Autumn of May

CHAPTER 6: Words In the Tip of The Pen

"Okay class, our discussion will end in this slide. I will be collecting your projects tomorrow" I said to my students as I exited the classroom. Kinuha ko ang phone sa aking bulsa and dialed Gayle's number. Since yesterday, hindi ko mareach si Gayle and I'm her bestfriend so I can easily sense if there is something wrong with her.

"Teacher Nikka, have a lunch with us" yaya ni Teacher Louella sa akin. I nod as a response to her and said, "Tatawagan ko lang si Gayle at susunod na ako sa cafeteria" tumango kaagad si Louella kaya lumakad ako papuntang school garden at tinawagan ang kaibigan kong walang paramdam simula kahapon. I regretted that I left her at the hospital yesterday. I knew there is something off but I never ever asked her.

The number that you have dialed is out of coverage area. Please try your call later.

Asan kaya ang babaeng ito? I tried to call her again but it's the same response. OMG. Nag-aalala na ako sa kaniya. I dialed Ate Helen's number, ang may-ari ng bahay na nirentahan ni Gayle at mabuti naman na sumagot siya.

"Magandang araw ate Helen, nandiyan po ba si Gayle? Hindi ko kasi siya macontact kanina pa. Nag-aalala na po ako sa kaniya" I said to the phone habang naghihintay sa sagot ni Ate Helen.

"Ah si Gayle? Kanina pa umaga umalis. Pupunta daw siya sa isla, sa bahay nila" Sa isla? Tinanong ko ang sarili ko. Bakit pumunta si Gayle sa isla? Eh, buang talaga ang babaeng ito sabi niya sa pasko na kami pupunta doon.

"Maraming salamat ate Helen" Isinarado ko ang cellphone ko at umupo sa bench. Kahit kalian talaga ang babaeng ito. Hindi nga ako naistress sa lovelife, naistress naman ako sa kaibigan ko. At tsaka bakit hindi niya sinabi sa akin na pupunta agad-agad siya sa isla?

My phone beeps kaya chineck ko ito. It is a message from Gayle.

Hi Niks, I'm sorry kung ngayon lang ako nagpaalam sa iyo. I need to do something urgent in the island at walang reception sa barko kaya hindi ko nasagot mga tawag mo.

I hurriedly dial her number and luckily, she responded to my call.

"GAYLE, BAKIT HINDI MO SINABI SA AKIN NA UUWI KA?" I shouted at her. Nag-aalala kasi ako sa kaniya dahil hindi manlang siya nagtext na nakauwi siya sa bahay and it was raining so hard yesterday at nakokonsensiya talaga ako na iniwan ko siya mag-isa.

"Sorry na Niks. Namiss ko lang kaagad sina Lola at Lolo kaya urgent ang pag-uwi ko" She said at me. At that moment, I have my instincts na there is something bothering Gayle. Her voice is happy but I sense na mayroong mali. I tried na hindi pansinin iyon.

"Teacher Nikka, kindly lower down your voice. You can bother other teachers and students having their class" sabi sa akin ni Teacher Isabella dahil napasigaw ako kanina sa sobrang pag-aalala kay Gayle. "Pasensiya napo Teacher Isabella, hindi na po mauulit" I said to her. She just nod at umalis. I wanted to ask Gayle, naglakas loob akong tanungin siya pero bigla siyang nagsalita, "Niks, I gotta go. Wala ng baterya ang phone ko. I'll call you when I arrive at home". She cut the call before I can respond.

"Gayle, wait..." Hindi na ako nakapagsalita pa. Gayle and I known each other for 10 years. We're like sisters and kapag mayroong problema, hindi kami nagdadalawang-isip na ibahagi iyon sa isa't isa. We promised that whatever it is and how big the problem is dapat alam namin at magtutulungan kami. This time, I felt betrayed kasi parang may hindi sinasabi sa akin si Gayle but at the same time, baka nag-ooverthink na naman ako. Overthinker kasi ako eh, inborn.

"Teacher Niks, halika na. Kakain na tayo" aniya ni Teacher Louella. Kaya napatigil ako sa pag-iisip. Tumayo ako at lumapit kay Teacher Louella. Umorder na sila ng lunch kaya umupo nalang ako sa upuan. Nag-uusap lang sila habang kumakain at nagtatawanan pero hindi maalis sa isipan ko kung bakit bigla-biglang umalis si Gayle sa city at umuwi sa isla. Hmm. The last thing we did is that pumunta kami sa doctor but she said everything is fine. Wala dapat akong ipag-alala.

Natapos namin ang lunch at pumunta kaagad ako sa susunod kong klasi. I hurriedly finish the discussion upang makapunta kaagad ako sa hospital. I wanted to see the results myself kung totoo ba na walang problema si Gayle. Nagpaalam ako sa principal na aalis ako ng maaga dahil may kailangan akong asikasuhin at pumayag naman ito. Pumunta kaagad ako sa parking lot at pinaandar ang sasakyan papunta ng hospital.

Pagdating ko ng hospital, agad akong dumiretso sa consultation room at naabutan ko doon ang isang nurse na nag-aarangge ng mga X-ray results.

"Ano pong kailangan niyo miss?" tanong sa akin ng nurse. Lumingon-lingon ako sa loob ng silid at walang ibang tao kundi kami lang dalawa. "Nurse, can I ask where is the doctor here?" I asked to her. She smiled at me and said, "Kakaleave niya lang miss, babalik siya dito after 2 weeks. Kung magpapaconsult ka dito may temporary substitute doctor po kami, kailangan niyo po lang magfill-up sa.." hindi ko na pinatuloy ang kaniyang pagsasalita.

"Me and my friend are here yesterday. Gusto ko lamang malaman ang result niya" I said to her. She looked at my back na parang naghahanap ng kasama ko o sa friend na tinutukoy ko. "Ahm, ikaw po ba ang pasyente o yung friend niyo miss?" tanong sa akin ng nurse.

"Yung friend ko" I answered abruptly. Lumingon ulit siya na parang chineck niya kung may kasama ba ako. "I'm sorry miss, we can't dispose any personal information especially sa pasyente kapag wala dito mismo ang pasyente. Can you call your friend?" Napabuntong hininga ako.

"Is there any way nurse to check her results without calling her?" I tried to ask again baka may paraan na makita ko ang results ni Gayle. Umiling ang nurse, "Pasensiya na miss, we can't guarantee the safety of the patient's information kapag ibibigay lang namin sa hindi may-ari" She asked me to leave the room kaya agad akong nagpasalamat sa kaniya.

I sit down at the chair na inuupuan namin kahapon. I remember when she walk out from that room, I can already sense na mayroong mali sa kaniya. Magkatali na ang mga small intestine namin sa sobrang close kaya kaunting problema niya lang ay malalaman ko kaagad. I was too blind to see kahapon kahit ramdam na ramdam ko na.

My phone ring and I expected it na si Gayle but it was Mom. I answered the phone immediately.

"Yes mom?" My mom greeted me goodmorning at kinamusta ako. She asked me na pupunta kami bukas sa bahay at dapat kasama ko si Gayle dahil dumating daw ang package ni Auntie galing sa New York.

"Mom, I think Gayle can't come. Umuwi siya sa isla without even saying to me" I said to Mom. My mom just laugh playfully. "Don't worry baka may urgent lang na inaasikaso si Gayle. She will be back siguro afterwards. Huwag kanang magtampo sa kaniya. Besides she never did this before right? Baka something urgent talaga" my mom remarked.

"Kaya nga nagtatampo ako eh, she never ever did this to me before. Ngayon lang" I said to my Mom. She just laugh at me at nagpaalam na dahil kailangan pa daw niya umattend ng meeting. Ibinaba ko ang phone at kumuha ng papel sa aking bag.

I grab a pen and wrote down, "What's wrong with you Gayle?"

Tumayo ako at umalis na sa hospital. I will ask Gayle afterwards about this. I hope this instincts of mine is wrong. Sana okay lang si Gayle. I hope everything that I am feeling right now, the bad feeling and the uneasiness are false. I hope so.