"Özür dilerim kardeşim.Bunu yapmak zorundaydım.Ama sonunda hatırlayacaksın bizi.O zaman affedeceksin beni."
Bir günde bu kadar şok fazlaydı.Ama sorular bitmedi.
"Kardeşim?Ama Ares tek çocuk olduğumu söylemişti.Kuzey ben anlamıyorum."
Kuzey elimi tutup koltuğa oturttu.Yüzünde bir sırıtış vardı.
"Ares...Büyük ihtimalle sorsaydın sana kuzen olduğumuzu söyleyecekti.Ama öyle değil.10 yaşındaydın kaçırıldığında.İki tarafta ödeşmişti.Seni her yerde aradık fakat Dünya'da olduğunu öğrendik.Yanına sürekli birilerini gönderdik.Hiçbir zaman yalnız değildin.Annemiz senin yokluğunda ülkeyi yönetmeyi geçici süreliğine bana verdi.Ama kendisi hala kraliçeliğe devam etti.Bizde ilk kadınlara verilir yönetme hakkı.Senin yokluğunda benim geçmem gerekti krallığın başına fakat döneceğine inancım tamdı.Sonunda geldin kardeşim.Abin seni özledi."
Yüzünde samimi bir gülüş vardı.İçimdeki buzlar yavaş yavaş eriyordu.Bir detay daha vardı aklımda.
"Ama beni vurdun?"
Göğsümde hissettiğim sızı ile o ana tekrar döndüm.Bir anda gelen ürperti ile kaşlarımi çatıp onu izlemeye başladım.
"Mecburdum.Zaten dışarıdan ateş gibi gözüksede aslında sadece bayılttım fakat kendini o kadar kastın ki ayılman uzun sürdü ve yara açıldı.Bunun içinde özür dilerim meleğim."
Kuzey'de hissettiğim abi şefkati tuhaftı.Biraz dinlenmek istiyordum.
"Biraz burada kalabilir miyim?"
"Sonsuza kadar kal.Burası zaten senin."
Çağırdığı birkaç askere beni emanet edip gitti.En üst kat askerlerin odası diye biliyordum fakat ayrı bir koridora girdiğimizde üç tane oda gördüm.Bir tanesinin üstünde ismim yazıyordu.Askerler yanımdan ayrılınca içeri girdim.En az Alerya'daki odam kadardı.Bej ve beyaz ile dekore edilmişti.Odanın içinden banyo,giyinme odası ve balkona açılan kapılar vardı.Giyinme odası tam zevkime göre döşenmişti ve yeni alındıkları belliydi.Sanki her şey daha yeni hazırlanmıştı.Demek ki buraya geleceğim biliniyordu. biliniyordu.Giyinme odasından çıkıp balkona girdim.Balkon kocamandı ve yerde minderler seriliydi.Balkonun köşesinde elinde sigarasıyla oturan kişiyi görünce sıçradım.
"Onur?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYIP KRALİÇE
FantasiaKorku muydu hareketlerimi yöneten?Yoksa mecburiyet mi?Artık kendime soru sorduğumda cevabı veremiyordum. "Binlerce kez pişmanlık yaşadım buraya geldiğim için.Ama asıl ironik olan ne biliyor musun?Buraya geleceğimi bile bile o kovuğa girerdim.Hemde d...
