Trio's werken nooit

🔞 Trio's werken nooit (hoofdstuk 69)

Vanuit Milo's perspectief

Ik ben net wakker geworden door een zonnestraal die echt recht in mijn gezicht scheen. Het verblindde enorm en met stevig dichtgeknepen ogen bewoog ik mijn hoofd uit het licht. Ik merkte echter dat ik niet veel kon bewegen, omdat er iets of beter gezegd iemand op mijn borst drukte. Ik opende mijn ogen en keek gelijk op hem neer.

Hij ligt zowat volledig op mij met de rechterzijde van zijn gezicht op mijn borst, zijn linkerarm rust ook op mijn torso. Zijn linkerhand ligt op mijn ribbenkast en zijn rechterarm heeft hij dubbelgevouwen tegen zich aangedrukt. Zijn linkerbeen ligt tussen mijn beide benen in en zijn andere been hangt half van de bank af. We zijn vannacht of eigenlijk vanochtend neergeploft op de bank, nadat we de gordijnen deels hadden gesloten. Als we ze nou helemaal dicht hadden gedaan, had ik waarschijnlijk nu nog lekker geslapen.

Ik zucht en wrijf de slaap uit mijn ogen, waarna ik mijn linkerarm om hem heen sla en mijn handen samenvouw. Mijn ogen vallen wederom op zijn gezicht. Ik kan zijn ogen niet zien door zijn ingezakte haar, maar ik weet vrijwel zeker dat zijn ogen vreedzaam gesloten zijn. Hij ademt zachtjes door zijn mond, zijn lippen vallen daardoor net niet op elkaar. Hij heeft niet dikke lippen van zichzelf, maar ze lijken opgezwollen en roder dan normaal.

Oké, ik moet niet te lang naar zijn lippen kijken. Als hij wakker is, kunnen we de hele dag lang zoenen. We hebben geen haast. Nog even geduld hebben dus.

Al hoofdschuddend leg ik mijn hoofd weer terug op de armleuning van de bank en langzaam sluit ik mijn ogen. Ik zucht weer en ontspan, terwijl ik geniet van zijn warmte. Geen poes voor bij de kater, maar alsnog doet dit mij erg goed.

Als ik op het punt sta om weg te dommelen, wordt de stilte in mijn appartement verstoord door een trilling. Het is mijn telefoon die natuurlijk helemaal zit weggestopt in mijn linker broekzak, waar Matthy volledig op ligt.

Hij bromt wat en schuift zijn heup moeizaam naar de rechterzijde van mijn lichaam, zijn benen komen beide tussen de mijne. Hij steunt daarbij kort op mijn edele delen en dat doet pijn, maar ik bijt hard op mijn kaken om stil te blijven. Ik ben niet van plan om hem wakker te maken, ook al is hij dat misschien al.

Don't get me wrong, ik zou graag mijn hand tussen onze lichamen willen steken en wat aftasten, maar daar is nu niet het moment voor. We hebben alle tijd, geen haast vandaag of überhaupt in deze relatie iets. Een moment als deze hebben we naar mijn idee niet eerder gehad, gewoon een liefelijk moment samen zonder zorgen of een schuldgevoel op deze zonnige vrijdagochtend. Althans ik denk dat het nog ochtend is.

Eerlijk gezegd is dit wat ik wil en ergens diep van binnen naar heb verlangd. Hem, maar dan ook echt alleen hem. Ik wil hem voor mezelf hebben, in wat voor setting dan ook. Chillend op de bank, spannend in de slaapkamer (of waar dan ook) of op kantoor waar ik eigenlijk alleen maar mag kijken wat wel echt kut is. Een soort van alsof je in een snoepwinkel loopt en je moeder bij alles waar je iets te lang verlangend naar staart, tegen je zegt: "alleen kijken, niet aanraken." Het is vooral kut omdat ik weet wat ik mis; ik weet precies hoe zijn lichaam onder verschillende kledingstukken eruit ziet, hoe het voelt en wat het met mij kan doen.

Ik grijp naar mijn telefoon en breng het scherm vervolgens dichterbij om het berichtje, wat de trilling veroorzaakte, te lezen. Hij legt ondertussen zijn rechterbeen weer over mijn linkerbeen heen, dit keer met zijn knie gebogen, en hij draait zijn hoofd 180 graden.

Glimlachend steek ik mijn beide handen in de lucht, niet hoog de lucht in, nee gewoon omhoog. Ik kijk toe hoe dit maal zijn linkerwang op mijn borst komt te liggen, zijn neus nu wijzend naar de woonkamer. Hij legt zijn rechterarm wijdt over mijn borst heen, terwijl hij diep zucht. Zijn andere hand verdwijnt in mijn shirt. Ik voel zijn warme handpalmen in mijn zij glijden, bijna tot aan mijn oksels.