She's An Alcantara

Twenty One.

Yuna's PoV'

Lumingon ako sa kanya if pipigilan nya ko pero nakaupo lang sya sa sofa habang umiinom ng kape.

Humakbang ako, nanginginig ang tuhod ko pero I can control it, siguro kanina to.

Napalunok ako, bago tuluyang nakalabas ng bahay nya.Napalunok ako when I saw unfamiliar place,hindi ako sigurado kung saan ako dadaan.I bit my lower lip and analyze the road.

"Makikipagtigigan ka nalang sa daan?" he said kaya napalingon ako.

Nagulat ako ng umuna sya sakin at sumakay sa kotse nya bago ito paandarin.

"Tss, how long would you stand in there?" he asked kaya dahan dahan akong naglakad.

Parang feeling ko hindi ako makapaglakad ng maayos dahil sa nanginginig kong tuhod.

Nang makasakay na ako sa kotse nya ay pinaandar nya na ang makina at nagsimulang magmaneho.

"Genesis, about kay daddy, can he talk to you?" sinserong sabi ko at tumingin sa kanya.

"Don't open up such things Yuna, wag mong pakuluin dugo ko" he said habang nakatingin lamang sa daan.

"Genesis kung ano man ang nangyari sigurado akong may dahilan yun—"

"I'm giving you a warning"

"Please listen to his side!" nagulat ako ng bigla syang prumeno, good thing na naka seatbelt ako.

"Why? Did you hear it? Ikaw ba alam mo na?! Ano!" he said kaya natigilan ako at napatitig sa nagbabaga nyang mata.

"If you'll keep on talking about that thing then get out" he said.

"I just wanted to clear things between—"

"Get out!!" kinilabutan ako sa tingin nya, halatang sobrang nagagalit sya.

Tinignan ko muna sya bago dahan dahang tanggalin ang seatbelt at lumabas na ng kotse.He immediately left me here after I get out of the car.

Napahinga ako ng malalim, nasa labas na naman ako ng subdivision kaya makakahanap na ako ng taxi to drive me home.

He's right, did I hear dad's side?

Ayokong istorbohin sila ngayon lalo na't napakabusy nila dahil nagtatrabaho sila but the heck!! I'm so curious!

Nang makarating sa harap ng bahay ay agad kong tinawag si manang to pay the driver at agad na chinat at tinawagan online si Lauraine using my computer dahil wala ang cellphone ko.

"Gosh! Yuna?! Okay ka na ba?!"

"Kakauwi ka lang tsaka o-okay naman na ako" I said.

"Gusto mo bang puntahan kita? Send mo address mo—"

"Wag! Okay lang talaga ako Lauraine" sabi ko, she can't— maraming proweba dito ng pagiging Alcantara ko.

"Sure ka huh!"

"Oo, by the way nasa iyo ba cellphone ko?" I asked.

"Ay hala nasa kay Irene pala, naibigay ko kanina natataranta na kasi ako eh,kwento ko sayo bukas, wag na maraming tanong kasi nag aaral ako" napatawa ako ng bahagya sa sinabi nya.

"Sige, kita nalang tayo bukas kasi hindi muna ako p-papasok" I said and I heard her sigh.

"Mabuti pa muna Yuna, wag kang mag alala kami nang bahala kay Catherine, walang puso tsaka baliw na ata yung babaeng yun" saad nya pa.

"Sige na, magpapahinga muna ako" I said and bid my goodbye before ending the call.

"Yuna? Kumain ka muna" napalingon ako ng pumasok dito sa kwarto si Manang Teresa bringing some meal.

"Salamat manang" I said pagkatapos kong kunin at ipatong sa mini table ko.

She left me with hesitation, dahil base sa pagtingin nya sakin mukha syang nag aalala.

I have so many things to worry! Kaya hindi na ako makapag focus sa mga tao na nandyan sa tabi ko at lalo na sa studies ko.

Tumayo ako at naisipang pumunta muna sa kwarto nila daddy, since it's so comfy in there na parang I feel so safe at dahil sa fragrance na parang amoy ni daddy, it's like he's beside me.
Dinala ko ang pagkaing binigay ni Manang Tere at doon ko balak kumain.

As I go inside his room, I smiled, we have so many memories together.I really am lucky to have them as my parents even though I feel guilty the way that I hide them in public.

Habang kumakain ay napako ang atensyok ko sa mini table ni dad, I always saw that picture but the man beside him is so familiar.

Tinigil ko ang pagsubo at tumayo para lumapit doon, napasingkit ang mata ko ng makita ang lalaki.

Saan ko ba sya nakita? I promise he's familiar!

"Yuna—" halos mapatalon ako dahil sa biglaang tawag sa akin ni Sean.

"Ano ba Sean! Hindi ka man lang kumatok oo, papatayin mo ako sa nerbyos" I said at bumalik sa pagkakaupo sa kama.

"Wala ka kasi sa kwarto mo, sa sala at sa kusina then Manang said baka daw nandito ka" he said at lumapit sa kinaroroonan ko.

"Ganap?" I asked.

"Why didn't you answer my calls? Pati text messages ko sayo na halos paabutin ko na ng milyon walang replies" walang emosyon nyang sabi kaya napayuko ako at nakipagtitigan sa bedsheet.

"I-I'm busy—"

"Bakit hindi ka umattend ng afternoon class? You're supposed to be at school but you're not there" he said kaya napalunok ako.

"Sean—"

"I know something happened Yuna, tell me" he seriously stated kaya napatingin ako sa kanya.

Dahil hindi ako makakapagtago kay Sean ay kinwento ko sa kanya ang buong nangyari.

"She had enough Yuna! Dito ka lang.." nagulat ako nang aalis na sya kaya agad akong tumayo at hinawakan sya sa braso.

"Sean, anong gagawin mo?" I nervously asked.

"Make her pay" sabi nya at marahas akong iwinakli.

"Sean please—"

"Stop it Yuna! You want a simple living?! It's nonsense! Mamamatay ka sa kakasimple living mo na yan!! I want her to pay! Kung pwede lang gusto ko na syang patayin e!" sabi nya kaya napayuko ako.

"Hayst, don't worry wala silang malalaman, basta let me handle this" saad nya at lumapit sakin para halikan ako sa noo bago umalis.

Napaupo ako sa kama at napahilot sa sentido ko.

Is this the life I want? Is this what I call simple living?

Tama si Sean, papatayin ako ng mga sinasabi ko but I just want this, hindi ko alam pero parang gusto kong hayaan nalang kung ano ang mga mangyayari.

Napakagat ako sa pang ibabang labi ko at humiga muna sa kama, I stare at the ceiling and think about what should I do next? Naiinis ako dahil sa pagiging mahina ko.I can't save myself! Kung sana sa una palang nilabanan ko na si Cath then hindi aabot sa puntong magkakaganito kami.

*****
To be continued...