Trio's werken nooit

Netflix en chill

Milo gaat mij voor naar de keuken via de gang waar mijn schoenen op het bultje schoeisel liggen en de woonkamer waar we vroeger vaak hebben gegamed als zijn ouders niet thuis waren. Ja, het was echt alleen gamen.

Zodra we de keuken ook maar instappen, draaien drie gezichten onze kant op. Direct voel ik een spanning ontstaan, eentje die verre van seksueel is. Ik weet daardoor niet zo goed naar wie of wat ik moet kijken in de kamer. Ken je dat?

"Ah jongens, goedemorgen," begroet Charlie ons vrolijk. "Ik wist niet dat je hier was Matthyas, maar leuk! Lange tijd niet gezien," vervolgt ze met een glimlach op haar gezicht. Milo loopt vlug bij haar langs en ze ziet haar kans schoon om hem speels in zijn buik te prikken. "Mam!" roept hij zowat uit op een geïrriteerde toon en duwt z'n moeders hand weg. Hij is prikkelbaar, vooral door alles wat de laatste paar dagen zich af heeft gespeeld. Ik gok dat hij zichzelf op dezelfde manier als mij gek heeft gemaakt, puur door te veel na te denken. Zoveel verschillen we niet eens.

Ik krijg nu echter wel steeds meer het gevoel dat hij zich niet gaat uiten over ons, terwijl ik toen we uit bed stapten er zeker van was dat hij het zijn ouders ging vertellen.

Je bent te lang aan het nadenken, Matthy.

Ik glimlach klein haar kant op en zeg dan: "ja, goedemorgen. Sorry, het was ook niet gepland." Ik gebruik nog wat handgebaren om kracht bij te zetten en om te verbloemen dat ik nu al niet meer mentaal bij het gesprek ben. Ik besef mij vervolgens dat dit nog de waarheid is; het was oprecht niet gepland, althans niet vanuit mijn kant. En ik ben nu al zo erg aan het trillen en zweten.

Hans kijkt op van de tablet en knikt ons vriendelijk toe, terwijl hij ons ook begroet met woorden. Ik loop hem dan voorbij om plaats te nemen aan de eettafel, met mijn ogen volg ik ondertussen Milo. Hij schuift een smerige bord op het aanrecht aan de kant, waarna hij kort om zich heen kijkt. Na secondes van stilte merkt hij naar Jiska op: "ik meende dat jij weg was." Oh, umh, die zag ik niet aankomen. Hij vindt het blijkbaar niet nodig om te reageren op de anderen, alsof hij ze niet heeft gehoord of juist aan het negeren is. Ik denk eerlijk gezegd dat hij ze niet heeft gehoord, doordat hij zo in zijn eigen gedachtes zit. Waarschijnlijk heeft hij alleen de hoofdknikjes van zijn beide ouders geregistreerd en dus meegekregen.

Ik neem schuin tegenover Jiska plaats met een lege stoel tussen Hans en ik. De tafel is gedekt, maar niet waar ik zit. Ze hadden natuurlijk ook niet gerekend op vijf mensen. "Nou, ja," begint Jiska, waardoor ze mijn ogen op haar krijgt gericht. Ze neemt snel een slok van haar thee en vervolgt dan: "heb bij Marileen geslapen, maar haar ouders kwamen om tien uur langs ofzo." Weer neemt ze een slok, "daar heb ik dus even voor gepast." Ik knik, alsof het mij ook maar iets boeit. Het boeit mij niet. Het was alleen chill om te weten dat zij ons niet zou horen.

"Hm," reageert Milo op een ongeïnteresseerde toon. Hij pakt vervolgens het bord vast en plaatst deze in de afwasmachine, waarna hij een nieuw bord uit de kast pakt. Het bord wordt mij aangereikt. Ik krijg er ook nog een mes bij en de boter wordt naar mij toegeschoven. Wat een service, zonder oogcontact wel te verstaan.

Milo gaat aan de andere kant van Hans zitten. Vanuit een egoïst oogpunt denk ik: 'waarom ga je daar zitten en niet naast mij?' Ik wil hem naast mij hebben, dan kan ik hem beter lezen en misschien wel kalmeren. Niet dat ik dat laatste in mijn hoofd moet halen, ik gok dat ik dan mijn hand letterlijk terug geduwd krijg.

"Hoe hebben jullie geslapen?" vraagt Charlie, terwijl ze ons beide aankijkt. Ik druk mijn lippen stevig op elkaar en draai mijn gezicht om naar Milo. 'Hij mag deze wel beantwoorden', denk ik bij mezelf. Ook omdat ik niet zo goed weet of hij nou eerlijk wilt zijn of rustig gaat liegen. Ik hoop dat eerste, maar ik kan en mag hem niet dwingen. Ik zou oprecht niet weten wat ik zou doen als ik in zijn schoenen sta. Waar hij nu ook voor kiest, ik zal aan zijn kant staan.