RUHUMUN İZİ 🥀

Dön Diyemedim

Ve sen gittin....
Ben sana gitme diyemedim..
Öylece çekip gittin....
Giderken "Ben gidiyorum" bile demedin..

Sessiz olmasını istedin gidişinin...
Gidişine dair hiçbir şey söylemedin..
Sadece "Seni Seviyorum" dedin..
Belki de içini rahatlatmak için böyle söyledin..
Kim bilir belki pişmandın tekrar geri geldiğin için...
Sahi..Bu yolculukta kaçıncı kilometrede pişmanlığı seçtin...

Gittin...bişey diyemedim...
Dilim ne kal diyebildi, ne de git...
Seçim senindi ve geldiğin hızla gitmeyi seçtin...

Arkandan kendimi yollara vurdum..
Gittiğim yeri bilmiyordum..
Bindiğim arabanın son durağı olmayanların olduğu yerdi...
Aklıma geldi...
Yüzünü özlediğimi düşündüm...
Sonra seni sevdiğimi.....

İçimdeki boşluğunun verdiği soğukluğu
Akşam güneşinin sıcağı bile ısıtmaya yetmiyordu...
Aydınlık renkler kayboldu gidişinle...
Acı bir kahve tadındaki renklerin içinde kaldım..
Aslında tadı da yoktu ya kalan renklerin...
Sen giderken ben kahve içiyordum...Kahve dağıtmıştı o sırada muavin..

Çok sevdiğim şeyi yapamadım..
Yani otobüsün camına kafamı yaslayamadım..
Beynimde bir tek sen kalmıştın koca boşluk içinde..
Zaten giden sendin...
Korktum ve kafamı cama yaslayamadım..
O sarsıntıyla aklımdan düşersin diye
Çünkü sen giderken bana kalan tek şey aklımdaki sendin..

Ve sen gitmeyi seçtin...
Hangi pişmanlığın seçimindeydin...
Hayat dediğin şeyi bir çırpıda siliverdin..
Gittin.......
Ama sana gitme diyemedim...