She's An Alcantara

One.

Yuna's PoV'

"Mom don't! Please not now, I'm begging you!" saad ko kay mommy over the phone.

"What's the matter dear? I just want to see how's the school going.. " sabi nya and laugh.

"Mom nag usap na tayo about dito diba?"

"I just— hayst, Yuna Lee Alcantara, you're in first year college now at hindi mo din ako pinayagang bisitahin ka sa school during elementary and high school"

"Please mom, I don't want everything to mess up" I pleaded before ending the call.

Bumuntong hininga ako, of course my dad who's Ryuki Alcantara is the owner of this one of the biggest university in the Philippines, simula noon kasi walang nakakaalam na parte ako ng Alcantara dahil sa pagtatago ko nito, I'm just using Lee here at school to avoid messing up.

I just want to experience simple life, yung hindi ikaw yung center of attention at walang chismis about sa buhay mo, hindi babantayan yung bawat galaw mo.

Bigla nalang kumalam ang tyan ko, I looked at my watch, kaya pala dahil alas dose na.Agad akong naglakad papunta sa cafeteria at nag order ng makakain.

Well I can't join any of them eating because honestly I'm an outcast but not the girl in the back kasi gaya ko outcast din sya, we're in the same room because of course pareha kami ng kinuhang kurso which is Engineering.

"Can I seat here?" saad ko pero tumingin lang sya kaya umupo ako.

"Did I say yes?" mataray na saad nya.

"You didn't even say no" sabi ko naman at nagsimula ng kumain.

"Wag ka ng magpanggap, I know you want me to be your friend" dugtong ko kaya nasamid sya.

"What are you talking about?!" reklamo nya but I just giggled.

"C'mon, tayo nalang ang meron tayo dahil parehas tayong walang wala" saad ko kaya napakunot ang noo nya at lumingon sa nagtawanang sila Catherine.

"I envy them" she said out of the blue while staring at them.

"Nabibili nila ang gusto nila in an instant, they can do whatever they want and they can eat whatever food they want" napatigil ako sa pagsubo at unti unti syang nilingon.

"Ako? Kung hindi ako nakakuha ng scholarship sa baranggay namin hindi ako makakapasok sa ganito kalaki at kasikat na university, hindi ako makakahawak ng sarili kong pera wich is my monthly allowance" sabi nya pa medyo tumingala to prevent crying kaya sumandal ako sa upuan ko ng maayos.

"Why are you telling me that?" tanong ko kaya nabalik sya sa reyalidad at tinignan ako ng masama.

"I-I don't know!!" sabi nya at niligpit ang pinagkainan nya bago umalis.

Sinundan ko lang sya ng tingin hanggang sa di ko na sya makita and continue eating..

After finishing my lunch, tumayo na ako para umalis ng a sudden bump with someone happen, medyo nagulat ako dahil medyo malakas yung banggaan namin dahil siguro sa nagmamadali sya.

Natapon ko yung juice ko sa kanya and some rice sa buhok at damit nya.

"Sorry" sabi ko lang at aalis na sana nang—

"Oh my gosh Catherine! That's a limited edition shoes!!" sabi nung isang kasama nya.

"Don't kill her" sarkastikong sabi naman ng isa.

"Hey you!" tawag nya sakin kaya tinignan ko lang sya.

"I said sorry earlier" sabi ko kaya tumawa sya ng bahagya.

"Did you lost your senses?! Do you know how much effort I put to get this limited edition Lorice V. shoes?!" sabi nya kaya lumingon ako sa sapatos nyang mukang magkakamantsa dahil matela ito.

"I am really sorry, I didn't mean to—"

"Woah! Record that one Irene!"

Nagulat ako sa ginawa nya, tinapon nya lang naman sa akin yung soup na dala nya, ang sakit ng muka ko dahil sa pagkakatama ng mangkok at basang basa na ako.

Oh no, naiiyak ako.. Sobrang sakit talaga dahil syempre matigas na bagay lang naman yung hinagis nya sakin.

"Oh, sorry din huh don't worry hindi naman pang limited edition yang muka mo" sabi nya.

Sobrang naiiyak ako ngayon lalo na at nasa akin ang atensyon nilang lahat, they're recording habang tuwang tuwa sa nangyayari.

Pinulot ko yung mangkok nyang nahulog at pinatong nalang din sa tray ko bago dahan dahang naglakad paalis.

"I won't go easy on you stupid brat! You'll pay for this!" pahabol nya pang sabi matapos kong ilagay ang tray sa tray sec bago ako tuluyang makalabas ng cafeteria.

Okay what was that?

That's a very good start as a college student -.-

Naisipan kong dumiretso sa locker at tignan kung may nadala ba akong extrang mga damit.

Hindi ko alam kung bakit ako natutulala, I just can't process anything so easily, It's like I am being bullied!

Am I?

Gosh no! My parents would literally kill me If magpapabully ako ng ganun lang!

I'm an Alcantara for pete's sake!

Well di naman din ako well know na Alcantara because I choose to not be well known, hindi pa ako napapakilala sa kahit anong media ng parents ko kasi tumatanggi ako palagi.
"May plano ka pa bang magbihis o makikipagtitigan ka sa empty locker mo magdamag?" nabalik ako sa reyalidad ng may magsalita.

Si Lauraine, the one I've talked earlier in the canteen.

She handed me some clothes, dito kasi sa university namin..it's not required to wear uniform,tuwing monday and friday lang so now I'm wearing casual.
"Is it yours?" I asked kaya umirap sya.

"I don't have virus you stupid" sabi nya kaya ngumiwi ako.

"I didn't say anything" sabi ko bago narealize na wala palang laman ang locker ko, only some books kaya sinara ko na ito agad.

"T-Thank you" sabi ko kaya tumalikod na sya at umalis.

Agad akong pumunta sa restroom para magpalit, it's a simple white tee being partnered by a black fitted pants.

Nabasa din ang bra ko but luckily she handed me a brallete.

Pagkalabas ko sa isa sa mga cubicle ay tinignan ko muna ang postura ko sa salamin bago naghilamos at tinali ang buhok ko into ponytail, letting my bangs show.

Napatingin ako sa naghugas ng kamay sa tabi kong babae, napatingin din sya sakin at agad na umalis.

Yeah weird.

Lumabas na ako ng restroom at balak ko nang pumasok sa klase namin pero nagtataka ako dahil panay ang titig nila at bulungan while staring at me walking.

"I hope she can get through Catherine's power"

Napahinto ako.

Is it all about that thing happened in the cafeteria?

Nag sorry na ako! Isn't it enough! Or gusto nyang bayaran ko sya?! What!!

*****
A/N:

Not bad for the first chapter hehe, I hope you like this! Gosh! Finally published the first chap!
-daydreammm

[Started writing on January 30 2022]