RUHUMUN İZİ 🥀

Yalnızım, yalnızsın, bize kim gülümseyecek

Nasıl geçicek içimdeki bu his? Birisine sarılsam geçer mi? Kim sebepsizce sarılmamı kabul eder? Kim anlar ki benim hislerimi? Galiba her zamanki gibi yine kendi kollarımla kendime sarılıcam. Bana benden başkası iyi gelmiyo. Gerçi artık kendimi de iyileştiremiyorum ama olsun. Böylelikle yaralarımı sadece ben görüyorum. Daima kanayan yaralarımı...Acılarım içimde çığ gibi büyürken, yapabildiğim tek şey yazmak oluyor.

Kimsesi olmayan hüzünlü hayatımın,bana verdiği tek şey hissettiklerimi satırlara dökmek...

Bir hüzün çöküyor üstüme ve beni bırakmıyor yalnızlık.

Milyarlarca insan varken,neden kimsem yok?

Neden sevilmiyor ve anlaşılmıyorum?

Sorularımın ağırlığı canımı yakıyor...

Yaşamanın vermiş olduğu ağır yük ile sarsılıyorum her gün...

Yalandan da olsa gülemezken, diğer insanların attığı kahkahalar çınlıyor kulaklarımda.

Adalet, adalet anlamını yitirmiş bu kelimeyi düşünüyorum.

Ben her gün acıyla ölümün kollarına yaklaşırken, diğer insanların mutluluktan ölecek gibi olması benim için adaleti geçersiz kılıyor sonra...

Varoluşumun yarattığı acıyla,noktalıyorum satırlarımı.

Yeni başlayan sancılarımla,veda ediyorum akşama ve kutluyorum gecenin gelişini...Çok çaresizim. Kendimi boşlukta hissediyorum. İçimi yiyip bitiren düşünceler var ve hatta sorular. Ama hiç birine cevap bulamıyorum. Boş boş bakıyorum her şeye. Uzaklara dalıyorum. Bir dürtmeyle kendime geliyorum. Ne olucak? Nasıl olucak? Bilmiyorum.
Ve sen bana hiç yardım etmiyorsun. Sana sorduğum soruları öyle yarım bırakıyorsun ki. Bütün cevapların havada asılı kalıyor ve sorularım daha da çok artıyor. Umrunda mı? Değil tabiki. Daha ne yapabilirim gerçekten bilmiyorum. Evet aptalım, aptalın tekiyim. Çünkü uğraştığım, konuştuğum ve senin için feda ettiğim uykularımın hiçbirine değmezsin. Bunu her seferinde daha iyi anlıyorum. Her şeyi ucu açık bıraktığın için teşekkür ederim. Nasıl biri olduğunu daha iyi anlamaya başlıyorum.

Bak, yalnız olmak farklı kimsesiz kalmak çok farklı. O aradaki uçurumu hiçbir zaman anlayamazsın sen.
Yalnızlık zannetmeyin ki kimsesiz olmaktır asıl yalnızlık kimsen var iken kimsesiz kalmaktır. 🥀