Autumn of May

CHAPTER 27: The Proposal

Kasalukuyan akong nakaupo sa labas ng hospital. Tinitingnan ko ang mga dahon na nahuhulog habang pinasasayaw sila ng hangin. "It's beautiful right?" sabi ni Kris na bago lamang dumating sa kinauupuan ko. Ibinaling ko ang aking atensiyon sa kaniya. Ngumiti lang ako at ngumiti din siya pabalik sa akin. "Here's your recent laboratory results. I'm glad and the medicines that I prescribe to you ay nakatulong sa iyong karamdaman" tinanggap ko ang iniabot niyang envelope.

"Thank you Kris" sagot ko sabay bukas ng envelope. "There are some aspects na nag-improve however I'm sad to say na may taning pa din ang buhay mo" malungkot na sabi ni Kris sa akin. I just smiled bitterly and inhaled all the facts that our efforts for medication will go to waste. "Ilang araw nalang ang natira?" tanong ko kay Kris habang pilit na ngumiti sa kaniya. "I may say, an estimate of 1 month and a few days" sagot niya while he reached his hands towards my shoulders. "Don't worry, I'll make sure your surgery will be successful. In that case, mapapahaba namin ang buhay mo" Kris said na halatang binibigyan niya ako ng comforting words.

"Thank you for everything, Kris" sabi ko sa kaniya. Ngumiti lang ito at nagpaalam na kailangan niyang maground sa hospital. I keep my envelope sa loob ng bag at bumuntong hininga. Even that the chance is slim, I must do this para kina Nikka at sa Lola at Lolo ko. Lumakad ako pabalik sa main entrance ng hospital and there I saw Xavier drinking a coffee. Kasalukuyan siyang may kausap sa phone at seryosong-seryoso. I bet it's all about business kasi no other things will make him serious aside from work. Lumakad lang ako and ng malapit na ako sa kaniya, I plan to walk passed by him but he suddenly grab my hand and stop me from walking.

"Ano na naman?" irritated kong sabi sa kaniya. Ibinaba niya ang call at humarap sa akin. "Do you have time mamaya?" he asked me seriously. "Nope" agad ko namang sagot. Lalakad na sana ako ulit but he hold me firmly para hindi ako makalayas sa harapan niya. "I need you to help me with something" sabi niya with a begging expression. I let out a sigh and said, "Oo na, anong ipapagawa mo?" I said and pagkatapos kong sabihin iyon ay agad naman lumiwanag ang kaniyang mukha. "Come at the Cafe later at 5:30 pm" he said na tila nanalo sa lotto ang ngiti.

"Okay, sigeh" sabi ko sabay signal sa kaniya na bitawan na niya ang kamay ko. Naintindihan naman niya kaagad kaya he let my hands go. "Don't forget Abbi, 5:30 pm" he said na parang excited pa na natutuwa dahil sa hindi ako tumanggi sa paghingi niya ng tulong. Lumakad ako pabalik sa silid and when I remember na tatawagin ko pala ang nurse. I lost my thought dahil sa text ni Kris na magkita raw kami for my laboratory results. Tatalikod na sana akoa ng makita ko sina Nikka at Steve na naghahalikan. I suddenly turn my back at the door at naglakad palayo mula dito. Nang makalayo na ako, I stop and smiled to myself. Finally, I can crash out number 2 on my bucket list.

May nakasalubong naman kaagad akong nurse kaya I approach her. I informed her na gising na ang aming pasyente kaya agad naman pumunta ang nurse to check. Nang binuksan namin ang pintuan, nagulat kami dahil sa pagbagsak ni Nikka sa sahig. I already know what happened but acted as if I don't have any idea. Agad naman akong lumapit kay Nikka at tinulungan itong tumayo. Tinanong ko ito kung okay lang ba siya and she said she's okay at halata naman dahil pangiti-ngiti lang ito kay Steve. Tiningnan ng nurse si Steve and afterwards, she undress his wound. Nang umalis na ang nurse, dumating naman si Xavier at may dala itong pagkain. Inilapag niya ito sa mesa and started to make a meal for Steve at para sa amin ni Nikka.

Tinulungan namin ni Nikka si Xavier and when one meal is ready, ibinigay ito namin kay Steve. I asked Nikka kung puwede ba niyang tulungan si Steve at ang kaibigan ko naman ay sobrang tuwa na subuan si Steve. Pagkatapos kumain ni Steve ay pinainom naman ito ng gamot ni Nikka. Xavier set the food sa visitors table at tinawag kami ni Nikka para kumain na. Nikka sat at the other end at tumabi naman kaagad ako kay Nikka.