Trio's werken nooit

't Pakhuis

Speel het nummer af als de je muzieknootjes (🎶) ziet.

Vanuit Matthy's perspectief

De werkdag zit er bijna op, ondanks het feit dat we op kantoor zelf bepalen hoelaat we weggaan. Raoul, Robbie, Milo, Anton en Demi zijn dus al naar huis toe, Koen en Luc hebben samen corvee en ik zit hier nog te editten. Ik zou het eigenlijk maandag doen, maar toen kwam het er niet van en die video moet wel gewoon aan het einde van de week online staan.

Ik leun met mijn kin op mijn handpalm en staar voor een lange tijd naar m'n beeldscherm. De video is bijna klaar, maar ik ben nog niet tevreden. Ik weet ook gewoon niet wat er aan ontbreekt, het voelt gewoon niet als een Matthy video.

Een zucht verlaat mijn mond en ik wrijf kort in mijn ogen. Het lukt mij niet om de style erin te krijgen en het gaat mij ook niet lukken. Ik zit met mijn gedachtes ergens anders en dat al de hele week lang. Milo, Milo, Milo. Het liefst schreeuw ik het uit, maar ik houd mezelf in. De buren moeten maar niet ongerust worden.

Ik walg zowat als ik terugdenk aan het acteerwerk van gisteren. Op beeld moesten we natuurlijk leuk doen en stiekem ook wel een beetje tegenover de andere Bankzitters, ze moeten zich niet zorgen gaan maken. Ze zouden zich dan voornamelijk bezighouden met de gevolgen van dit avontuurtje van ons op het kanaal.

Raoul en Koen heb ik het trouwens gewoon verteld. Ik weet ook niet waarom, ik had het ze nooit moeten vertellen als ik er zo op terugdenk.

Na de opnames viel die glimlach van mij direct van mijn gezicht af, Milo en ik spraken elkaar buiten de video om ook niet. Ik hield mij ook wat op de achtergrond bij groepsgesprekken, soms luisterde ik niet eens naar anderen en zoomde ik uit de situatie. Ik kreeg wel mee dat Milo zin had in morgenavond, of te wel vanavond. Hij gaat voor het eerst in een tijdje weer opstap hier in Utrecht, hij vertelde er niet bij met wie dus ik vrees voor het ergste. Of althans, 'ergste' is een groot woord, ik bedoel; hij gaat niet dood. Maar ik ben bang dat hij opzoek gaat naar een onenightstand, wat betekent dat hij of over mij heen is of zijn gevoelens eruit wilt neuken.

Het is raar dat ik nu weer opeens zo negatief denk over Milo. Nadat telefoontje zondagavond was ik er oprecht van overtuigd dat het goed zat tussen ons, of tenminste zou komen met de tijd. Ik had mij verslapen, omdat ik weken niet zo goed had geslapen. Ik werd dus uitgerust wakker met het idee dat ik het niet had verneukt, zoals ik een dag eerder tegen zowat iedereen had verkondigd.

"Hey, je ruimt je eigen bureau maar op, wij blijven hier niet tot twaalf zitten," krijg ik opeens naar mijn hoofd gesmeten. Enigszins beduusd til ik mijn hoofd op en ontmoet ik Koens ogen. Volgens mij trek ik een vragende blik, want hij herhaald zijn woordelijk gedeeltelijk met overdreven handgebaren, "ruim je eigen troep op, ja? Wij gaan nu."

Ik voel mijn ogen wijden en knik vlug, "ja, ja tuurlijk." Het is denk ik duidelijk dat hij mij uit mijn gedachtes heeft gehaald. Hij glimlacht en knikt als begroeting. Luc roept vanaf de trap nog iets in de trant van: "zie je morgen, niet te laat maken." Ik steek mijn hand naar ze op en zeg: "yo! Tot morgen mannen."

Zodra de deur dichtslaat, laat ik mijn hoofd op de tafel vallen. Ik kreun luid en schuif mijn vingers in mijn haar, waarna ik mijn hoofd een paar keer op de tafel tik. Al zuchtend recht in mijn rug weer en val ik achterover in de stoel. Mijn ogen vallen op het scherm, terwijl ik dit keer met mijn wang op mijn vuist leun. Ik kijk nu met een schuinhoofd naar het scherm, het verandert mijn beeld echter niet. Ik heb geen idee wat ik er mee aan moet, met deze hele kut video niet.

Ik zucht en zak onderuit in mijn stoel. Mijn ogen blijven gericht op het beeldscherm in afwachting van inspiratie, maar dan mag ik lang wachten...

Opeens open ik mijn ogen, wat moeizaam gaat en geschrokken kijk ik naar de klok. Het is net half elf geweest en ik zit nog steeds op mijn bureaustoel in het kantoor. Ben ik in slaap gevallen of kan ik mij simpel gezegd niks meer heugen van de afgelopen paar uur.