I Accidentally kissed that Mafia lord Season 2 [COMPLETED]

Epilogue

Ysmael's Point Of View.

"Nurse Miller! Tara ho, may lalaki dito, nanghaharana!"

Napatayo ako at napaayos ng tayo sa harapan ng hospital na pinagtatrabahuan ni Trisha. May hawak akong gitara at handa na ngang mangharana sa babaeng Mahal ko.

Kusa akong napangiti nang lumabas na sya hila hila ng mga kaibigan nya ring nurse. Katulad ng inaasahan ay  masama ang tingin nya sa akin. Galit kase sya sakin dahil hindi ko nabili ang ube na pinapabili nya. 'Yun lang ang dahilan at umalis na sya ng bahay namin.

Nakalimutan ko kase dahil sa pagod sa trabaho. Dalawang taon na kaming kasal at buntis sya ngayon sa first baby namin, 1 month. Sabi nila Yuna ay ganito daw talaga ang ugali ng mga buntis, bigla bigla nalang magagalit at mag-iiba ng mood.

Pinagkrus nya pa ang mga braso nya sa dibdib nya at masama akong tinitigan. "Anong ginagawa mo dito, Ysmael?"

Tumikhim muna 'ko bago sya sagutin, "Sinusundo ka na." Malambing 'kong sagot. Nagtilian at nagsigawan naman ang tatlo nyang co-nurse na nasa tabi nya.

Inirapan nya lang ako. "Wala kang mapapala sa akin, umalis kana."

Hindi ko 'yon pinansin dahil alam kong nagpapakipot lang sya. Inayos ko ang gitara at nagsimulang mag strum. "Can I call you baby? Can you be my friend?
Can you be my lover up until the very end?" Kanta ko sa intro ng At my worst by Pink sweats habang nakatitig sa kanya.

"Let me show you love, oh, I don't pretend..

"Stick by my side even when the world is givin' in, yeah..

..Oh, oh, oh, don't.."

Don't you worry.."

"I'll be there, whenever you want me.." Pagkanta ko.

"I need somebody who can love me at my worst.. No, I'm not perfect, but I hope you see my worth.. 'Cause it's

..only you, nobody new, I put you first.. And for you, girl, I swear I'll do the worst.."

Nagtilian nanaman ang mga kaibigan nyang nurse pero sya masama parin ang tingin. Hindi ako pwedeng sumuko. Isa pa.

"Ilang awit pa ba ang aawitin o giliw ko," Pagkanta ko naman sa themesong namin na Ligaya by Eraserheads.

"Ilang ulit pa ba ang uulitin o giliw ko.. Tatlong oras na akong nagpapacute sa iyo, 'Di mo man lang napapansin ang bagong t-shirt ko.. Ilang isaw pa ba ang kakainin o giliw ko, Ilang tanzan pa ba ang iipunin o giliw ko.. Gagawin ko ang lahat pati ang thesis mo, Wag mo lang ipagkait ang hinahanap ko.."

"Sagutin mo lang ako aking sinta'y walang humpay o ligaya..

At asahang iibigin ka.."

"Sa tanghali sa gabi at umaga, Wag ka sanang magtanong at magduda. Dahil ang puso ko'y walang pangamba, Na tayo'y mabubuhay na tahimik at buong ligaya."

Lumapit na 'ko sa kanya at hinapit ang beywang  nya ska siniil ng halik ang labi nya. "Sorry na," Bulong ko nang maghiwalay ang mga labi namin.

At sa wakas ay ngumiti na rin sya. "Alam na alam mo talaga kung paano ako mauuto 'no?"

"Oo naman, asawa kita e." Sagot ko at hinalikan sya noo.

"Yie! Ayos na sila!" Tili ng isa sa mga kaibigan nya.

Magkahawak kamay kaming nagtungo sa kotse paalis. Patungo sa paborito nyang ube restaurant. 'Yun ata ang pinaglilihian nya.

Ilang taon na ang lumipas, akala ko dati ay hindi ko sya kayang tanggapin uli sa buhay ko, akala ko hindi ko na kayang magpatawad pa. Pero nagkamali ako.