Veda etmek, birinden çekip giderken, diğerine kucak açmaktadır.
Arkanda kalan insanları düşünmektir veda etmek.
Aynı zamanda düşünülmektir beklendiğin kişi tarafından.
Veda etmek bazen hüzünlüdür, bazen de sevinçli.
İnsan annesini,babasını, tüm ailesini arkasında bırakır bazen
Bazense yokluğundan, kimsenin olmayışından kaçar.
Gideceği yer gittiği yerden çok daha güzeldir.
Orada umut vardır, aşk vardır,yaşamaya dair bir iz vardır.
Bırakır arkasında tüm geçmişini, onun için sadece boş bir kutuyu anımsatan bu şehri.
Huzura koşar, belki aile olmaya..
Koşar ama hep bi veda vardır o koşmalarda.
Vedalar iyidir aslında…
Ne güzel işte insan sevildiğini anlar, özlendiğini anlar, varlığının geride bıraktığı insanlardaki değerini anlar.
Onların kendini çok sevdiğini zanneder avutur kendini.
Vedalar koskocaman bir yalandır aslında.
Gelmeyeceğini, dönmeyeceğini bile bile gitmektir veda.
Arkana bakarsın, seni seven insanları görürsün…
Koskocaman gözlerle, alaycı bir gülüşle görüşmek üzere dersin ve çekip gidersin.
Vedalar gözlerine baka baka gitmektir aslında.
Bir daha asla geri dönmemek üzere gitmek.
Ölmek de bir vedadır, çekip başka bir şehre gitmekte.
Keşke tüm vedalar alıp eline valizi çekip gitmekle olsa.
Hani en ihtiyacın olduğunda ağlamak bağırmak kırmak dağıtmak istediğin zaman kimse olmaz ya yanında koskaca dünyada kimse olmaz yaninda anlamlar hani bazen kelimeler ile birleşip ağızdan çıkmaz ya ha işte tamda öyleyim, hangi birini sayayım pişmanlıklar özlemler…
Çıkmazlardayım bu gece savaştaki çocuklar gibiyim o kadar çaresiz o kadar güçsüz o kadar masum. Bir şarkıyım ben notlarımı senden başka kimsenin bilmediği.
Sahi neydi mutluluk onun mutluluğundan mutlu olup bir taraftan üzülmek mi kendini mutlu edip onu üzmek mi ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHUMUN İZİ 🥀
Non-FictionKalmak istedim, hep yanında kalmak istedim. Gözlerinde kalmak, yüreğinde kalmak, sol yanında, ömründe kalayım istedim. Gitmem için onca bahanem varken, kalmak için sebepler yarattım kendime. Hep kaldım, varlığında da kaldım yokluğundada. Zaman dedim...