Autumn of May

CHAPTER 18: Confrontation

Nagising ako sa tunog ng alarm clock. Inimulat ko ang aking mga mata at nakatingin lang sa kisame. I'm afraid to close my eyes again baka tumulo na naman ang mga luha sa aking mga mata. I carefully raise my body to stand up but I don't have the energy. I grab my phone at the side table at tiningnan ang oras. I force myself to stand up and nag prepare para pumunta sa school. I decided na magfile ng leave at pupuntahan ko si Abbi sa isla. I took a shower and eat my breakfast. Pagkatapos ay nagdrive kaagad ako papuntang school.

After some arrangements, pinayagan ako na magleave for 2 weeks. I don't care if I lose my job, but I can't afford to lose Abbi. I bought some necessities at nag pack ng mga damit at gamit na dadalhin ko sa isla. Nang mapack ko na lahat ng kailangan ko, I hurriedly hire a taxi para maghatid sa akin sa port. When I arrived at the port, wala masyadong tao kasi I choose the first trip. Bumili ako ng ticket at bago paman ako sumakay sa ship, bumili muna ako ng snacks sa convenience store.

May sumalubong naman kaagad na crew sa akin at tinulungan ako sa aking mga dala. He guided me to the VIP lounge. I choose the seat near the window, when we arrived, inilagay niya ang aking mga gamit sa cabinet. He bid goodbye kaya nagpasalamat din ako sa kaniya. I always visit Abbi's grandparents to the island kaya walang taon na hindi manlang ako nakakatapak sa isla. However, ilang taon na ang lumipas ng lumipat kami sa city. I grow up in the island, but when Dad's business expanded, we decided to settle down on the city.

Binuksan ko ang aking phone at nagtype ng message kay Mikaela. Hindi ko kasi siya napasama kahapon kasi on duty siya and ngayon hindi ako nakapagpaalam na agad agad akong pupunta sa isla. Gustong-gusto pa naman niyang sumama dahil nag-aalala din siya kay Abbi. Pagkatapos kong magsend sa kaniya ng mensahe, nakatanggap din naman kaagad ako ng reply galing sa kaniya. The door in the VIP Lounge open kaya napatingin ako sa taong pumasok dito. He's a guy wearing a suit and a sunglasses. May dala siyang maleta habang nakahawak ang isa niyang kamay sa kaniyang phone dahil kasalukuyan siyang may kausap dito. Umupo siya sa aking tabi habang patuloy na nakikipag-usap.

Hindi ko gusto na mahuli niya akong nakatingin sa kaniya kaya I change my attention. Kinuha ko ang aking phone at naglaro ng mobile game. Bumukas ulit ang pintuan at may pumasok na mag-asawa. Biglang tumakbo ang anak nilang babae sa hallway at sakto namang napatid ng bata ang kaniyang paa sa isang upuan. Akma na sana itong mahulog sa sahig ng binitawan ng lalaki ang hawak niyang phone. He swiftly catch the kid at sakto namang nahawakan niya ito at nasagip niya sa maaaring pagkadapa nito. Napatayo din ako dahil sa kaba at gulat. Tumakbo papalapit sa bata ang mag-asawa at agad na tiningnan kong nasugatan ba ito. Napatingin naman ako sa lalaki and when he meet my gaze, he smiled at me. I awkwardly look away ng bigla itong magsalita.

"I don't expect na magkita tayo dito" he said politely. Tumingin ako ulit sa kaniya and this time, tinanggal niya ang kaniyang suot na sunglasses. It's Steve. Ngumiti lang siya sa akin kaya napangiti ako pabalik sa kaniya. "Ah, I'm sorry I didn't recognize you" sabi ko sa kaniya sabay turo ng suot niyang sunglasses. Pinulot ko ang nahulog niyang phone at ibinigay ito sa kaniya. Hindi ko siya makilala dahil nakasuot siya ng suit, sa mga nakaraang pagkikita namin ay nakasuot lang siya ng t-shirt at pants. Ngayon, he look so intimidating. "It's fine. You're on vacation?" tanong niya sa akin. I already open up myself to Steve sa hospital pero hindi ko alam kung bakit I can't spill any words to him right now. Siguro I felt embarrassed dahil sa nangyari kagabi or I feel intimidated dahil parang ibang Steve ang nasa harapan ko ngayon.

"Ahm.. I will visit my friend" tipid kong sagot sa kaniya. Tumango siya and smiled again. I think nature niya talaga na palangiti. "Ah. About what happened yesterday--" panimula kong sabi sa kaniya. I awkwardly look at him but ng magkatugma ang mga titig namin umiwas kaagad ako. "Yesterday, I visit my father. He's suffering from a heart illness for years already" I slowly turn my gaze back at him. He's looking at me like he wanted to tell me na okay lang ang nangyari kagabi and wala akong dapat ikabahala.