."

Beni niye üzdüler diye düşünmüyorum artık. "ben neden üzüldüm" diye düşünüyorum. tanıdığımı sandığım, asla yapmaz dediğim insanlardı sonuçta. eğer ki tanısaydım beni nereden vuracaklarını bilirdim. zayıf yönlerimi ellerimle önlerine döktüğüm vakit, geri toplamasını bilmeliydim. diyorum ya artık kimseyi suçlamıyorum. bu hakkı onlara ben verdim. bak dedim şuradan vurursan sendelerim. şuradan vurursan düşerim kalkamam. şuraya asla vurma, orada sen varsın dedim. hiçbirini inkar etmiyorum. asla etmeyeceğim. bütün olayların niyesini geçtim. bütün hatayı kendimde arıyorum. yani şöyle ifade edebilirim aslında: gözünüz kapalı bir şekilde sırtınızı döneceğiniz insanlar var. ama yine aynı insanlar sizi vurunca gövdenizde oluşan yaralara elleriniz yetişmiyor değil mi? kimse kanayan yere elini de basmıyor. bundan sonraki zamanda yürüdüğün yollara, girdiğin evlere dikkat ediyorsun. rüzgarı arkana almıyorsun. çünkü rüzgar yiyen yaralar yeniden açılırmış.öyle demiş şairin biri. haklıymış. bundan sonraki, yani şu saatten sonraki zamana üzülüyorum. kimseye tam anlamı ile güvenemeyecek olmayışıma. herkeste bir şüphe duyuşuma. kimseye içimi tam anlamı ile dökemeyişime. döksem bile o görmeden apar topar toplayışıma. insan ilk defa vurulduğu yeri asla unutmuyor değil mi? o yeri tek bir kişinin bilişi. senin herkesten saklayışın. bir süre sonra tek gaye yine aynı hayata devam etmeye çalışmak ama kimseye bir açık vermeden. kimseden korkmadan ama kimseye acımadan.kendine değer vermek bu değil bu, yanlış anlaşılmasın. kendime değer versem bu insanları hayatıma katmazdım çünkü. Ama artık üzüleceksem bunu ben kendime yapayım isterim. bir başkası yapacağına ben yapayım. çünkü insan eninde sonunda kendiyle barışıyor. ama bir başkası üzdüğünde o küslük kalıyor. o affedemeyiş. neyse. artık niye değil, ben bunlara bu imkanı verdim diye düşünüyorum.ve bundan sonrası için birilerinin elinden tutmam için önlerindeki duvarı yumruklarla kırmaları gerekecek sanırım. Bir kez benim için kanayan parçalanmış el göreyim. belki işe yarar.
Bak bana birine tutunabilmiş gibi gözüküyor muyum? bi baksana bana. artık birine güvenebiliyormuş gibi görünüyor muyum? bana bunu siz yaptınız. bak,bu sizin eseriniz.

isyan değil bu. kimse üzülmesin yine de. ama görün. Yediğim  ilk yumrukta yıkılmadım çünkü. ilk yalnız bırakıldığımda ağlamadım çünkü. bunu defalarca yaptılar. yaptınız. bile bile. isteye isteye. bir önceki morarmış,hatta çürümek üzere olan yere vurdunuz. isyan değil bu. görün.

uzattığınız her ekmekte biraz küf vardı.

ama hatırınıza yedim.

verdiğiniz her bir bardak su zehirdi.

ama içtim.

gösterdiğiniz her sevgi yalandı.

ama inandım.

her bir gülüşünüz sahteydi.

ama gerçekmiş gibi baktım.

hiç yoktunuz.

ama hep varmışsınız gibi yaptım.

önceden hep bunu kendime ben yaptım derdim. bir nevi kendimi suçlardım. ''inanmamak,güvenmemek senin elinde idi ama sen yaptın'' falan derdim. şimdi kendimde gram suç bulmuyorum. çünkü yapacak bir şeyim yokmuş. çarem yokmuş. zorundaymışım gibi. zorundaymışım.

yapmayabilirdiniz. bu denli acımasız,katı olmayabilirdiniz. yalancı olmayabilirdiniz. hiçbir seyircisi olmayan bir oyun oynadınız. kendinizi alkışladınız. kendinizi övdünüz. ben ise bunda bir anlam aramaya çalıştım. buna bile vakit ayırdım. boşaymış. tek bir bilet satılmamış.

şimdiki günlerim daha iyi geçiyor. geçmişe takılı kalmıyorum. kendimle daha barışık olmaya çalışıyorum. herkese evet diyorum ama yapmıyorum. herkese inanıyorum ama kendimi feda etmiyorum. herkese misafir oluyorum ama her an gidecekmiş gibi bir elimle bavulumu tutuyorum.

kapım herkese açık. ama istediğim zaman siktir olun gidin diyebiliyorum. telefonum çaldığında kim olursa olsun açıyorum. ama sıkıldığımda kim olursa olsun yüzüne kapatabiliyorum.

elimi herkes tutabilir. herkese uzatıyorum. ama beni nereye sürüklediğini bilmezsem,dönüşü olmayan bir yola gireceğimi hissedersem,tuttuğum ele güvenim azaldığını görürsem,parmaklarımı gevşetiyorum. yavaş yavaş bırakıyorum o eli. dönüyorum geri. nereden olursa olsun.

bilmiyorum ama kendime daha çok güvendiğimi hissediyorum. bir şeyleri birileri olmadan da yapabilirim. sonuca bakacak olursak. bu şekilde deniyorum artık. bu şekilde devam ediyorum. çok kalabalıkmış gibi. ama bir dakika sonra çok yalnızmış gibi.