Onschatbare Liefde

Chapter 11

  ~Lui~ 

"As in gano'n katagal? Isang buwan o higit pa?" Ang naibulaslas ko. Ang pagnguso ko'y nauwi sa simangot.Bigla akong nakaramdam ng lungkot.Kumakain siya at magana. Nakadalawang sandok na nga siya ng kanin..  Maya't-maya rin ang puri niya sa luto ko.. Kaya kanina pa ako parang tanga sa kakangiti. Hindi ko maiwasang kiligin sa tuwing pupuriin niya ang luto ko."Gano'n talaga kapag inspired, madaling matuto at lalong sumasarap ang luto." Biro ko pa sa kanya kanina.. 
 Nag-iba lang ang guhit ng mukha ko nang magpaalam na siya sa akin.Baka raw di siya makadalaw ng isla sa loob ng isang buwan o higit pa. Sanay naman ako ng wala ito at napirmi sa Manila. Pero sanay rin akong sumasaglit ito kahit sandali sa bawat pagkakataon. 
May pagkakataon nga na nag-stay ito ng isla isang araw sa isang Linggo.
Kahit saglit lamang ay masaya na ako! 
"Nawalan na tuloy ako ng ganang kumain," ang malungkot kong sabi. Nakasimangot kong nilapag  sa ibabaw ng mesa ang kahon ng dunkin donut na kanina ko pa nilalantakan.Napatingin ito sa akin. Inirapan ko siya. 
Lumipat ang mga mata niya sa kahon. Saka muli siyang natawa.
"Nawalan ka talaga ng gana sa lagay na yan? Dose  ang laman nyan Lui, isa na lang ang tira mo!" Ang naiiling na  anito habang natatawa. 
Napatingin rin ako sa kahon. Yon na nga e, iisa na nga lang at ubos ko na sana pero-- doon  pa siya nag-umpisang magpaalam. 
Sa susunod na buwan na ang birthday ko, aalis pa siya! Balak ko pa naman siyang yayain na kumain sa isang karenderya sa bayan! Syempre sa karenderya muna, poor pa lang ako e! Saka ko na lang siya yayain sa mamahaling restaurant kapag yumaman na ako. Kapag napangasawa ko na siya! 
Napangiwi ako sa naisip. Gustuhin ko man na ilibre siya sa mamahaling restaurant e, mukhang malabo iyong mangyari. Wala na kase akong pag-asang magkaroon ng maraming pera! 
Ang pag-asa ko na lang talaga e, kapag napangasawa ko siya!
Ayaw ko naman na ako ang magyaya tapos siya naman ang magbabayad!
Kung sasabihin ko naman sa kanya ang tungkol sa birthday ko, e baka maka-abala pa ako sa  kanya. 
Huminga ako ng malalim. 
Napatingin siya sa akin. Natigilan ako.. Pilit ang ngiti ko sa kanya.
"Something wrong? May sasabihin ka ba?" Ang kunot noo ngunit malumanay na tanong nito. Damn. Mukhang nabasa  niya ata sa mukha ko kanina ang gusto ko sanang sabihin sa kanya.
Agad akong umiling nang magkakasunod. 
"Wala naman. Nalulungkot lang talaga ako kase di kita makakasama ng matagal." Ang malungkot at matamlay kong sabi. 
Napangalumbaba ako sa mesa habang nanghahaba ang aking nguso. Napatigil siya sa pagkain.
Mangha naman siyang napatingin sa akin. Uminom siya ng tubig at nagpunas ng bibig gamit ang table napkin. 
"Nalulungkot ka ba talaga kapag wala ako?" Ang parang di makapaniwala nitong tanong. 
Lalo akong napasimangot. 
Nagtatanong pa talaga siya, e, open na open naman ako sa nararamdaman ko tungkol sa kanya?
"May asawa bang nagsasaya kung alam niyang lalayo ang mahal niya at hindi makikita ng matagal?" Ang nakairap kong  balik tanong sa kanya. Muli ata siyang natigilan, ilang sandali rin siyang walang imik kaya tumingin na ulit ako sa kanya.
Nakita ko ang ngisi niya. Yong future husban ko nakangisi sa hangin na parang tanga!
"Kilig to the bone ka na naman dyan!" Puna kong tukso sa kanya. Napatingin siyang muli sa'kin. 
Biglang namulang muli ang mukha niya pati ang tainga niya. 
Napalunok siya. Kaya ako naman ang napangisi sa kanya!
Nang tila makabawi ata siya sa kabiglaan ay bigla rin ang pag-iling na ginawa niya!
"Hindi a! Kilig ka d'yan e, may iba akong iniisip e," ang tanggi niya. Pero hindi ako naniwala.
Huli na siya e! Ano yon, di na nga siya kulong pero abswelto pa? 
E, malinaw na malinaw ang pagkakahuli ko sa kanya?
"Alam ko kilig to the bone ka! Alin kayang bone ang mas kinilig sa'yo? " Ang nakataas kong kilay na tukso rito. 
Parang gusto kong mapahagalpak ng tawa nang makita kong mas lalo ata siyang namula!
"L-lui.. W-what are you saying? Will you stop that, ang bata-bata mo pa e, saan ka ba natuto ng mga ganyan?" heto na naman ang reaksyon niya na parang nai-iskandalo. 
Minsan ay nabubulol siya sa mga banat ko kaya alam kong apektado siya. 
"Ano na naman? Wala naman akong sinabing masama a!" Ang palatak at painosente kong protesta. 
His lips a bit parted. Nakatingin pa rin ito sa akin na parang di makapaniwala.
I tsked. Umiwas ako ng tingin sa kanya. Dinamot ko na lang yong tira kong dunkin donut. 
Kumagat ako ng malaki.Tatanggi pa kase e, huling-huli na naman na talagang kinikilig siya! 
Gigil ang pagnguya ko sa kinakain ko.
"Bone naman ang sabi ko. Marami ka naman buto, pweding sa ribs?!" Ang reklamo kong kausap sa hangin at umirap pa! Sabay kagat muli. Nang maubos ko ang kinakain ay napailing ako.
Sa sulok ng mga mata ko alam at kita kong nakatingin lamang siya sa akin. 
"Buti sana kong sinabi kong kinikilig ang boner mo, e hindi naman!" Ang bulong ko sa hangin na may kalakip na inis. Pero parang narinig  pa rin niya.
"I heard it, Lui.. Hindi ka dapat nagsasalita ng mga ganyan, lalo na kapag kaharap ang ibang tao." Ang mahinahon pa rin niyang sabi kahit pulang-pula pa rin ang buong mukha. 
Seriously? Parang may mali sa sinabi niya a. 
"Alangan naman sa harapan ng tatay ko iyon sabihin? O, sa harap ng nanay ko? Di nasabunutan ako!" Nanghahaba kong ngusong pangangatwiran. Bahagya lamang siyang natigilan sa sagot ko at tila problemadong napahilot siya sa kanyang sintido.
"Dapat masanay ka na sa kapilyahan ko, husband ko. Hindi lang yan ang maririnig mo sa akin kapag nagkataon!" Ang nakangisi ko nang birada sa kanya! Nang mapatingin siya sa akin ay kumindat pa ako sa kanya. 
Napapikit siya at parang naging madiin ang hilot niya sa kanyang sintido!
"Alam mo kapag mag-asawa na tayo? Lagi mong maririnig sa akin ang tatlong salitang pang turista." Ang di papigil na pilyang turan ko. Napamulat siya ng mata at deretso ang naging tingin sa akin.
Napakunot ang noo niya. "Anong salitang pang turista? I don't get it, Lui." Ang tila naguguluhan nitong sabi. 
"Yong tatlong salitang pang turista na ginagamit ng babae sa kanyang asawa?!" Ang hagikhik kong sabi. Natigilan siya. Bahagyang naningkit ang mga mata niya sa akin. Pero tumawa lamang ako at lalo pang ginanahan sa panunukso sa kanya! Nakatingin  lamang siya sa akin habang medyo nakabuka ang bibig niya.
 "Alam mo ba yon?" Ang pilya kong pabulong na tanong sa kanya. Hanggang batok ang ngisi ko.
Nakita kong napalunok siya. Parang takot na ata si husband ko sa maari niyang marinig mula sa akin. But anyway, umiling siya. Marahan.. Kaya pilya akong natawa ng mahina.
"Kapag mag-asawa na tayo, lagi mo nang maririnig sa akin ang mga salitang-----  Welcome to Bataan, enjoy your staying, cum again!" Ang malakas at masaya kong sabi at tinaas pa ang kamay sa ere at iniwagwag!
Problemado ang mukha nitong napasandal sa kanyang kina-uupuan. Tumingala at napapikit na lamang! 
"Papikit-pikit yan ,pero kilig boner yan!" Ang pahabol ko pang sabi na muling kinamulat at kinalaki ng mga mata niya!
Nag-peace sign ako sa kanya. " Joke lang.." ang pilya ko pa ring sabi sa kanya! At tumawa nang tumawa!
***
Sa isang Linggo nitong pamamalagi sa isla ay walang araw na hindi kami magkasama.
At tulad ng nakagawian na naming dalawa kapag narito siya ay nililibot namin ang buong isla gamit ang motor boat..
Siya rin ang nahahatid sa'kin sa isla Mabato tuwing gabi. Gusto nga nitong magpunta sa bahay at makilala ang pamilya ko, pero tumanggi ako. Natatakot pa kase ako sa maaring mangyari..
Hindi pa alam ni Nanay na sa isla Monteverde ako nagtratrabaho. Ang akala nito'y nagbibinta pa rin ako ng isda. Nakiusap kase ako kay Jeylai at Arman na huwag na lamang nilang banggitin ang tungkol dôon.
Si Nanay naman ay walang pakialam bastat naabutan mo ng pera araw-araw upang kanyang pangsugal. Napansin ko na simula nang inaabutan ko ito ng medyo malaking pera sa araw-araw ay tila napapadalas na rin ang pagpapalipas nito ng gabi sa kabihasnan.
At sa tuwing alam kong di naman ito uuwi ay natutulog naman ako sa isla Monteverde..
May sarili na akong kwarto roon.
Malaki. Malambot ang higaan at hindi masakit sa likod.. Kapag yumaman ako bibilhan ko ng gano'ng higaan si Tatay.
Natatakot pa akong ipakilala si Husband ko, sa mga magulang ko. Saka na siguro kapag
nasa wastong edad na ako!
Nakakahiya .. Baka manghingi ng manghingi si Nanay ng pera. Kilala ko si Nanay, walang sinisino basta pera ang pag-uusapan!
Kaya saka na lang talaga!
Tinuturuan rin niya akong mangabayo---
Kaya kahit paano ay natuto na ako. Maamo at mabait naman kase ang mga kabayong nilagay nito sa isla.
Gusto ko rin sanang magpaturo sa kan'ya kung paano mangabayo ng Jowa pero baka magulantang na naman ito sa'kin!
Curious lang naman ako! Masarap daw kase yon! Ang dinig kong anang ate ko!
Nang minsang mapadalaw si ate Mary sa'min ay narinig ko siyang may kausap sa kan'yang cellphone. Pumunta pa itong likod bahay at tila ingat na ingat na baka may makarinig..
E, naparaan ako.. Hindi ko naman intensyon na makinig. Pero nang marinig ko ang tungkol sa masarap na pangangabayo, natural na-curios ako!
Gusto ko rin matuto no! Para naman alam ko na ang gagawin ko, kapag kami na ni future husband ko!
"Huwag ka na ngang mag-deny d'yan," ang malading boses nitong sabi sa kausap..
"Sarap na sarap ka nga sa pangangabayo ko sa'yo e! " ang tila proud pa nitong sabi sa kausap.. Tinawag pa niya itong love kaya alam kong boyfriend niya iyon.
Gusto ko rin masarapan si Husband ko sa'kin.
Pero paano? Di ko pa nga alam yang kabayo ng mag-jowa na iyan.
Well, ese-search ko't pag-aaralan yan!
Talaga! Handa ka sa'kin husband ko!
Pero paano ba mangabayo ng Jowa? Parang gusto kong pag-aralan yan para kay husband to be ko..
"O, hindi na naman maipinta ang mukha mo d'yan, parang ilang taon naman akong mawawala e, isang buwan lang naman.." Ang nakangiti nitong biro sa'kin. Kakatapos lamang namin namangka.
Namingwit pa nga kami ng isda e. Marami-rami at malalaki pa ang nahuli namin. Nakakatuwa! Tulad noon ay nag-enjoy na naman akong kasama siya!
Well, lagi naman e! Kahit nga titigan ko lamang siya maghapon ay enjoy ako at hindi magsasawa!
Pero bukas ng maaga ay aalis na nga siya.
Isang buwan o higit pa siyang mawawala.
Nakaupo siya sa pang-isahang sofa. Bukas ang tv. Buti na lang hindi matutulog si Nanay sa bahay ngayong gabi. Kaya dito ako matutulog.
Tulad ko ay basa pa ang buhok niya. Ngunit nakaligo na naman at nakapag-bihis na. Naka-puting cotton shirt siya at blue cotton short. Gano'n rin ako. Nakaligo na rin ako at nakapagpalit na rin.
Suot ko pa nga ang isa sa mga bestidang binili nito para sa'kin.
Hindi ko maiwasang hindi malungkot. Hindi pa man ito nakaka-alis ay nami-miss ko na siya.
Wala sa sariling tumayo ako at kumandong sa kan'ya. Tila nabigla naman siya sa ginawi ko..
Nakita ko pa nga sa mukha nya ang matinding gulat at pagkabigla.
Pero mas nanaig ata ang lungkot na nararamdaman ko kesa sa hiya ko..
Kaya naman pinulupot ko ang dalawang braso ko sa kan'yang leeg at umayos ng upo sa kandungan niya.
Sinubsob ko ang aking mukha sa kan'yang balikat..
"L-lui..." Ang mahinang usal niya sa pangalan ko.. Narinig ko ang sunod-sunod na malalim niyang paghinga. Pero hindi naman siya nag-protesta o, tumutol sa ginawi ko.
Nag-iinit ang sulok ng mga mata ko..
"Sorry.. h-hindi ko talaga mapigilan ang lungkot ko.." Ang medyo garalgal kong sabi..
"N-nami-miss na kita agad.." Pumatak ang luha ko..
Naramdaman ko ang masuyong paglapat ng palad niya sa kabilang baywang ko.. At ang malambing na paghagod ng isa pa niyang palad sa likod ko..
Pinatatahan niya ako.. "Saglit lang naman ang isang buwan, e. Lagi naman tayong magve-vedio call. lagi rin akong magte-text sa'yo." Ang malambing na anito sa'kin. Isang lambing lang niya, gumagaan ng pakiramdam ko. Napapawi kahit paano ang lungkot ko. Siya lang ang nakikita kong nagpakita ng pagmamahal sa'kin
, bukod kay Tatay at sa mga kaibigan ko.
Ibang-iba pa ang dating niya sa'kin. Napaka-espesyal. Syempre, ramdam kong may malasakit at tila may pagpapahalaga sa'kin ang lalaking ito.
Ang lalaking sa una pa lamang ay matindi na ang pagka-gusto ko-- ang paghanga ko..
Napasinghot ako..
At nag-angat ng mukha..
Masuyo nitong hinawi ng palad ang mga luhang naglandas sa magkabila kong pisngi.
"Tahan na, tignan mo o, nahuhulog na ang uhog mo." Ang biro nito sa'kin na kinabusangot ko. Gumalaw ako sa kandungan niya.
Ang lungkot ko na nga e, nang-aasar pa siya.
Pinisil ko ang ilong niya. Natatawa siyang umiwas. Napapadiin ang pang upo ko sa kan'ya.
"Lui.. w-wait.. tayo na. A-ang bigat mo.." Ang tila hirap nitong sabi hindi rin makatingin sa'kin. Pinapatayo ako pero kumapit lang ako sa lêeg niya at hindi siya sinunod.
Lalo pa atang napadiin ang kandong ko sa kan'ya. Napansin ko na lang na parang nakaupo na ako sa isang matigas na bagay..
Naramdaman ko pang parang may kumislot sa pwetan ko kaya napatingin ako sa kan'yang mukha!
Pulang-pula muli ang mukha niya pati ang kanyang tainga!
Umiwas siya ng tingin, sa'kin..
"Lui..Please stand up.." His pleading voice. Parang hirap na hirap.. Pero curious talaga ako! wala naman ito kanina dito nang umupo ako a.
Pero bakit ngayon may malaking matigas na!
Diniin ko pa ang pang-upo ko. Napadaing siya.. Napahawak siya ng mahigpit sa baywang ko..
Inaalalayan na n'ya ako at tila pilit na pinapatayo.
"Saglit lang.. Bakit may malaking matigas na sa pwet ko?.." Ang inosente kong turan..
"P-please Lui.. stand up.." Halos buhatin na niya ako paalis sa kandungan niya.
Nanlaki ang mga mata ko nang pagtayo at mapatingin ako sa kandungan niya, ay nakita ko ang malaking bumubukol sa contton short niya.
Napalunok ako.. At naramdaman ko ang pag-iinit ng buo kong mukha.. Alam ko kung ano yon pero akala ko.... Kanina nagtataka pa ang isip ko, tengene!
Naisip ko kase kung paano nagkaroon ng bote rôon!
Nakita ko rin ang hiyang-hiya niyang reaksyon.. Pilit at pasimple niyang tinatakpan ng suot niyang t-shirt.
Hindi kami makatingin sa isat-isa. This is very awkward, damn!
"A-ano ba kasing naisipan mo't nagsuksok ka ng bote ng emperador sa harapan ng short mo?"
Ang nagawa ko pang biro sa kan'ya na mas kina pula ng mukha at tainga niya!
A/N: unedited pa! review ko bukas. don't mind errors!
A