SAPLANTI - Sona Erdi -

SAPLANTI - Bölüm 4

Olivia ve Mia, yatak odasında oturuyorlardı. İkisi de aynı yatağa girmiş ve örtünmüşlerdi. Olivia çok tedirgindi ve üstelik ağlıyordu. Mia ise onu sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Tamam Olivia. Geçti artık."

"Ya elinde bıçak vardı diyorum. Beni öldürecekti."

"Anlıyorum. Ama geçti artık. Bir daha olmaz herhalde."

"Kesin öyledir." Dedi Olivia

Olivia iç çekti. Ardından başını iki yana salladı. Sonra Mia'ya döndü.

"Burada güvende değilim."

Mia üzüldü ve yere baktı. O sırada bir titreme sesi geldi. Büyük ihtimalle mesaj gelmişti.

"Senin telefonundan mı geldi bu mesaj sesi?"

"Galiba, evet."

Ayağı kalktı ve telefonunu eline aldı. Ekranı açtı ve bir mesaj gönderisi ile karşılaştı. Yabancı birinden gelmişti. Yani bu mesajı okumak için o kişiyi rehberine eklemek zorundaydı. Mecburen o numarayı rehberine ekledi.

Telefondan mesajlar kısmını açtı ve o mesaja tıkladı. Mesajı atan hesabın fotoğrafı siyahtı. İsmi Ölüm_meleği idi.

Bilinmeyen Numara: Merhaba
Bilinmeyen Numara: Merhaba
Bilinmeyen Numara: Merhaba
Bilinmeyen Numara: Merhaba

Sürekli aynı Merhaba mesajları geliyordu. Olivia cevap yazmak istemedi ama mecbur olduğunu anladı ve mecburen mesajlara cevap verdi.

Olivia: Kimsin?

Merhaba mesajları sonunda kesildi ve yerine doğru düzgün bir cevap geldi.

Bilinmeyen Numara: Beni hatırlamadın mı Olivia? Onca kovaladım, seni yere serip üstüne yürüdüm, hatta sana bıçak çektim ve sen bunların hepsini unuttun mu?

Düşündüğü gibiydi. Bu onu sokakta kovalayan katildi. Gözleri aniden yaşardı ve telefonu yatağa fırlattı. Sonra yataktan kalktı ve elleri ile yüzünü kapayıp ortalıkta dolaştı.

Arkadaşı Mia, onun için üzülüyordu tabii. Ama onunda hallatemesi gereken bazı işleri vardı ve o yüzden eve dönmesi gerekiyordu.

"Senin için çok üzülüyorum Mia. Hem de çok. Ama artık eve dönmem gerekiyor. Annem kızar."

Mia kalktı ve o sırada Olivia onu bileğinden tuttu.

"Lütfen, bu gece burada kal. Çok yanlız hissediyorum."

Mia iç çekti ve Olivia'ya döndü. Ardından da telefonuna.

"Ah, tamam. Annemden izin almaya çalışacağım."

Bunu duyan Olivia o kadar sevindi ki, Mars'a ilk çıkmış adama benziyordu.

"Ah, Tanrım! Şükürler olsun! Teşekkürler Mia!"

"Ama annemden sen izin isteyeceksin!" dedi Mia.

Biliyordu. O derse annesi izin vermezdi. Ama Olivia isteseydi belki izin verebilirdi. O yüzden Olivia'ya telefonu uzattı ve annesini arattı.

Telefon çaldı, çaldı ve çaldı. En sonunda açıldı.

"Alo, Mia? Martian ile konuşmayı kes ve hemen buraya gel! Saat kaç farkında mısın?"

Annesinin sinirli bir ses tonu vardı.

"Şey, Marry abla. Ben Olivia."

"Olivia? Sen misin? Ne yapıyorsunuz? Yoksa Mia'ya bir şey mi oldu?!"