Trio's werken nooit

Matthy

Hey hoi, in dit hoofdstuk wordt in het kort iets gerelateerd aan een eetprobleem (volgens mij) aangekaart, maar niet in detail of iets. 

Ik druk mijn nagels tussen mijn ribben, terwijl mijn hart sneller begint te slaan. Mijn spanning stijgt en daarmee ook de adrenaline in mijn bloed. Ik weet niet waarom, maar ik heb het gevoel dat het nu of nooit is wat betreft onze liefdesband. Want ja, we zijn nog niet echt en nu bij lange na niet een relatie. Een vriendschap kan namelijk wat meer hebben, nou ja; onze vriendschap moet wel meer kunnen verdragen, omdat we niet zomaar de Bankzitters kunnen opdoeken vanwege ons avontuur en verleden.

"Ik snap je," is het enige wat uit mij komt, terwijl ik zoveel tegen hem wil zeggen. Ik wil het hem helemaal uitleggen, verzekeren dat dit met Carolijn eenmalig was en mijn excuses aanbieden betreffend dit voorgeval. Allemaal voor in hoeverre het mogelijk en de waarheid is. 

Hij schudt zijn hoofd, "nee, je snapt het niet. Absoluut niet zelfs. Als ik had geneukt met een één of ander wijf, stond jij hier nu te janken." Zijn stem wordt luider en nijdiger naarmate de zin vordert. Hij spreekt nu vanuit zijn gevoelens en niet vanuit zijn verstand, 'hij denkt nu niet na, hij ratelt alleen maar dat wat erin hem opkomt' vertel ik mezelf om kalm te blijven. 'Wat hij nu zegt, meent hij niet'.

 Ik schud hevig met mijn hoofd. "We hebben niet geneukt. Zelfs als ik zou willen, ging he-," roep ik hem toe. Ik merk direct aan de toon waarop ik het roep dat ik nu ook vanuit mijn gevoel begin te praten. Milo onderbreekt mij kwaad: "je wilde toch?! Je had d'r anders nooit binnen gelaten!"  Zijn handen beginnen agressief mee te praten met zijn mond, zijn hele houding verandert. 

Hij is oprecht boos en ik geef hem geen ongelijk, want even terugkomend op wat hij eerder zei: ja, ik zou inderdaad hier staan te huilen als hij mij zou vertellen dat hij in de afgelopen dagen geneukt heeft met iemand anders. En om eerlijk te zijn, ging ik er al van uit dat hij iemand anders had aangestampt. Het was dus als het ware een opluchting dat hij dat niet heeft gedaan. Maar het probleem is dat ik nu de boosdoener ben, ondanks dat ik niet letterlijk geneukt heb met een ander. 

Ik voel de tranen in mijn ogen prikken, maar ik ben inmiddels ook een soort van kwaad geworden dus ik wil hier niet gaan huilen. 

"Je zegt dat je me wilt, maar je weet niet wat je wilt!" roept hij kwaad en op een betweterige toon. "Je kunt niet in twijfel blijven, niet voor mij en niet voor jezelf. Ik moest ook hé, dingen opgeven en ik ben zeker niet ervaren in relaties of iets, maar m'n ma, die net nog leuk 'oh hey Matthyas blablabla' ging, vertelde me dat het geven en nemen is. Fucking geven en nemen, Matt." Zijn lippen bibberen van de woede, waar ze zonet nog trilden van verdriet. Ik weet niet welke ik liever zie. 

"Ik mag zo meteen mijn ouders uitleggen dat het niets was, gewoon een kut grapje ofzo," sputtert hij mij nog toe, waarna hij zijn lippen stevig op elkaar drukt en zijn ogen sluit. Hij heeft spijt...? Ik heb echt geen idee, wat ik wel weet is dat hij geen seconde nadacht over wat hij ging zeggen. Ik zie hoe hij zijn handen tot vuisten knijpt en gecontroleerd een keer in- en uitademt. Mijn adem stokt in de tussentijd, ik durf gewoon niet eens meer te ademen en omarm mijzelf nog steviger. 

Dan zucht hij, gaan zijn ogen open en loopt hij mijn kant op. Ik kan kort een blik op zijn gezicht werpen; zijn ogen zijn glazig, het is duidelijk dat hij mentaal niet aanwezig is in de situatie. Met een grote boog gaat hij dan om mij heen en verdwijnt vervolgens de gang in. Hij klapt de deur niet dicht, een stille hint dat ik achter hem aan zou moeten komen?

Mijn ogen vallen op die deur en ik overweeg de mogelijkheden: hem achterna gaan en nog tienduizend smeekbeden doen, zodat hij mij vergeeft. Of maar gewoon weggaan, mezelf thuis zielig vinden en spijt hebben van elk woord wat ik zonet heb uitgebracht. Dat laatste heb ik trouwens nu al, maar ergens van binnen besef ik mij heel goed dat dit gesprek er hoe dan ook van had moeten komen. Ik denk niet dat het anders had uitgepakt op een ander moment. Nou oké, misschien een beetje anders.