KAYIP KRALİÇE

GEÇMİŞİN BİLİNMEZ YÜZÜ

"Bence yeterince dolaştın Alerya askeri.İnsanların evine izinsiz girmek ayıp değil mi Eftelya?"

Arkamdan helen Kuzey'in sesi tüm reflekslerimi kilitlemiş gibiydi.Kuzey ışıkları açtı ve elimdeki silahı görünce alayla gülümsedi.Ufak bir parmak hareketiyle silahı kum tanelerine çevirdi.

"Cidden önüme silahla mı çıktın kraliyet uşağı?Seni baş muhafız için gönderdiler değil mi?Yazık olacak sana güzelim.Bence seninle çok eğlenirdik."

Kuzey'in gözlerine odaklandım.Açık kahve gözlerine bakarak onun zihniyle oynamaya çalışiyordum.Olmuyordu...Tüm odak noktamı Kuzey'e yönelttim fakat etkilenmiyordu.

"Yorma kendini güzellik.Kalkan yapacak kadar aklım var.Peki sen ne yapmayı planlıyorsun Eftelya?"

Ben kapıyı biraz daha zorlarken o odadaki koltuklardan birine oturdup beni izledi.Anlaşılan çıkış yolum yoktu.Kuzey'e döndüm.

"Ne istiyorsun benden?"

"Ne isteyebilirim senden?İyilik sağlık."

Buraya beni delirtmek için gönderildiyse Ares zaten o görevi yapıyordu.Prenslerde genetik özellikti sanırım bu.

"Otur Eftelya.Biraz konuşalım seninle."

Başka şansım yoktu sanırım.Gidip karşısına oturdum.

"Ares eminim senin gelmeni istemedi buraya.Ufak bir oyundu baş muhafız.Kafanı karıştırmıyım bunlarla.Asıl konumuza gelelim.Şu an 18 yaşında olmalısın yanılmıyorsam.10 yaşından öncesini hatırlıyor musun Eftelya?"

Çocukluk dönemimi hatırlamıyordum.Sebebi küçükken geçirdiğim travma idi.Yani bana öyle söylemişti ailem.Fakat hatırlamadığımı nereden biliyordu.

"Tahmin etmiştim.Bak Eftelya,Alerya'dan kimseye güvenme.Çünkü onl-"

Kapı sesi lafını böldü.Bir anda açıla  kapıyla ikimizde hızla oraya baktık.Ares,Onur ve Arın yanlarındaki birkaç askerle kapıdalardı.Onları gören Kuzey benim yanıma gelip önümde durdu.

"Kuzey bırak onu.Derdin benimle.Eftelyayı teslim et bize.Bizde hiçbir şeye dokunmadan gidelim buradan."

Kuzey bir anda arkama geçti.Önce ayağa kaldırdı sonra dizlerime arkadan vurup diz çökmemi sağladı.Bir eli saçlarımı diğeri omzumu tutuyordu.Ares ileri atıldığı an Kuzey omzumdaki elini kaldırdı ve elinden alevler çıkmaya başladı.Alevler Ares'i durdurdu fakat endişesi yerindeydi.Onur korkuyla bana bakarken Arın,Kuzey'i izliyordu.

"Tek adımında onu kül ederim prens.Prensesin un ufakken işe yaramaz değil mi?

Gözyaşlarım akmaya başladı.Kurtuluşum yoktu.Kendimi en çaresiz hissettiğim andı bu.Ares bir anda elini kaldırdı ve ondanda alevler çıktı.

"Sen Eftelya'nın saçının teline zarar verirsen buradan sağ çıkamazsın.Hiçbir zaman yalan konuşmam ben Kuzey.Bunu en iyi sen bilirsin.Haksız mıyım?"

Kuzey'in kahkahası duyuldu.

"Haklısın Ares.Fakat benim ne kadar inatçı olduğumu bilirsin."

Bir anda göğsümde dayanılmaz bir acı hissettim.Çığlığım Ares'in bağırmasıyla birlikte tüm sarayı inletti.Büyük bir hızla yanıma geldi.Kuzey sanırım gitmişti çünkü boşluktaydım.Bilincimin son demlerindeyken duyduğum tek ses Onur'un bana seslenmesiydi.