Trio's werken nooit

🔞 Trots

Consent vragen voor, na en tijdens de seks of dergelijke handeling (aanrakingen, kussen/zoenen etcetera) is echt een belangrijke zaak voor beide of meerdere partners. Ook doe het alsjeblieft veilig, tenzij je natuurlijk kinderen wilt.

Milo en ik hebben nog steeds geen normaal woord met elkaar gewisseld, alleen voor camera is er contact geweest. Koen legt ons de bedoeling van dit spel uit. Na zijn uitleg snap ik het eigenlijk nog steeds niet, maar we worden in ieder geval in tweetallen verdeeld. Robbie en ik zijn een team, daar ben ik blij mee. We hebben al eens eerder samen een video gewonnen, maar mijn ogen glijden direct af naar het andere duo: Raoul en Milo. Mijn hart begint sneller te kloppen, zou Raoul Milo hetzelfde vertellen als dat hij tegen mij zei? Ik zucht, ik kan er ook niks aan veranderen als hij het besluit te vertellen.

Robbie geeft mij een por in de zij, "hey, waarom kijk jij zo sip? Ben je misschien vergeten de oh zo leuke opmerking te gooien?" Hij schreeuwt de woorden 'oh zo' en houdt daarbij zijn handen voor zich uit om nadruk te leggen op de woorden. Tussen zijn zinnen door, draai ik mij naar hem om. Al glimlachend schud ik mijn hoofd, ik ben echt niet aanwezig bij het hele video idee. Ik probeer wel gewoon leuk mee te doen.

Na geouwehoerd te hebben, begint de klok met tikken: we krijgen twee uren de tijd van Koen. Robbie en ik worden de linkerkant van het strand opgestuurd met een camera in de hand, terwijl het andere team en Koen ieder een cameraman hebben. Raoul en Milo zijn de andere kant van het strand opgestuurd. Ik film Robbie bij het weglopen van ons huisje, "ik snap het niet," vertel ik hem.

Zijn ogen worden groot, "jij snapt het niet?" Hij laat een stilte vallen, waarin ik de tijd heb om de antwoorden met een hoofd knikje. "Godsamme, ja ik ook niet." We beginnen te lachen, dit kan nooit goed gaan. Althans we gaan dit zeker niet winnen.

Vijf minuten kloten en we hakken de knoop door: we gaan Koen bellen voor extra uitleg. Ik breng de camera dicht bij Robbie zijn gezicht en de telefoon. Koen neemt de telefoon op en roept door de lijn: "Homo!" De grijns verdwijnt van Robbie's gezicht af en ik zie zijn duim richting het rode belletje gaan. "Nee, man. We hebben hulp nodig," zeg ik en pluk de telefoon uit zijn hand.

Ik snap niet waarom Robbie het vervelend vindt zo genoemd te worden. Hij heeft een leuke vriendin en is een dominant type zo zegt hijzelf, maar voelt zich vervolgens op de tenen getrapt door zo'n opmerking? Ik doe niks met het woord, dat heeft toch geen zin. Milo gebruikt wel woorden als 'homo', 'flikkertje' etcetera, maar hij heeft op dat gebied niet veel recht van spreken. Niet alleen is hij onderdanig geweest aan mij, ja echt waar. Gedomineerd door Matthyas Maarten het lam. Maar ook is hij degene die op een openbare plek mijn nek induikt. Ik schud mijn hoofd al glimlachend, om de herinneringen te doen verdwijnen.

"Lieve Koen, we snappen er geen malle moer van," hij begint luid te lachen, de klassieke herres lach. Ik begin te grijnzen en Robbie lacht kort. Snel probeer ik de mouw van mijn jas over mijn hand heen te schudden, het is behoorlijk koud hier. Een rilling loopt over mijn lijf en ik begin te trillen, terwijl Koen begint met het uitleggen van het spel. Robbie ziet mij worstelen en pakt met beide handen mijn mouw beet. Hij trekt de stof over mijn hand heen, terwijl ik zijn telefoon nog in die hand vast heb. Ik glimlach naar hem als een bedankje.

"Oké, dus wij moeten puzzelstukjes vinden in het zand en daar komt een code uit en dan kunnen we het huis binnen en jouw dood knuffelen?" vat Robbie Koen zijn verhaal samen en leunt met zijn kin op mijn pols. Hij is op die manier hoorbaar voor Koen, zijn woorden worden niet direct meegenomen door de wind. Ik vind zijn huid op de mijne niet erg, de warmte van een mensenlichaam is met geen enkele andere warmtebron te vergelijken. Toch heb ik wel een voorkeur.

Ik hoor Koen zuchten aan de andere kant van de lijn, "het zijn niet alleen maar puzzelstukjes en niet alleen in het zand." Hij wordt lichtelijk geirriteerd door ons en ik vermoed dat hij ons zelfs met sleutel het huis niet binnen zal laten. Ik begin de giechelen. "Wel die code ja en nee ik wil niet met jou knuffelen, Rob," zegt Koen met nadruk op de woorden 'wel' en 'niet'. Ik buig voorover naar de telefoon, "wel met mij?" vraag ik hem. We beginnen te lachen en Koen antwoordt lachend terug dat we zo meteen gaan rimmen. Oké, daar houd ik hem aan. Milo zou eens moeten weten.

En waarom spookt hij de hele tijd door mijn hoofd? Ik kan het wel uitschreeuwen, dat zou hier trouwens perfect kunnen op het strand met deze storm. Wederom besluit ik mijn gevoelens te negeren.

-
Oh my God, ik was werkelijk waar zo dichtbij. Ik liet mijn ademhaling volledig gaan, net zoals zij haar hele lichaam liet gaan in het ritme van Milo. Ik bracht mijn mond naar haar oor toe, terwijl mijn rechterhand naar haar keel toeging. Mijn vingers bonden zich om haar keel heen en ik trok haar naar mij toe. Voorzichtig en speels beet ik in haar oor, "jij houdt hem zo vast en blijft verder gehoorzaam." Mijn lippen liepen over haar wang en op haar kaaklijn. Ze kreunde in mijn oor, tussen het kussen door begon ik te grijnzen en kneep mijn vingertopper dieper in haar huid. "Wat zei je?" ik wilde haar horen gehoorzamen, ik wilde haar horen smeken om mercy.

Ze slikte, "yes, daddy." Een brede glimlach verscheen op mijn gezicht en liet haar keel los, ze moest maar niet denken dat dit het was voor haar. Snel nam ik mijn tulp uit Milo zijn mond en liep op mijn knieën het bed af. Ik zag hoe hij zijn bovenlichaam omhoog wilde brengen, maar zij pakte zijn polsen vast en liet het grotendeel van haar gewicht naar voren vallen. Even stond ik stil en keek toe: ze begon hem te zoenen, terwijl ze zijn handen boven zijn hoofd klende. Haar borsten werden platgemaakt op zijn torso, haar rug was hol en haar bekken drukten op zijn heupen. Mijn ogen volgden haar ruggengraat en ik bleef langer kijken naar het eind. Ik liep om de punt van het bed heen en het uitzicht werd alleen maar beter.
-
Het is om te gieren hoe de wind Robbie in haar macht heeft. "Haal die grijns van je gezicht af," roept Robbie als we oogcontact hebben. "Oké, oké, maar ik heb het wel op film. Een nieuwe short," ik druk de camera uit en kom naast Robbie lopen. Hij begint te lachen en spreekt het woord 'short' op de Brabantse manier uit.

We hebben al twee dingen gevonden waar een deel van een rebus opstaat geschreven, Robbie bewaart ze in zijn jaszak. Plots opent hij zijn mond en de volgende zin plaatste mij nog net niet in een rolstoel. "Matt, nu moet jij mij eens vertellen wanneer je die ruige seks hebt gehad."

Wat zegt hij mij nou? Ho, dit heb ik niet goed verstaan. Ik hoop dat hij niks van mijn gezicht en lichaamshouding af kan lezen, maar ik kan wedden dat hij zijn antwoord al heeft. Hij trekt een mondhoek omhoog en tikt een aantal keer zijn elleboog tegen de mijne aan. Beide hebben we de handen in de jaszakken en we zitten allebei verscholen in de jaskragen.

Met zijn hoofd wijst hij naar mijn verborgen keel, "je zit eronder man." Mijn ogen worden groot en ik voel hoe mijn mond geleidelijk openvalt. Ik zucht en tuit mijn lippen, "ik wil het er niet over hebben." Het lijkt mij ten eerste niet slim om het er met hem over te hebben, ten tweede groeit hetgeen in mijn broek bij het minimaalste. Milo hoeft mij maar zacht te strelen en ik verander in een geile tiener. "Gast, kom op! Dit is fucking goed nieuws, je hebt weer eens geneukt!" hij spreekt de woorden uit als een trotse broer. Ik snap dat hij zo reageert, want hij weet als geen ander dat ik al zolang droog heb gestaan.

Dan even iets anders, what the fuck! Hun sporen zitten nog steeds op mijn lijf. Ik mag hopen dat mijn ouders gisteren niks gezien hebben.