Trio's werken nooit

🔞 Riem

Uiteindelijk is het mij dan gelukt om, met mijn tanden in het stof, zijn onderbroek van zijn heup af te trekken. Zijn gevaarte floept er direct uit en ik begin hard te worden. Hoe graag ik dit ook wil, hou ik mij toch bezig met de andere jongens in het huisje. Waarom kan ik mijn gedachtes gewoon niet verzetten? Op deze manier voelt de riem als een juiste straf, zo kan ik mij lastiger tegen hem verzetten en überhaupt tegen de gehele situatie.

Met mijn tong begin ik bij zijn ballen en ga langzaam omhoog naar het puntje van zijn gevaarte. Zonder meer voorspel duwt hij mij bij het achterhoofd naar hem toe, het reikt zowat mijn huig en ik begin te kokhalzen. De geluiden doen hem helemaal niks, want hij laat niet los. Met zijn heupen begint hij dan heen en weer te bewegen, dit maakt het dragelijker voor mij. Langzaam probeer ik op mijn knieën naar hem toe te sluipen, wederom in eigen belang.

Uit het niets trekt hij aan mijn haren mijn hoofd naar achteren toe en zorgt ervoor dat ik hem aankijk. Ik wil alle vloeistoffen in mijn mond doorslikken, maar ik ben bang dat dit niet gewaardeerd zal worden. Zijn ogen zijn erg donker met dit tegen licht en ik zie zelfs kleine zweetdruppels op zijn voorhoofd.

"Ik doe de rest wel," fluistert hij, zodat de kans groter is dat de anderen ons niet horen. Mijn blik slaat om in verbazing en voordat ik het mij goed en wel besef, loopt hij bij mij weg. Via de tussendeur, die hij achter zich dicht doet, gaat hij naar zijn eigen kamer en ik hoor het bed kraken. Die deur is schuin achter mij, ik zit nog steeds met mijn handen gebonden op mijn knieën en een gespannen broek. Ik heb mijn hoofd lichtelijk voorover gebogen, ik zal er vast verslagen bij zitten.

Door de niet geïsoleerde wand hoor ik zijn gekreun, what the fuck flikt hij mij nu. Ik verafschuw hem op dit moment en ook kan ik mijzelf wel voor de kop slaan. Is dit werkelijkheid? Ik laat mijn voorhoofd leunen tegen de deur voor mij, ondertussen ben ik gefrustreerd aan het friemelen met de riem.

'Fuck' schreeuw ik in mijn hoofd en ik knijp mijn ogen stevig dicht. Ik raak boos door die kut riem en door die Milo. Ik smijt mijn hoofd weer naar achteren, een traan ontglipt mijn rechteroog. De riem snijdt in mijn polsen bij het proberen los te trekken, maar de pijn is minder dan mijn level van gekwetst zijn. Is dit mijn schuld? Is hij bang? Was die trio een ongelukje? Ga ik te ver?

Ik zucht en geef even op aan de riem. Mijn rechtervoet zet ik voor mij op de grond, bijna tegen de deur aan en breng mijzelf op twee voeten. Ik draai mijn hoofd om en bestudeer de kamer, alles om mezelf maar mee af te leiden. Tuurlijk is hier niets waar je langer dan 10 seconden naar kunt en wilt kijken.

'Fuck!' echoot het door mijn hoofd. Ineens spitsen mijn oren zich: Koen draait de douche aan en Milo wordt luider. Na het ijsberen in mijn kamer, druk ik mijn oor tegen de deur waar Milo zojuist door verdween. Mijn stijve was al lang slap, maar geleidelijk vertrekt er weer meer bloed naartoe.

Voor mijn gevoel maakt Milo normaal gesproken niet zoveel geluiden als dat hij nu doet. Zou hij het wellicht overdrijven om mij nog kutter te laten voelen? Is dit was ik verdien volgens hem? Of misschien duidt hij op het feit dat we beste vrienden zijn. Een triootje moet daarom kunnen, maar niet een soort van friends with benefits. Dat kan hij ook gewoon zeggen en ik snap het, alle begrip zou hij van mij krijgen. Maar sinds het weekend trek ik mezelf elke avond af met het geluid van een video erbij. Ik wist niet hoe geil ik kon zijn. Zolang stond ik dus al droog: ik wist gewoon niet meer hoe het voelde. Een klein pijpertje is nog eens een stap daarboven op, het kan snel en hoeft niet uitgebreid. Wat is daar mis mee Milo?

Ik loop weer bij de deur vandaan en ga op de rand van mijn bed zitten. Voor even concentreer ik mij op de riem, ik voel waar de gaten zitten en in welke de pin zit. Wonderbaarlijk genoeg krijg ik de riem los, gelijk trek ik mijn handen voor mijn lichaam. De ene hand is een vuist en de andere heeft zich daaromheen gepalmd, ik druk ze stevig tegen mijn ingedeukte borstkast aan. Ze doen zo pijn, ik weiger om ze nog een keer vast te laden binden.

Even later pak ik de riem op en bestudeer hem. Het is zijn riem die hier nu ligt, wat moet ik er mee? 'Ik pleur hem morgen vroeg wel ergens in de woonkamer, dan komt hij wel terug bij Milo', denk ik. Ik laat mijn ellebogen op mijn knieën leunen en staar naar buiten. Op de lichten van de andere huisjes na is er niks te zien op dit tijdstip. Wel hoor ik de zee en de wind die door het zand giert.

De deur tussen de gang en mijn slaapkamer gaat uit het niets open. Ik draai gelijk mijn hoofd richting de deurpost. "Was je van plan op bed te gaan?" vraagt Robbie zacht. Of hij klinkt zacht voor mij doordat ik mezelf in mijn eigen bubbel begeef. Ik schud mijn hoofd en tuit mijn lippen.

Robbie zijn wenkbrauwen fronsen zich, "maar wat doe je hier dan? Of gewoon," hij valt even stil, mijn ogen blijven gefixeerd op de zijne. "Was het allemaal wat veel?" Ik vraag mezelf af wat hij daar mee bedoelt? Ja, oké ik ben wel eens vaker in mezelf of in ieder geval afwezig.

Hij loopt de kamer in en sluit de deur achter zich. Snel focus ik mij op de geluiden in de andere kamer, hoe schamend zou het zijn als Robbie Milo hoort en ik moet acteren alsof ik er ook van schrik. Ik heb Milo letterlijk naar binnen zien gaan bij een meisje en ik heb de zijne in mijn mond gehad. Tien minuten hiervoor. Robbie zou eens moeten weten.

Ik schuif naar de linkerzijde van het bed, totdat mijn schouder tegen het bedframe stoot. Ik leg de riem snel op het nachtkastje neer, hopende dat hij er niks over opmerkt. "Wil je wat vertellen?" vraag ik hem, terwijl mijn ogen hem volgen. Hij gaat aan de andere kant van het bed zitten in een kleermakerszit met één been en hij slaat zijn armen over elkaar heen. Snel trek ik de mouwen van mijn coltrui over mijn handpalmen heen. Dat doe ik sowieso wel vaker, dus het is niet heel opvallend.

"Wil je niet bij ons komen liggen? Sleuren we dat matras gewoon onze kamer in," zegt hij en ik begin te glimlachen. Is het zijn intentie om gewoon een gesprek te hebben of moet de confrontatie nog beginnen? "Ja, umh, waarom eigenlijk?"

"Nou, Matthy!" Ik schud mijn hoofd al vragend. "Je sluit je af, wat is dat? En waarom? Je mag erbij liggen, die domme lootjes hoeven we niet te volgen. Ik wil ook wel hier slapen, dan kan jij naast Roel," zijn armen komen weer uit elkaar en beginnen mee te praten, "Tijdens die strand opdracht deed je wel leuk mee, maar je straalde nou niet echt enthousiasme uit. Heb ik wat gezegd dat in het verkeerde keelgat is geschoten ofzo?" Verkeerde keelgat, dat doet mij denken aan... nee.

Ik kap zijn hele betoog af, "Robbie, ik zit gewoon even laag in mijn energie." Hij begint hevig zijn hoofd te schudden, "nee, maar waarom dat?" Ik zucht en draai mijn lichaam naar hem om, mijn rug tegen de muur en het bedframe aan. Waarom is hij zo bezorgd om mij?