KAYIP KRALİÇE

KİMSEYE GÜVENME

"Onur?"

Gayet sıradan olaylar yaşıyormuşuz gibi bana döndü.Üstündeki sakinlik yüzünden onu boğmak istiyordum.Hem ne arıyordu burada?Partiye gelmeyen biri burada,odamda,ne halt yiyordu?Yoksa...

"Bana oyun oynadın!"

Sesim sert fakat kısıktı.Bana yalan söylemişti.Buraya geleceğimi biliyordu.Kayıp kraliçe olduğumu biliyordu.Belkide daha fazlası...

Ayaklandı ve sigarasını söndürerek bana yaklaştı.Parti kıyafetleri değildi üstündekiler.Spor giyimi ile buraya planlı geldiğini açık ediyordu.Geriye doğru adımladım.Balkonda olduğumuz ve ben hala parti elbisemle kaldığım için üşüyordum.En kısa sürede odama geçip yorgana sarılmak ve birkaç gün kalkmamak istiyordum fakat kimse buna izin vermiyordu.Artık çok yorulmuştum.Geriye doğru gidiyordum fakat balkonunda bir sonu vardı elbette.Bir anda elimi kaldırdım ve sesimi yükselttim.

"Uzak dur benden.Beni nasıl kandırdın?Orada güvendiğim tek kişiydin.Neden yaptın bunu?"

Sonlara doğru sesim kısıldı.

"Neden yaptınız bana bunları?"

Yere oturup ağlamaya başladım.Bu kadarı fazlaydı.Kime sırtımı yaslasam vurmaktan çekinmiyordu.Onur yanıma oturup sarıldı.Ben sakinleşene kadar konuşmadı.

"Şşhh üstüme iftira atıyorsun ve ben bozuluyorum şu an.Sence ben sana yalan söyler miyim?Fakat şöyle bir gerçek var.Evet biliyordum.Hemde en başından beri.Gücümün koruma olduğunu hatırlıyorsun değil mi?Benim görevim kraliçeyi korumaktı.Normalde Berilya askeriyim fakat senin için Aleryadaydım.Bundan sonrada senin yanındayım.Sırtını yaslayabileceğin sayılı insanlardanım,güzelim.Ama şimdi lütfen ağlama ve kalkıp dinlen."

Kollarımdan tuttu ve beni kaldırdı.Onun yardımıyla yatağa girdim.Üstümdeki elbise umrumda değildi şu an.Ahakkabılarımı kenara koydum ve üstümü örttüm.Onur tekrar yanıma geldi.Ben uyuyana kadar başımda bekledi.Uyumadan önceyse son sözleri aklımda kaldı.

"Emrindeyim kayıp kraliçe.Askerinden önce dostunum,bunu unutma.Her zaman yardımcın olacağıma söz veriyorum.Çünkü işin çok zor olacak."

~Tahminleri alayım~