ခမ္းနားၿပီးအဆင့္ျမင့္ပစၥည္းေတြနဲ႕သာျပည့္ေနတဲ့အိမ္ႀကီးတစ္အိမ္။ထိုအိမ္ရဲ႕ထမင္းစားခန္းထဲမွာေတာ့ဇြန္းခရင္းအသံေတြသာထြက္ေနၿပီးစကားေျပာသံေတြမၾကားရဘဲၿငိမ္သက္ေနသည္။ခနေနက်ေတာ့စားပြဲရဲ႕ထိပ္ဆုံးမွာေနရာယူထားတဲ့အသက္ႀကီးႀကီးလူႀကီးကေနၿပီးေတာ့
"သားတံခြန္ဒီေန႕သားငယ္ေလးလာမယ္....သားကိုယ္တိုင္သြားႀကိဳရမယ္"
"က်စ္.....Daddyသားလက္မထပ္ဘူးလို႔ေျပာထားတယ္ေနာ္...ၿပီးေတာ့သားမွာခ်စ္တဲ့သူရွိတယ္"
"Daddyကစကားကိုတစ္ခါဘဲေျပာတယ္တံခြန္....ခနေနသားငယ္ကိုေလဆိပ္မွာသြားႀကိဳလိုက္....ၿပီးရင္weddingအတြက္တိုင္ပင္ၾက"
"သားgayမဟုတ္ဘူးdaddyအဲ့ေၾကာင့္ေယာေက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္နဲ႕လက္မထပ္နိုင္ဘူး"
"မင္းလက္မထပ္ရင္ပိုင္ဆိုင္သမွ်အကုန္ထားၿပီးအိမ္ေပၚကေနဆင္းသြားတံခြန္"
"Daddy!!"
စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ကိုယ္ကေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ကိုလက္ထပ္ရမယ္တဲ့။လက္ထပ္ရမဲ့အေၾကာင္းအရင္းကိုေမးေတာ့လည္းေျဖလိုက္တာကသားငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဘဲကိုယ္နဲ႕လိုက္ဖက္လို႔တဲ့.....အဓိပၸာယ္မရွိတာႀကီး။ကိုယ္gayမဟုတ္ပါဘူးေျပာေတာ့လည္းမာမီကမ်က္ရည္ေလးတစ္စမ္းစမ္းနဲ႕မရွိတဲ့ႏွလုံးေရာဂါကိုအေၾကာင္းျပၿပီးးမာမီကိုသနားရင္သားငယ္ေလးနဲ႕လက္ထပ္ပါနဲ႕...တကယ္ဘဲကိုယ္ကသားအရင္းလားဟိုေကာင္ေလးကသားအရင္းလားမသိ။တကယ္ကိုစိတ္ပ်က္တယ္။တံခြန္ေတြးေနတုန္းညီမေတာ္ကေနၿပီးေတာ့
"ကိုႀကီးရယ္မာမီတို႔စကားကိုနားေထာင္လိုက္ပါေနာ္"
"တိတ္တိတ္ေနစမ္းဝတ္မႈံမ"
"ကိုႀကီးေလကိုငယ္ေႏွာင္းကိုမေတြ႕ရေသးလို႔ကိုငယ္ကိုေတြ႕ၿပီးရင္ကိုႀကီးေႂကြသြားမယ္...ကိုငယ္ကခ်စ္စရာေလးးး"
"က်စ္....သူဟာသူခ်စ္စရာေကာင္းေကာင္းမေကာင္းေကာင္းးငါမႀကိဳက္ဘူး"
"သားငယ္ေႏွာင္းဖြဲ႕ေလးကသားထက္ႀကီးတယ္ေနာ္"
"အားးးးးကြၽန္ေတာ္လက္မထပ္နိုင္ဘူး"
