Lucresia: We All Lie

30 - Aliyah

Tamad akong bumaba ng hagdan. It's been four days since we went to the beach to celebrate Aiden's game.

Since we went home, araw araw na akong sinusundo at hinahatid ni Pierre dito sa palasyo pero iba ngayon kaya tamad na tamad ako.

Napili kasi sya na ipanlaban sa ibang mga school sa ibang lugar kaya nasa out of town sya.

Sumakay ako sa kotse ko at nagdrive papunta sa school. Pagkapark ko ay nagvibrate ang phone ko at agad kong tinignan iyon. Napangiti ako nang makita ang text ni Pierre.

Pierre:
Good morning love, just got here. How 'bout you?

May picture pa syang sinend na nagselfie sya at may picture ng pinagsstay-yan nyang hotel.

Astrid:
Morning! I'm at the school na. Take care there and don't try to look to other girls!

Pierre:
Of course, mahal! Walang tatalo sayo. Enjoy your day, I love you.

Napangiti ako at nagreply sa kanya saka bumaba ng kotse. Pumasok ako sa klase at bored na bored lang ako.

Pagkatapos ng tatlong klase ay dumiretsyo ako sa Dean's Office.

"Mahal na Prinsesa" bati ng Dean at inabot nya sakin ang folder.

"How many students are going with me tomorrow?" tanong ko at tumayo sya para ibigay sakin ang swivel chair nya at doon ako umupo.

"They are fifty students with six coaches" tumango ako at tumayo na.

"I'll go and check them" saad ko at pumunta sa basketball court.

Napahinto pa sila sa pagttraining nang makita ako.

"Mahal na Prinsesa" nagbow sila at tumango ako. Lumapit sakin ang coach at kinuha ko ang listahan ng mga players.

Pinanood ko silang maglaro at tinignan kung may mababago pa ba sa capability nila.

Pati ang mga bangko ay pinalaro ko rin para alam ko kung sino ang ilalaban.

"Okay, first five" saad ko at tinawag ang first five.

"Lastly, you" tawag ko sa number 7 na bangko at pinaalis ang isang member. Nagulat pa sila sa ginawa kong desisyon.

"Why him?" tanong ko sa kanila at kinuha ko ang bola saka sila pinagpwesto na parang may laro.

Pinasa ko sa number 7 ang bola at nagulat ang pinasahan nya pati ang nagbabantay dahil nakuha nung pinasahan ni number 7 ang bola kahit mahigpit ang bantay sa kanya at na shoot ang bola.

"Number 7 can adapt easily. He knows who's free and who's not. I like your strategy" saad ko at napangiti sya.

"Maraming salamat po!" tumango ako at tinignan ang lalaking pinalit ko sa number 7.

"You see it too, right?" napalingon sya sakin at tumango.

"He's good and changing you to him doesn't make you feel like you're a loser. It's letting others shine too. I know your capabilities and you're really good but if you play tomorrow on the first quarter, your foot will be in danger" saad ko at nagulat sya sa sinabi ko.

"How did you... know" napataas ang kilay ko at nagkibit balikat.

"I just know" saad ko at tinapik ang balikat nya.

"You need to take a rest for the first two quarters" saad ko at ibinalik na sa coach ang listahan saka pumunta sa volleyball team.

"I need the libero, spiker and the setter" tinawag ko sila at pinapwesto sa kanang side habang ako lang sa kaliwa.