Trio's werken nooit

🔞 "Kom hier,"

We zijn uiteindelijk in slaapgevallen, terwijl het eigenlijk te vroeg was om in slaap te vallen voor een vrijdagavond. Vrijdagen luiden altijd het weekend in en de meeste mensen van onze leeftijd zijn dan ook te vinden in de clubs, op feestjes en of met vrienden. Op dit moment kun je ons daar niet vinden. Wel liggend op een eenpersoonsbed in het huis van Milo's ouders en waar zijn zusje ook nog woont in de kaasstad van Nederland.

Het is midden in de nacht en ik ben net wakker geworden door wat lawaai dat afkomstig lijkt te zijn van de straat. Zulke geluiden zijn gebruikelijk in de stad, zelfs op dit nachtelijk tijdstip. Maar waar ik vandaan kom en nu ook woon, is het niet normaal dat er om en nabij half twee 's nachts een auto toetert en mensen aan het joelen zijn.

Ik zucht en wrijf met mijn linkerhand over mijn ogen en voorhoofd, waarna ik door het raam boven ons tuur. Het is kraak helder buiten en er staan maar een paar sterren aan de hemel. Geen vallende ster te bekennen helaas, dus ik laat mijn ogen afdwalen naar de jongen in mijn armen. Hij ligt met zijn hoofd nog altijd op mijn sleutelbeen en zijn handen rusten samengevouwen op mijn borst. Ik heb blijkbaar mijn been op een bepaald moment tussen zijn benen geschoven en hij heeft als reactie daarop zijn ene been om de mijne gewikkeld.

Opeens zie ik in mijn linkerooghoek de deur opengaan en ik draai mijn hoofd ernaartoe, terwijl ik niet helemaal registreer wat er gebeurd. Even sta ik dan oog in oog met Hans, waarna hij begint te haperen. "Oh euh, oei sorry. Ik, umh...," hij stapt langzaam naar achteren toe en uit de slaapkamer van Milo, maar behoudt zijn hand op de deurklink. "Ik wilde niet storen. Doe maar alsof ik, umh ja, niks heb gezien, want ik heb ook niks gezien, nee," vervolgt hij een beetje warrig, maar stellig. 'Hij heeft echt niks gezien'. De deur gaat dicht en ik hoor hem nog zeggen dat hij schoenen had zien staan in de gang, waarna een vrouwenstem vraagt wat er is. Waarschijnlijk Charlie, de moeder van Milo en Jiska.

Ondertussen voel ik Milo in mijn armen bewegen, maar met een lastige gezichtsuitdrukking blijf ik staren naar de nu gelukkig dichte deur. Droom ik nou of is Hans zonet echt op ons ingelopen? Niet dat het heel spannend was wat we aan het doen waren, namelijk gewoon slapen. Maar ik weet niet of Milo het hen al heeft verteld of dat Jiska de enige is. Misschien gokt Hans er nu wel op dat we platonische vrienden zijn.

Milo grijnst een keer en zegt op een droge toon: "oh nice." Ik keer mij weer tot hem en kijk hem in alle stilte toe, terwijl hij kort in zijn ogen wrijft. Hij zet vervolgens zijn linker elleboog in het matras en tilt zijn bovenlichaam een beetje op, ik voel de druk van zijn lichaam op de mijne afnemen. "Wat is d'r lief?" vraagt hij met een lage, schorre stem en hij legt vervolgens teder zijn kin weer terug op mijn schouderblad.

Ik schraap mijn keel en schud daarna met mijn hoofd. "Ben echt klaarwakker," fluister ik met horten en stoten in mijn stem, "gewoon niet meer moe ofzo." Ik klink nog niet helemaal wakker, maar geloof mij: mijn lichaam zou zo uit het bed springen na een keer gestrekt te hebben.

Langzaam gaan zijn mondhoeken omhoog en brengt hij zijn lippen op een paar centimeter na naar de mijne. Hij kijkt kort naar mij lippen, waarna twee grote ogen mij weer aankijken. "Ik wil je wel weer moe maken," fluistert hij zwoel en hij trekt tegelijkertijd zijn wenkbrauwen op. Jezus Miel. Ik rol met mijn ogen en zucht, terwijl ik een glimlach probeer te onderdrukken. Hij lacht, waarna ik zijn lippen heel zachtjes tegen de mijne voel.

Ik grinnik en geef hem een duw tegen het schouder aan. "Hou op gek. Je vader kwam net al binnengelopen hé," zeg ik in alle ernst, maar hij lijkt mijn angst niet te delen en geeft mij een niet-boeiende blik terug. Ik zucht en wijs met mijn duim naar de muur achter mij, "ze liggen hier letterlijk achter." Maar dan begint Milo te lachen en drukt hij zijn bovenlichaam weer omhoog. "M'n moeder slaapt met oordopjes in en m'n pa hoort niks door zijn eigen gesnurk," hij laat een stilte vallen en dwaalt met zijn ogen kort af naar mijn lippen. Maar, oké. In dat geval...